Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η αλήθεια είναι πως μερικά από τα σημαντικότερα γεγονότα της μεταπολεμικής Ιστορίας συνέβησαν Αύγουστο – ο Αττίλας στην Κύπρο, ο πρώτος Πόλεμος του Ιράκ, το πραξικόπημα κατά του Γκορμπατσόφ στη Ρωσία, ο πόλεμος στη Γεωργία και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Εν ολίγοις, ο «Αύγουστος της ραστώνης» είναι ο… αγαπημένος μήνας της δράσης.
Φέτος, ο Αύγουστος δεν μας έχει αφήσει να πάρουμε ανάσα λόγω της αιματηρής εμφύλιας σύρραξης στην Αίγυπτο, που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και με απρόβλεπτες εξελίξεις για την περιοχή.
Και μάλιστα σε μια περίοδο που η χώρα μας αρχίζει να γράφει μια από τις σημαντικότερες σελίδες της όσον αφορά στην εξόρυξη του ορυκτού της πλούτου – οι πρώτες συμβάσεις θα έλθουν στη Βουλή για κύρωση τον Σεπτέμβριο, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο αρμόδιος υπουργός Γιάννης Μανιάτης.
Ανάμεσα στις χώρες με τις οποίες η Ελλάδα πρέπει να έλθει σε συμφωνία για την ΑΟΖ είναι και η Αίγυπτος.
Σχετική με την υπόθεση των πετρελαίων (αλλά και με την δήθεν ανυπαρξία αυγουστιάτικων ειδήσεων) είναι και η είδηση που έγινε γνωστή μόλις χθες.
Όπως έγινε γνωστό βάσει προσφάτως αποχαρακτηρισμένων εγγράφων, η CIA έχει παραδεχθεί πως βρισκόταν πίσω από το πραξικόπημα που ανέτρεψε στις 18 Αυγούστου του 1953, τον Ιρανό πρωθυπουργό Μοχάμεντ Μοσαντέχ.
Ο Μοσαντέχ είχε μόλις εθνικοποιήσει το πετρέλαιο της χώρας και σύμφωνα με το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο που δόθηκε στη δημοσιότητα,
«το στρατιωτικό πραξικόπημα που ανέτρεψε τον Μοσαντέχ και το υπουργικό συμβούλιο του Εθνικού Συμβουλίου, έγινε υπό τη διεύθυνση της CIA σε μια πράξη εξωτερικής πολιτικής»!
Δυο χρόνια νωρίτερα, το 1951, ο Μοσαντέχ είχε προχωρήσει στην κρατικοποίηση της αγγλοϊρανικής Εταιρίας Πετρελαίου (που αργότερα εξελίχθηκε στην BP).
Η ενέργεια αυτή προκάλεσε την οργή του Λονδίνου, που βασιζόταν στο ιρανικό πετρέλαιο, προκειμένου να ανακάμψει η βρετανική οικονομία από το πλήγμα που είχε υποστεί η χώρα λόγω των γερμανικών βομβαρδισμών, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ως γνωστόν, μετά την ανατροπή του Μοσαντέχ, ο Σάχης Ρεζά Παχλεβί έγινε στενός σύμμαχος της Ουάσιγκτον, έως ότου ανατράπηκε και ο ίδιος, το 1979, από τον αγιατολάχ Χομεϊνί, ο οποίος επίσης είχε εκτραφεί στη Δύση.
Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Μα ότι η Ελλάδα, ενόψει της ανακάλυψης των κοιτασμάτων, που (όπως φάνηκε από την πρόσφατη συνάντηση Ομπάμα-Σαμαρά) είναι γνωστά στους Αμερικανούς και μάλιστα με ακρίβεια (μίλησαν για 4,7 τρις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου), οφείλει να εξασφαλίσει διαρκή σταθερότητα και εθνική ομοψυχία, ώστε η χώρα μας να προχωρήσει στις καλύτερες διεθνείς συμφωνίες.
Δεν πρέπει, δηλαδή, να είναι ευάλωτη έναντι των ξένων – τη δύναμη των οποίων δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς και οπωσδήποτε ουδείς από αυτούς που επιδίδονται σε λεονταρισμούς.
Μια Ελλάδα που έχει ανακτήσει τη διεθνή αξιοπιστία της και έχει βελτιώσει τη διεθνή της εικόνα, μπορεί και να διαπραγματευτεί και να επιβληθεί και να προχωρήσει στις αναγκαίες συμμαχίες.
Όλα τα υπόλοιπα και όλες οι εύκολες κραυγές περί εθνικής ανεξαρτησίας, οδηγούν σε άνισες συγκρούσεις και τελικά στην εθνική υποδούλωση…
