του συνεργάτου μας, Οδυσσέως Πάτση
Παρακολουθώντας τα πολιτικά πολιτικά πράγματα της χώρας από πολύ νωρίς, ηλικιακά εννοώ, και φθάνοντας στο σήμερα έχοντας ωριμάσει πλέον και βλέποντας τα πράγματα από μια «χρονική απόσταση», κατέληξα στο συμπέρασμα ότι σ'αυτή την χώρα, δεν μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι έχει κατασταλάξει κάπου εκτός ίσως από την διαπίστωση ότι η χώρα έχει έλλειψη από πολιτικούς άνδρες άξιους και για τις δύο αυτές ιδιότητες.
Και του πολιτικού και του άνδρα. Με την έννοια ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί πολιτικός και άνδρας ένας ψοφοδεής ανθρωπάκος που παριστάνει τον τρανό Εθνάρχη στο εσωτερικό της χώρας ενώ στην ουσία είναι ο υποτακτικός του κάθε Ατατούρκ και Ερντογάν ή του κάθε ¶γγλου, Αμερικανού , Γερμανού ή Ρώσου είτε Τσώρτσιλ, Ομπάμα, Μέρκελ λέγεται αυτός, είτε Στάλιν διαμορφώνοντας την εσωτερική και εξωτερική πολιτική της χώρας στο πρότυπο της αναξιότητάς του. Ανθρωπάκια που απαιτούν υποταγή μέχρι χειροφιλήματος από τον Έλληνα πολίτη ενώ οι ίδιοι επιδίδονται δουλικά σε τεμενάδες στην Γερμανίδα πολιτικό και στην εικόνα ακόμη του μακαρίτη Σοβιετικού δολοφόνου αιμοσταγή δικτάτορα. Ανθρωπάκια που παριστάνουν τους αντιστασιακούς την περίοδο 1967-1974 επιδιώκοντας και πετυχαίνοντας, με τις ευλογίες και τα διαβατήρια του τότε καθεστώτος, την ασφαλή έξοδο από την χώρα είτε στις ΗΠΑ είτε στην Γαλλία όπου επιδόθηκαν σε «ασφαλή αντίσταση» από μακρυά μια και στο εσωτερικό δεν αντιληφθήκαμε την , αυτού του είδους, δράση τους.
Αυτό όμως δεν είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να καταλογίσει στα εγκλήματα που συνειδητά και μεθοδικά διέπραξαν σε βάρος της χώρας και του λαού μας.
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Πιστεύω ότι προμελετημένα και με κάθε τρόπο διατήρησαν στο χαμηλότερο δυνατόν και από κάθε πλευρά επίπεδο της χώρας καθιστώντας τον λαό της εύκολη λεία στα σχέδιά τους. Ότι εσκεμμένα δεν προχώρησαν στην εκβιομηχάνιση της χώρας ενώ μεθόδευσαν, με την χρησιμοποίηση και των ανεγκέφαλων συνδικαλιστάδων, την πλήρη αποβιομηχάνησή της. Ότι έδιωξαν όλα τα «μεγάλα μυαλά» της χώρας που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην περαιτέρω ανόρθωσή της αμέσως μετά την «αποκατάσταση(;) της δημοκρατίας».
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
Από που να αρχίσω και που να τελειώσω. Πιστεύω ότι προμελετημένα και με κάθε τρόπο διατήρησαν στο χαμηλότερο δυνατόν και από κάθε πλευρά επίπεδο της χώρας καθιστώντας τον λαό της εύκολη λεία στα σχέδιά τους. Ότι εσκεμμένα δεν προχώρησαν στην εκβιομηχάνιση της χώρας ενώ μεθόδευσαν, με την χρησιμοποίηση και των ανεγκέφαλων συνδικαλιστάδων, την πλήρη αποβιομηχάνησή της. Ότι έδιωξαν όλα τα «μεγάλα μυαλά» της χώρας που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην περαιτέρω ανόρθωσή της αμέσως μετά την «αποκατάσταση(;) της δημοκρατίας».
Που, αφού αποφάσισαν την αποβιομηχάνιση από το 1974 και μετά, δεν προχώρησαν στην
ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας της ναυτιλίας και του τουρισμού. Που δεν επέβαλαν την αλλαγή καλλιεργειών, τον «εξευγενισμό» της κτηνοτροφίας και την δημιουργία σύγχρονων λιμανιών και μαρινών που θα εξυπηρετούσαν τον τουρισμό ταυτισθέντες με την εξ αποκαλύψεως «ηρωικώς βλακώδη» θέση του, μετενσαρκωθέντος στο πρόσωπο του ανεγκέφαλου και γραφικού Λαλιώτη, «θείου βρέφους» ότι «οι Έλληνες δεν θα γίνουν ποτέ τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Θέση που έγινε σημαία και επικεφαλίδα όλων των φυλλάδων του εκτός αποστολής και γενικά κιτς προοδευτικού τύπου και σύνθημα όλων των ηλίθιων προοδευτικάριων κεντρώων και πρώην κομμουνιστών που είδαν για άλλη μια φορά την ευκαιρία της ζωής τους να ξανοίγεται μπροστά τους στο φαγοπότι που επρόκειτο να ακολουθήσει.
ανάπτυξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας της ναυτιλίας και του τουρισμού. Που δεν επέβαλαν την αλλαγή καλλιεργειών, τον «εξευγενισμό» της κτηνοτροφίας και την δημιουργία σύγχρονων λιμανιών και μαρινών που θα εξυπηρετούσαν τον τουρισμό ταυτισθέντες με την εξ αποκαλύψεως «ηρωικώς βλακώδη» θέση του, μετενσαρκωθέντος στο πρόσωπο του ανεγκέφαλου και γραφικού Λαλιώτη, «θείου βρέφους» ότι «οι Έλληνες δεν θα γίνουν ποτέ τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Θέση που έγινε σημαία και επικεφαλίδα όλων των φυλλάδων του εκτός αποστολής και γενικά κιτς προοδευτικού τύπου και σύνθημα όλων των ηλίθιων προοδευτικάριων κεντρώων και πρώην κομμουνιστών που είδαν για άλλη μια φορά την ευκαιρία της ζωής τους να ξανοίγεται μπροστά τους στο φαγοπότι που επρόκειτο να ακολουθήσει.
Που δεν είχαν την ικανότητα ή το θάρρος να εκσυγχρονίσουν την ΔΕΗ, ΟΤΕ και άλλες κοινωφελείς υπηρεσίες όταν έπρεπε και τιμωρούν σήμερα εμάς, τον λαό, με πρόστιμα στους λογαριασμούς τους για να καλύψουν την ηλιθιότητά τους.
Που «κουράστηκαν» να φτιάξουν την ελληνική κοινωνία κατ' εικόνα και ομοίωσή τους τέτοια ώστε, αποτυχημένοι γονείς ανίκανοι να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους με ήθος και αρχές, να ρίχνουν τα βάρη σε όλους τους άλλους- δασκάλους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς ακόμη ακόμη και ελεγκτές μέσων μαζικής μεταφοράς- προκειμένου να αποσείσουν τις βαριές τους ευθύνες και να δώσουν έωλο άλλοθι στον εαυτό τους. Σύστημα παιδείας όπου αγράμματοι και επίορκοι δήθεν εκπαιδευτικοί, δήθεν εκπαιδεύουν τα παιδιά μας. Στρατό και αστυνομία όπου ευθυνόφοβοι και ανεπαρκείς βαθμοφόροι θα οδηγήσουν (οδηγούν ήδη) σαν πρόβατα επί σφαγήν, στην πρώτη δύσκολη στιγμή, τα παιδιά μας αντί να τα εκπαιδεύουν σωστά και με σύγχρονες μεθόδους ελλείψει μέσων και υποδομών και αν δεν φταίνε αυτοί για τις ελλείψεις να παραιτηθούν για να σώσουν τουλάχιστον την υστεροφημία τους.
Όπου απατεώνες τραπεζικοί σε συνεργασία με το πολιτικό σύστημα παγιδεύουν τον Έλληνα πολίτη, με ύποπτες -ανεξέλεγκτα φορτικά- και αφειδώς χορηγηθείσες παροχές και επιδοτήσεις, ώστε να του δημιουργήσουν έντεχνα την ψευδαίσθηση της αφθονίας και της ευκολίας με σκοπό να τον οδηγήσουν στην σημερινή, από πριν σχεδιασμένη, κατάσταση ομηρίας του απ' όπου η μόνη διέξοδος είναι η αυτοκτονία και αν όχι, η απώλεια της αυτοεκτίμησής του και η υποταγή του στα κάτεργα της δουλείας του στο ανίκανο και ανελέητο κράτος του Στουρνάρα (τελευταίες δηλώσεις του περί δανείων, πρώτης κατοικλιας και τραπεζών).
Όπου κλέφτες πνευματικής ιδιοκτησίας ξένων δημιουργών, με μια απλή διασκευή προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα ή αλλάζοντας απλά την ενορχήστρωση και προσθέτοντας δύο ή τρεις νότες και ένα ρεφραίν, μετατρέπονται σε «δημιουργούς »- συνθέτες, συγγραφείς, ποιητές συνεπικουρούμενοι από ατάλαντους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της αρπαχτής (δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα γιατί είναι όλοι γνωστοί στο σύνολό τους)- αποτελώντας την λούμπεν διανόηση της χώρας σε σύγκριση με την λοιπή πολιτισμένη ανθρωπότητα ενώ, μέσα από την αυτογνωσία της ανεπάρκειάς τους, γίνονται εισαγγελείς και δικαστές των πάντων, πλην του εαυτού τους βεβαίως, απαιτώντας αναγνώριση και αποδοχή που δεν τους αξίζουν επιδιώκοντας ασυλία για την μηδαμινότητά τους από την δυναμική μειοψηφία του ελληνικού λαού που εκφράζεται μέσα από την εκτός χρόνου (και τόπου θα έλεγα) αριστερά.
Και έρχονται οι πολιτικοί που, αντί να αυτοκτονήσουν για τα δεινά που επισώρευσαν στην χώρα κοντά δύο αιώνες τώρα, κτίζουν Σύνταγμα των Ελλήνων στα μέτρα τους όπου τους απαλλάσσει από κάθε ευθύνη κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους ακόμη και από την παραχώρηση εθνικού εδάφους αρκεί να υπάρχει σχετική πλειοψηφία.
Γιατί κύριοι πολιτικάντηδες; Γιατί τέτοιες προφυλάξεις; Έτσι θα καλύψετε την ανεπάρκειά σας; Είστε επαγγελματίες πολιτικοί ή μήπως ερασιτέχνες; Η γνώμη μου είναι ότι είστε επαγγελματίες ερασιτέχνες (αλλά και αντίστροφα), και πράγματι είστε μια και με πλήθος νομοθετημάτων κατοχυρώνετε τα προσωπικά σας συμφέροντα ενώ από την άλλη καταδυναστεύετε τον λαό. Είστε επαγγελματίες αν και έχετε σχέση με την πολιτική όση είχαν οι μέντορές σας τους οποίους εξακολουθείτε να έχετε σαν πρότυπα παρ' όλο που η Ιστορία απέδειξε την πολιτική τους ασχετοσύνη. Σαν το «γιουσουφάκι» του Ατατούρκ Ελβενιζέλο πχ ή τους πρόσφατους (μεταπολεμικούς) υποτακτικούς των Αμερικανών, των Γερμανών και των Σοβιετικών και ακολουθείτε τις πρακτικές τους. Είστε ερασιτέχνες επαγγελματίες πολιτικοί γιατί αυτό που κυρίως σας ενδιαφέρει είναι όχι η ουσία αλλά η διαχείριση της δημόσιας εικόνας σας και του πολιτικού κόστους, λόγος για τον οποίο διορίζετε στο επιτελείο σας περισσότερους επικοινωνιολόγους και δημοσιογράφους παρά σοβαρούς επιστήμονες-τεχνοκράτες.
Και εδώ γεννάται το ερώτημα και εξηγήστε μας παρακαλώ, γιατί πρέπει να έχουν ευθύνη των πράξεων ή των παραλείψεών τους ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο εφοριακός, ο εκπαιδευτικός, ο στρατιωτικός ή ο αστυνομικός και να μην έχετε την ίδια ευθύνη εσείς που οι πράξεις ή οι παραλείψεις σας έχουν αντίκτυπο στην ακεραιότητα της χώρας και την ευημερία του λαού της; Δεν το καταλαβαίνετε ότι Εξουσία χωρίς αναγνώριση ευθυνών και χωρίς αναγνώριση λαθών δεν είναι γνώρισμα της Δημοκρατίας; Και η αναγνώριση ευθυνών πρέπει να είναι έμπρακτη. Να αναλάβετε εμπράκτως λοιπόν τις ευθύνες σας τόσο για τις εξελίξεις στα Εθνικά θέματα όσο και για τις επιπτώσεις των αποφάσεών σας στον απλό καθημερινό Έλληνα. Στην υποβάθμιση της ζωής του ελληνικού λαού, τις χιλιάδες αυτοκτονίες που στην συνείδηση των Ελλήνων έχουν καταγραφεί σαν δολοφονίες. Στο κατάντημα 19χρονος να χάνει την ζωή του για ένα εισιτήριο αξίας ενός (1) ¤ και, άσχετα αν στο τελευταίο αυτό γεγονός μεγάλη ευθύνη φέρουν οι γονείς του (για το ήθος και τις αξίες τις οποίες τον μετέδωσαν) οι δικές σας ευθύνες δεν είναι μικρότερες.
Το να αναφέρει κάποιος με θράσος «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για το τάδε γεγονός» είναι γνώρισμα ανθρώπου θρασύδειλου και όχι δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη γιατί στην ουσία δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη με το στρεβλό εφεύρημα περί «μη ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας».
Ξεκαθαρίζω ότι όταν μιλώ για επαγγελματίες πολιτικούς δεν εννοώ ούτε τα επαγγελματικά στελέχη πολλαπλών χρήσεων των αριστερών κομμάτων - κατά βάση ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ-, ούτε τα λαμόγια που πλαισιώνουν και παρασιτούν δίπλα στα προβεβλημένα στελέχη των αστικών κομμάτων σε ρόλους «ειδικών συμβούλων» που εξελισόμενα ίσως και να τα δούμε μια μέρα «μεγάλους και τρανούς».
Τώρα, αν εσείς θέλετε να υπερτονίσετε την ερασιτεχνική πλευρά της πολιτικής καριέρας σας μήπως πρέπει, αφού πρώτα το εμπεδώσετε καλά εσείς οι ίδιοι, να το πείτε και σ' εμάς για να λάβουμε τα μέτρα μας ώστε να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε από τώρα και στο εξής τόσο σε σχέση με σας όσο και με τις σοβαρές υποθέσεις της χώρας;
Που «κουράστηκαν» να φτιάξουν την ελληνική κοινωνία κατ' εικόνα και ομοίωσή τους τέτοια ώστε, αποτυχημένοι γονείς ανίκανοι να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους με ήθος και αρχές, να ρίχνουν τα βάρη σε όλους τους άλλους- δασκάλους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς ακόμη ακόμη και ελεγκτές μέσων μαζικής μεταφοράς- προκειμένου να αποσείσουν τις βαριές τους ευθύνες και να δώσουν έωλο άλλοθι στον εαυτό τους. Σύστημα παιδείας όπου αγράμματοι και επίορκοι δήθεν εκπαιδευτικοί, δήθεν εκπαιδεύουν τα παιδιά μας. Στρατό και αστυνομία όπου ευθυνόφοβοι και ανεπαρκείς βαθμοφόροι θα οδηγήσουν (οδηγούν ήδη) σαν πρόβατα επί σφαγήν, στην πρώτη δύσκολη στιγμή, τα παιδιά μας αντί να τα εκπαιδεύουν σωστά και με σύγχρονες μεθόδους ελλείψει μέσων και υποδομών και αν δεν φταίνε αυτοί για τις ελλείψεις να παραιτηθούν για να σώσουν τουλάχιστον την υστεροφημία τους.
Όπου απατεώνες τραπεζικοί σε συνεργασία με το πολιτικό σύστημα παγιδεύουν τον Έλληνα πολίτη, με ύποπτες -ανεξέλεγκτα φορτικά- και αφειδώς χορηγηθείσες παροχές και επιδοτήσεις, ώστε να του δημιουργήσουν έντεχνα την ψευδαίσθηση της αφθονίας και της ευκολίας με σκοπό να τον οδηγήσουν στην σημερινή, από πριν σχεδιασμένη, κατάσταση ομηρίας του απ' όπου η μόνη διέξοδος είναι η αυτοκτονία και αν όχι, η απώλεια της αυτοεκτίμησής του και η υποταγή του στα κάτεργα της δουλείας του στο ανίκανο και ανελέητο κράτος του Στουρνάρα (τελευταίες δηλώσεις του περί δανείων, πρώτης κατοικλιας και τραπεζών).
Όπου κλέφτες πνευματικής ιδιοκτησίας ξένων δημιουργών, με μια απλή διασκευή προσαρμοσμένη στην ελληνική πραγματικότητα ή αλλάζοντας απλά την ενορχήστρωση και προσθέτοντας δύο ή τρεις νότες και ένα ρεφραίν, μετατρέπονται σε «δημιουργούς »- συνθέτες, συγγραφείς, ποιητές συνεπικουρούμενοι από ατάλαντους ηθοποιούς και σκηνοθέτες της αρπαχτής (δεν χρειάζεται να πούμε ονόματα γιατί είναι όλοι γνωστοί στο σύνολό τους)- αποτελώντας την λούμπεν διανόηση της χώρας σε σύγκριση με την λοιπή πολιτισμένη ανθρωπότητα ενώ, μέσα από την αυτογνωσία της ανεπάρκειάς τους, γίνονται εισαγγελείς και δικαστές των πάντων, πλην του εαυτού τους βεβαίως, απαιτώντας αναγνώριση και αποδοχή που δεν τους αξίζουν επιδιώκοντας ασυλία για την μηδαμινότητά τους από την δυναμική μειοψηφία του ελληνικού λαού που εκφράζεται μέσα από την εκτός χρόνου (και τόπου θα έλεγα) αριστερά.
Και έρχονται οι πολιτικοί που, αντί να αυτοκτονήσουν για τα δεινά που επισώρευσαν στην χώρα κοντά δύο αιώνες τώρα, κτίζουν Σύνταγμα των Ελλήνων στα μέτρα τους όπου τους απαλλάσσει από κάθε ευθύνη κατά την ενάσκηση των καθηκόντων τους ακόμη και από την παραχώρηση εθνικού εδάφους αρκεί να υπάρχει σχετική πλειοψηφία.
Γιατί κύριοι πολιτικάντηδες; Γιατί τέτοιες προφυλάξεις; Έτσι θα καλύψετε την ανεπάρκειά σας; Είστε επαγγελματίες πολιτικοί ή μήπως ερασιτέχνες; Η γνώμη μου είναι ότι είστε επαγγελματίες ερασιτέχνες (αλλά και αντίστροφα), και πράγματι είστε μια και με πλήθος νομοθετημάτων κατοχυρώνετε τα προσωπικά σας συμφέροντα ενώ από την άλλη καταδυναστεύετε τον λαό. Είστε επαγγελματίες αν και έχετε σχέση με την πολιτική όση είχαν οι μέντορές σας τους οποίους εξακολουθείτε να έχετε σαν πρότυπα παρ' όλο που η Ιστορία απέδειξε την πολιτική τους ασχετοσύνη. Σαν το «γιουσουφάκι» του Ατατούρκ Ελβενιζέλο πχ ή τους πρόσφατους (μεταπολεμικούς) υποτακτικούς των Αμερικανών, των Γερμανών και των Σοβιετικών και ακολουθείτε τις πρακτικές τους. Είστε ερασιτέχνες επαγγελματίες πολιτικοί γιατί αυτό που κυρίως σας ενδιαφέρει είναι όχι η ουσία αλλά η διαχείριση της δημόσιας εικόνας σας και του πολιτικού κόστους, λόγος για τον οποίο διορίζετε στο επιτελείο σας περισσότερους επικοινωνιολόγους και δημοσιογράφους παρά σοβαρούς επιστήμονες-τεχνοκράτες.
Και εδώ γεννάται το ερώτημα και εξηγήστε μας παρακαλώ, γιατί πρέπει να έχουν ευθύνη των πράξεων ή των παραλείψεών τους ο γιατρός, ο δικηγόρος, ο εφοριακός, ο εκπαιδευτικός, ο στρατιωτικός ή ο αστυνομικός και να μην έχετε την ίδια ευθύνη εσείς που οι πράξεις ή οι παραλείψεις σας έχουν αντίκτυπο στην ακεραιότητα της χώρας και την ευημερία του λαού της; Δεν το καταλαβαίνετε ότι Εξουσία χωρίς αναγνώριση ευθυνών και χωρίς αναγνώριση λαθών δεν είναι γνώρισμα της Δημοκρατίας; Και η αναγνώριση ευθυνών πρέπει να είναι έμπρακτη. Να αναλάβετε εμπράκτως λοιπόν τις ευθύνες σας τόσο για τις εξελίξεις στα Εθνικά θέματα όσο και για τις επιπτώσεις των αποφάσεών σας στον απλό καθημερινό Έλληνα. Στην υποβάθμιση της ζωής του ελληνικού λαού, τις χιλιάδες αυτοκτονίες που στην συνείδηση των Ελλήνων έχουν καταγραφεί σαν δολοφονίες. Στο κατάντημα 19χρονος να χάνει την ζωή του για ένα εισιτήριο αξίας ενός (1) ¤ και, άσχετα αν στο τελευταίο αυτό γεγονός μεγάλη ευθύνη φέρουν οι γονείς του (για το ήθος και τις αξίες τις οποίες τον μετέδωσαν) οι δικές σας ευθύνες δεν είναι μικρότερες.
Το να αναφέρει κάποιος με θράσος «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για το τάδε γεγονός» είναι γνώρισμα ανθρώπου θρασύδειλου και όχι δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη γιατί στην ουσία δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη με το στρεβλό εφεύρημα περί «μη ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής της χώρας».
Ξεκαθαρίζω ότι όταν μιλώ για επαγγελματίες πολιτικούς δεν εννοώ ούτε τα επαγγελματικά στελέχη πολλαπλών χρήσεων των αριστερών κομμάτων - κατά βάση ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ-, ούτε τα λαμόγια που πλαισιώνουν και παρασιτούν δίπλα στα προβεβλημένα στελέχη των αστικών κομμάτων σε ρόλους «ειδικών συμβούλων» που εξελισόμενα ίσως και να τα δούμε μια μέρα «μεγάλους και τρανούς».
Τώρα, αν εσείς θέλετε να υπερτονίσετε την ερασιτεχνική πλευρά της πολιτικής καριέρας σας μήπως πρέπει, αφού πρώτα το εμπεδώσετε καλά εσείς οι ίδιοι, να το πείτε και σ' εμάς για να λάβουμε τα μέτρα μας ώστε να ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε από τώρα και στο εξής τόσο σε σχέση με σας όσο και με τις σοβαρές υποθέσεις της χώρας;
Οδυσσεύς Πάτσης, «Ήπειρος, η πατρίδα μας»
