Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ φαίνεται πώς παίζει ρόλο «κομπάρσου» και «διαιτητή» στις παγκόσμιες κρίσεις, ενώ υποτίθεται πώς είναι το αρμόδιο όργανο που πρέπει να αποφασίζει πότε θα γίνεται χρήση βίας σε βάρος ενός κράτους. Όπως η κυβέρνηση στην Ελλάδα που παριστάνει ότι έχει την εξουσία ενώ όλες τις αποφάσεις της λαμβάνει η τρόικα, έτσι και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ακολουθεί τα κελεύσματα των ΗΠΑ από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και μετά.
Βάσει του άρθρου 42 του Κεφαλαίου 7 της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών, μόνο αυτό το όργανο μπορεί να αποφασίσει την χρήση βίας σε βάρος χώρας και κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Για να ληφθεί μια τέτοια απόφαση πρέπει τουλάχιστον από τα 9 από τα 15 μέλη του να συμφωνήσουν και καμία χώρα-μόνιμο μέλος να μη θέσει βέτο. Αυτές οι χώρες είναι, οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία.
Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα όμως διαφωνούν με μία στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, οπότε με πρωτοβουλία ΗΠΑ και Μεγάλης Βρετανίας ο ΟΗΕ καθοδηγείται έτσι ώστε να διαφανεί πώς το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσσαντ ευθύνεται για τη χρήση χημικών στη Δαμασκό και άρα πρέπει να γίνει επέμβαση. Με παράκαμψη βέβαια του ΟΗΕ και παραβίαση του διεθνούς δικαίου, όπως έγινε στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ και τη Λιβύη.
Σημειώνεται πώς όταν αποφασίστηκε να αποσταλούν στη Συρία εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ για να εξετάσουν την πρώτη ρίψη χημικών, εντελώς τυχαία έπεσαν πάνω σε μεγάλη χρήση χημικών, που όπως υποστηρίζει η Δύση έγινε από το καθεστώς Άσσαντ. Θεωρούν πώς ο Άσσαντ είναι τόσο αφελής που έριξε χημικά ενώ ήταν στη Συρία εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ, σε μία πόλη που είναι υπό την κυριαρχία του και μετά άρχισε να πυροβολεί τους απεσταλμένους του ΟΗΕ για να μη συλλέξουν στοιχεία.
Πρόκειται για προβοκάτσια χειρίστου είδους, στην οποία όμως, όπως είπε και ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκεί Λαβρόφ πατάει η Δύση για να εξαπολύσει επίθεση κατά της Συρίας, θέτοντας σε κίνδυνο ανάφλεξης ολόκληρη της περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Το πόρισμα για το ποιος έκανε τη χρήση χημικών στα περίχωρα της Δαμασκού του ΟΗΕ ουδεμία σημασία έχει, αφού έχουν προηγουμένως αποφασίσει οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία να καταδικάσουν τον Άσσαντ. Άρα, το σκοπό αυτό θα εξυπηρετεί και το πόρισμα των εμπειρογνωμόνων, ίσως μάλιστα με τέτοιο τρόπο ώστε να δικαιολογείται η μορφή και το εύρος των επιχειρήσεων σε βάρος της Συρίας.
Δύο μεγάλες γαλλικές εφημερίδες, η Liberation και η Le Monde αναρωτιούνται με πρωτοσέλιδα δημοσιεύματα τους «ποιο είναι το νομικό πλαίσιο της επίθεσης και ποιοι οι στόχοι;». Πρόκειται για βολές κατά του Γάλλου Προέδρου Φρανσουά Ολάντ που έσπευσε να εμφανιστεί συνοδοιπόρος των Ομπάμα και Κάμερον. Το ερώτημα αυτό όμως είναι και η ουσία.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
