του συνεργάτη μας Οδυσσέως Πάτση
Πολύ με ενόχλησε το γεγονός, της μέσω της τακτικής ενημέρωσής μου από το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, ότι ελληνικό έδαφος ονομάσθηκε- βαπτίσθηκε-δηλώθηκε- μένει στην συνείδηση νεαρών Ελληνόπουλων με το όνομα «Γαλιλαία», έστω και αν πρόκειται για κατασκηνώσεις χριστιανικού μοναστηριού, αυτού των «παπαρο-παπαροκάδων».
Με ποιο δικαίωμα αυτοί οι φανατισμένοι (πλεονασμός) ζηλωτές δίνουν με τέτοια ευκολία σε ελληνικό έδαφος το όνομα εδάφους που κατέκτησαν και προσάρτησαν στο ψευδοκράτος τους, με την έννοια ότι ποτέ δεν είχε μακραίωνα ελεύθερη ζωή, οι Εβραίοι;
Χάθηκε να δώσουν στον τόπο αυτό της «ψυχαγωγίας», με την πραγματική σημασία της λέξεως θέλω να πιστεύω, ένα ελληνικό ή συνδυασμό ελληνικών ονομάτων όπως «Γαλήνη», «Παράδεισος», «Χριστιανική Γαλήνη ή Παράδεισος», «Ψυχαγωγία» ή «Χριστιανική Ψυχαγωγία», «Ενάρετη Ζωή», «Άγιο Όρος», «Ελεούσα» και τόσα άλλα; Έπρεπε οπωσδήποτε να δώσουν και σε ελληνικό έδαφος εβραϊκό όνομα;
Δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να «χωνέψουν» ότι ο Χριστιανισμός δεν θα υπήρχε αν δεν είχε τεθεί υπό την σκέπην της ελληνικής σκέψεως πράγμα που κατάλαβαν νωρίς - νωρίς οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας και ο ιερός Αυρήλιος Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.) που συνδύασαν την πλατωνική και την νεοπλατωνική σκέψη σε ένα αρραγές σύνολο προς την χριστιανική ιδέα ώστε να οικοδομηθεί η θεωρία της Εκκλησίας ως «θείας πολιτείας»; Ότι με την «σπουδή» και την ανάλυση της σκέψεως και του έργου των Ελλήνων Πατέρων και του Αυγουστίνου συσχετίζεται η «εξ-ευρωπαϊσμένη» βαρβαρότητα με το αρχαίο πνεύμα; Ότι οι φιλόσοφοι του Μεσαίωνα είτε πλατωνίζουν είτε αριστοτελίζουν και είτε ακολουθούν τον Σχολαστικισμό σαν φιλοσοφία και παιδεία η οποία στις «Σχολές» επεξεργάζεται και αναπτύσσει συνεχώς την έννοια της εκκλησίας και της ομαδικής εν Χριστώ ζωής, είτε ακολουθούν τον Μυστικισμό σαν φιλοσοφία και «στάση» του «μόνου», του ατόμου, που επιδιώκει την προσωπική ένωση με τον Θεό αλλά όλοι ενεργούν σε συμφωνία ή σε διαφωνία προς το πνεύμα του Αυγουστίνου και αυτοί ειδικά, οι μοναχοί παπαρο- παπαροκάδες, σαν «μοναχοί» που είναι θα έπρεπε να το ξέρουν.
Όπως θα έπρεπε να ξέρουν και την μεγάλη αλλαγή αλλαγή που συνέβη τον 13° μ. Χ αιώνα που ήταν η εμπέδωση της εισαγωγής του «πλήρους» Αριστοτέλους στην θεολογική σκέψη και να είναι τέτοια η επιβολή του Αριστοτέλους στα εκκλησιαστικά ώστε ο Θωμάς ο Ακινάτης να τον ονομάζει απλά «ο Φιλόσοφος» σαν να ήταν μόνον ο Αριστοτέλης πράγματι φιλόσοφος, ο δε Ντάντε να τον ονομάσει «Κύριον, όλων όσοι γνωρίζουν».
Όπως θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι τον πολύμορφο αυτόν και ανασφαλή κόσμο διασχίζουν τρεις μεγάλοι πνευματικοί ποταμοί. Η ελληνική, η αραβική και η ιουδαϊκή φιλοσοφία και σκέψη μολονότι οι δύο τελευταίες έχουν από συστάσεώς τους την επίδραση της πρώτης και όχι αντίστροφα όπως αυτοί θέλουν να πιστεύουν.
Επειδή όμως δεν γνωρίζουν οι «ζηλωτές» αυτοί, πιο φανατικοί και από τον γραφικό αυτόν ραβίνο που ντροπιάζει το όνομα του ήρωα Έλληνα παππού του, τον συνταγματάρχη Μορδεχάϊ Φρεζή για όσους δεν ξέρουν ότι ο Μορδεχάϊ ήταν πρώτα- πρώτα Έλληνας, ντρέπονται ίσως που γεννήθηκαν Έλληνες και προτιμούν να επιδίδονται σε ψεύτικες γονυκλισίες, ψευτοπροσευχές, ψευτοελεημοσύνες και αλλαγή των ελληνικών ονομάτων τους με εβραϊκά αμέσως με την «κουρά» τους. Θα μου πεις εδώ αλλάζουν το όνομά τους δεν θα άλλαζαν με την ίδια ευκολία το όνομα ενός κομματιού γης; Μόνο που το κομμάτι αυτό γης δεν τους ανήκει και απλά το διαχειρίζονται.
Και μην μου πείτε ότι είμαι υπερβολικός θεωρώντας ότι η «ιδέα της κατασκήνωσης» είναι άσχετη με την γη που την φιλοξενεί γιατί είμαι σίγουρος ότι αύριο-μεθαύριο όλοι, ακόμη και οι στρατιωτικοί χάρτες, θα ονομάζουν την συγκεκριμένη τοποθεσία «Γαλιλαία».
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στην ΒΙΚΙπαίδεια στο λήμμα Γαλιλαία και ειδικά εκεί προς το τέλος όπου « ο Ιώσηπος μεταξύ των άλλων υμνεί την ανδρεία και το φιλελεύθερο πνεύμα των κατοίκων της περιοχής αυτής, των Γαλιλαίων, όπου και εξηγούνται οι επανειλημμένες στάσεις τους κατά των Ρωμαίων». Μήπως εν τέλει δεν είναι και τόσο αθώα αυτή η επιλογή τους; Μήπως αυτοί οι ψευδοχριστιανοί , για μένα, μιας και δεν διαθέτουν παρά μόνον φανατισμό, αισθάνονται αιχμάλωτοι στην χώρα των Ελλήνων και ονειρεύονται «στάσεις» για την απαλλαγή τους από τους σύγχρονους Ρωμιούς;
Μήπως λειτουργούν σαν πέμπτη φάλαγγα στο εσωτερικό της χώρας;
Οδυσσεύς Πάτσης, ¨Ηπειρος η πατρίδα μας»
