Κατά παραγγελία του υπουργείου Βιομηχανίας και Εμπορίου, σχεδιάζονται, και σύντομα θα είναι έτοιμες, τεχνολογίες θωράκισης που θα βασίζονται σε ινώδη σύνθετα υλικά. Αυτά, πρόκειται να αντικαταστήσουν τη θωράκιση από χάλυβα κάθε λογής τεθωρακισμένων οχημάτων των Ενόπλων Δυνάμεων.

Οι πλάκες θωράκισης θα είναι φτιαγμένες από πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας και θα αποτελούν μέρος της θωράκισης των τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και των στρατιωτικών φορτηγών, τόσο του κυρίως αμαξώματός τους, όσο και του κάτω μέρους των οχημάτων. Το νέο υλικό θα προστατεύσει τα οχήματα από αντιαρματικές νάρκες, διατρητικές-εμπρηστικές βολίδες, καθώς και από δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες. Τα πρώτα δοκιμαστικά κομμάτια του νέου πολυμερούς υλικού αναμένεται να είναι έτοιμα μέχρι τον Ιούλιο του 2014.
Σύμφωνα με τις απαιτήσεις του υπουργείου, η θωράκιση πολυαιθυλενίου πρέπει να αντέχει σε πλήγματα από όπλα λέιζερ, διατρητικές σφαίρες πολυβόλων 12,7 mm από απόσταση 300 μέτρων, σε εκρήξεις οκτώ κιλών εκρηκτικής ύλης, καθώς και σε άλλες δύσκολες «καταστάσεις». Οι προστατευτικές πλάκες δεν θα πρέπει να χάνουν μέρος της αποτελεσματικότητάς τους όταν έρχονται σε επαφή με καύσιμο, αλμυρό νερό, ή όταν δέχονται την επίδραση που προκαλούν οι υπεριώδεις ακτίνες είτε οι ακραίες θερμοκρασίες (-50, +70 βαθμοί Κελσίου). Παράλληλα, θα είναι τρεις φορές ελαφρύτερες από τις χαλύβδινες. Εκτός από τη στρατιωτική χρήση τους, οι πλάκες θωράκισης σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν για την προστασία του προσωπικού σε βιομηχανίες όπου χρησιμοποιούνται εύφλεκτες και εκρηκτικές ύλες.
Δεν συγκρίνεται
Το υπερμοριακό πολυαιθυλένιο είναι πολυμερή αιθυλενίου υψηλής μοριακής πυκνότητας και διαφέρει από τα συνήθη πολυαιθυλένια για τη μεγάλη ανθεκτικότητά του σε ακραίες συνθήκες. Το υλικό αυτό δεν διαβρώνεται, διατηρεί την αντοχή του ακόμη και σε κρυογονικές θερμοκρασίες (κάτω από τους 150°С), δεν κρατά καθόλου την υγρασία και δεν είναι αγώγιμο στο ηλεκτρικό ρεύμα. Παράλληλα, είναι πιο αθόρυβο από τα μέταλλα και ουσιαστικά δεν φθείρεται λόγω του χαμηλού συντελεστή τριβής.

Όπως ανέφερε στην Izvestia ο αρχισυντάκτης του περιοδικού Arsenal Otechestva, Βίκτορ Μουραχόβσκι, η θωράκιση πολυαιθυλενίου εφευρέθηκε μόλις πριν από λίγα χρόνια αλλά χρησιμοποιείται αρκετά στη Δύση ως μέρος συνδυασμένης θωράκισης που αποτελείται από πολλά στρώματα. Μεταξύ άλλων, εξηγεί, χρησιμοποιείται στα αλεξίσφαιρα γιλέκα του αμερικανικού στρατού, ενώ σημειώνει ότι, σε συνδυασμό με τις ίνες αραμιδίου, παρέχει προστατευτικές ιδιότητες οι οποίες είναι καλύτερες από ό,τι του kevlar. Εξάλλου, το kevlar είναι φτιαγμένο από νήματα μεταξύ των οποίων υπάρχουν κάποια κενά, ενώ σε αυτή την περίπτωση κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Γι’ αυτό και υπάρχει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα σε σφαίρες, μεγαλύτερα βλήματα και θραύσματα.
Ο ίδιος προσθέτει ότι για την προστασία των τεχνικών μέσων χρησιμοποιείται συνδυασμένη, αποτελούμενη από πολλά στρώματα θωράκιση, η οποία περιλαμβάνει χαλύβδινες πλάκες, κεραμικά στοιχεία, στρώση πολυαιθυλενίου και ίνες αραμιδίου. Μια τέτοια θωράκιση θα χρησιμεύσει στον ρωσικό στρατό για την προστασία όλων των συστημάτων που προορίζονται να επιχειρήσουν στην πρώτη γραμμή, όσο και εκείνων που βρίσκονται στα μετόπισθεν. Επομένως, θα αφορά όλα τα τεθωρακισμένα οχήματα, συμπεριλαμβανομένων των αρμάτων μάχης, των οχημάτων μεταφοράς προσωπικού και εκείνων που φέρουν πολλαπλούς εκτοξευτές πυραύλων.
Μειονέκτημα

Ο Μουραχόβσκι επεσήμανε ακόμη ότι το νέο υλικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στα αλεξίσφαιρα γιλέκα, μειώνοντας το βάρος τους κατά 20-30%. Πάντως, ο ειδικός τόνισε ότι αυτή τη στιγμή η θωράκιση πολυαιθυλενίου έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Δηλαδή, διαθέτει ένα είδος «ημερομηνίας λήξης», καθώς το υλικό αρχίζει να χάνει τις προστατευτικές του ιδιότητες ύστερα από 3-5 χρόνια.
Οι δοκιμές των πρωτοτύπων του, αναμένεται να έχουν ολοκληρωθεί ως τον Ιούλιο του επόμενου έτους, οι εκτεταμένες δοκιμές της νέας θωράκισης θα ξεκινήσουν τον Δεκέμβριο του 2014, και κατόπιν θα ακολουθήσει η συστηματική παραγωγή του. Για τον σχεδιασμό και τις δοκιμές θα διατεθούν από τον Ομοσπονδιακό προϋπολογισμό 4,5 εκατ. ευρώ.
Το πρωτότυπο άρθρο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: izvestia.ru
http://rbth.gr/