Η κηδεία του θα γίνει τo Σάββατο στη Χαλκίδα.
Οφείλει ο Δήμος Χαλκιδέων να οργανώσει Δημοσία δαπάνη την κηδεία του Μιχάλη, που τίμησε τη Χαλκίδα και την Ελλάδα σε όλο το κόσμο και να δώσει το όνομά του σε κεντρική οδό ή πλατεία της πόλεως.
«Επί πάρα πολλά χρόνια εγώ ήμουν στο δημιουργικό μέρος της δουλειάς. Επειδή δεν τα κατάφερνα ποτέ με τα οικονομικά, είχα την κόρη της γυναίκας που με φρόντιζε στο σπίτι. Την είχα από μικρή, τη σπούδασα και είχε την οικονομική διεύθυνση της επιχείρησης. Αυτή η κοπέλα και η άλλη κυρία από την Πάτρα με κατέστρεψαν» λέει ο Μιχάλης Ασλάνης και αναφέρει χαρακτηριστικά: «Τους έδινα χρήματα για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις που είχα στο ΙΚΑ, στην Εφορία και στις διάφορες τράπεζες. Εκείνες όμως ούτε τακτοποιούσαν τις εκκρεμότητες, ούτε έκαναν αποδόσεις, π.χ. ΦΠΑ. Κρατούσαν τα λεφτά για τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μαζεύονται χρωστούμενα, τα οποία εγώ όμως δεν γνώριζα. Κάποια στιγμή ήρθε ένας φίλος μου, ο Γιώργος που είναι λογιστής και με ταρακούνησε. Αν το είχε κάνει πιο νωρίς, ίσως είχα μπορέσει να σωθώ».
Οταν ο Μιχάλης Ασλάνης κατάλαβε τι γινόταν πίσω από την πλάτη του ήταν πλέον αργά, αφού οι δύο γυναίκες είχαν εξαφανιστεί. Η νεαρή που κρατούσε τα λογιστικά της επιχείρησης, μαζί με τη μητέρα της πήραν -εκτός από τα χρήματα του σχεδιαστή- τα πράγματά τους κι έγιναν άφαντες. «Εχει κάνει γερή μπάζα η νεαρή. Κάποιοι μου λένε ότι έχει επιστρέψει στην Αλβανία». Αφαντη ωστόσο είναι και η γυναίκα από την Πάτρα, η οποία μαζί με την Αλβανίδα λογίστρια είχαν στήσει μια... κερδοφόρα για εκείνες δουλειά, αφού πίσω από την πλάτη του μετρ είχαν ενοικιάσει ένα διαμέρισμα και αφού «σήκωναν» ρούχα από το ατελιέ του, τα πουλούσαν εκεί σε τιμές χονδρικής.
Η γερή μπάζα, το δάνειο και οι χρυσές δουλειές με τα νυφικά
Γερή μπάζα έκαναν και από τις προκαταβολές, ειδικά από τις νύφες, όπως ισχυρίζεται ο Μιχάλης Ασλάνης. «Οταν έρχονταν οι νύφες και άφηναν κάποια προκαταβολή για το φόρεμα που είχαν διαλέξει, η κυρία από την Πάτρα έδινε τον λογαριασμό της κόρης της, η οποία ήταν τραπεζικός υπάλληλος. Εκεί τα έβαζαν τα λεφτά μου». Το χειρότερο στην ιστορία, σύμφωνα με τον σχεδιαστή, δεν είναι ότι τον έκλεβαν, αλλά ότι παράλληλα τον καθησύχαζαν ότι όλα θα πάνε καλά όταν άρχισαν να παρουσιάζονται τα πρώτα οικονομικά προβλήματα. «Μου έλεγαν πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και ότι όλες οι εκκρεμότητες ήταν τακτοποιημένες. Και όλα τα λεφτά τα έβαζαν στις τσέπες τους. Φεύγοντας μου κατέστρεψαν και το λογιστήριο».
Η απόφασή του να αποκαλύψει το δράμα που ζει, αλλά και τη δράση των δύο γυναικών έχει έναν και μόνο σκοπό, όπως μας είπε: «Ολα αυτά τα καταγγέλλω για να μη βρεθεί στον δρόμο τους και άλλος ανυποψίαστος άνθρωπος και τραβήξει αυτά που τράβηξα εγώ. Είναι απατεώνισσες ολκής. Την... πάτησα πολύ άσχημα. Εγώ ήμουν καλός σχεδιαστής, δεν είχα ικανότητες εμπόρου και οικονομολόγου. Εκλεβαν ασύστολα, μου κατέστρεψαν τόσα χρόνια δουλειάς». Οπως καταγγέλλει ο Μιχάλης Ασλάνης, οι δύο γυναίκες έπαιρναν προμήθειες ακόμη και από το καθαριστήριο, ενώ «έβαλαν χέρι» και σε προσωπικούς του λογαριασμούς, αφού προτού φύγουν -όπως υποστηρίζει- έκαναν ανάληψη. «Να φανταστείτε πόσο άπληστες ήταν, κάποια στιγμή μού έκαναν πρόταση να πάρουμε κάποιο δάνειο, το οποίο θα μπορούσαμε να το χρησιμοποιήσουμε για ανακαίνιση του ατελιέ. Τους έδωσα το ελεύθερο να το προχωρήσουν, αλλά ύστερα από λίγες μέρες μού είπαν ότι δεν εγκρίθηκε από την τράπεζα. Απ' ό,τι κατάλαβα κατόπιν, το δάνειο το πήραν, αλλά κράτησαν τα χρήματα για τον εαυτό τους» υποστηρίζει, ενώ ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πώς έμπλεξε στα «δίχτυα» των δύο γυναικών.
«Ανησυχώ για τη ζωή μου»
