Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Με παρέμβαση τόσο της Ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, όσο και αυτής των Σοσιαλιστών είχε, δυο μέρες νωρίτερα προαποφασιστεί πως η συζήτηση δεν θα συνοδευόταν από ψήφισμα – κάτι που σημαίνει πως ο σπόρος της αμφιβολίας περί τα πραγματικά περιστατικά υπήρχε.
Ωστόσο, η εικόνα των αντεγκλήσεων μεταξύ των Ελλήνων ευρωβουλευτών, όπως αυτή μεταφέρθηκε επισήμως με ανακοινώσεις τους, κάθε άλλο παρά τιμά τη χώρα μας.
Το μόνο που επιτεύχθηκε, ήταν να μεταφερθεί ένας εσωτερικός καυγάς στο ευρωκοινοβούλιο, όπου αρμόδιος επίτροπος και εκπρόσωπος της λιθουανικής προεδρίας περιορίστηκαν σε αμήχανα σχόλια και ευχολόγια.
Και το χειρότερο: Οι Ευρωπαίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με μια δημόσια διαμάχη Ελλήνων ευρωβουλευτών εντός της Ολομέλειας που δεν περιορίστηκε μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της ελληνικής αντιπολίτευσης, αλλά επεκτάθηκε και σε ενδοκυβερνητικό καυγά.
Το μήνυμα δηλαδή που έλαβαν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ήταν πως στο εσωτερικό της ελληνικής κυβέρνησης, ο ένας καταγγέλλει τον άλλο, ενώ οι ευρωβουλευτές του ΠΑΣΟΚ εμφανίστηκαν να επιτίθενται στους κυβερνητικούς εταίρους τους, δίνοντας μια εικόνα πρωτοφανούς ασυνεννοησίας.
Επιτέθηκαν, δηλαδή, στον πρωθυπουργό της κυβέρνησης την οποία το κόμμα τους στηρίζει – και αυτό καταδεικνύει μια σχιζοφρενική κατάσταση.
Πολύ περισσότερο που μίλησαν για «πλήγμα στη Δημοκρατία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση» - η οποία ΕΕ έχει την ίδια ώρα αποφανθεί πως στην Ευρώπη οι δημόσιες ραδιοτηλεοράσεις χρηματοδοτούνται υπερβολικά (με 22 δις ευρώ συνολικά), καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση μετά τα αγροτικά και τις μεταφορές και αυτό, κατά την αρμόδια επίτροπο Νέλι Κρους αποτελεί στρέβλωση και παραβίαση των κανόνων του ανταγωνισμού.
Ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η τοποθέτηση του πρώην υπουργού Εξωτερικών Δ. Δρούτσα, που ως ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ δεν δίστασε να δηλώσει πως… «ο κ. Σαμαράς βάφτισε «μεταρρύθμιση» τον αυταρχισμό και το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Η επιλογή του καταδεικνύει και την ποιότητα της δημοκρατίας που οραματίζεται ο ίδιος για την Ελλάδα»!
Και πως ο κ. Σαμαράς, επέλεξε «μία αυταρχική πράξη που, με το «μαύρο», θύμισε σε όλους τους Έλληνες - εντός και εκτός Ελλάδος - άλλες, σκοτεινές εποχές».
Και στο τέλος, δεν παρέλειψε να μιλήσει και για… πλασματικό «success story»!
Για να μην μιλήσουμε για τον Κρίτωνα Αρσένη, ο οποίος, αφού τοποθετήθηκε από τον Γ. Παπανδρέου στην ευρωλίστα, τώρα εξαπολύει τα πυρά του προς πάσα κατεύθυνση, μιλώντας για «δεξιά δημαγωγία» στην περίπτωση της ΕΡΤ και σε κάθε περίπτωση αποκρατικοποίησης.
Αυτά τα είπε ως ανεξάρτητος ευρωβουλευτής, αφού στις 29 Μαΐου, ο κ. Αρσένης ανακοίνωσε την παραίτησή του από μέλος του ΠΑΣΟΚ και μέλος της κοινοβουλευτικής του ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λόγω της «πολιτικής του απόκλισης από το σημερινό ΠΑΣΟΚ» και επειδή διαφωνεί με την «παράλογη και καταστρεπτική πολιτική μονόπλευρης λιτότητας» - αν και όταν ο μέντοράς του Γ. Παπανδρέου μας πήγαινε στο μνημόνιο και έπαιρνε σκληρά μέτρα, ουδόλως διαφωνούσε.
Φυσικά, δεν παρέδωσε την έδρα του στο ΠΑΣΟΚ, διότι, όπως είχε τότε δηλώσει, αν το έπραττε θα ήταν… «προδοσία προς τα κινήματα των πολιτών που αυτή τη στιγμή είναι ανυπεράσπιστα» (και… τι θα έκαναν χωρίς αυτόν!), καθώς έχει, όπως επίσης είπε, υποχρέωση να σταθεί δίπλα στις κοινωνίες που είναι ανυπεράσπιστές (που επίσης τι θα έκαναν χωρίς αυτόν)!
Αυτά, στις 29 Μαΐου! Διότι την αμέσως προηγουμένη, ο κ. Αρσένης, ως ευρωβουλευτής ακόμη του ΠΑΣΟΚ, με επίσημη ανακοίνωση του κόμματος, είχε καταγγείλει ότι… «αδιαφάνεια και κυβερνητικές παρεμβάσεις απαξιώνουν τη δημόσια τηλεόραση», καθώς «λογοκρισία, κυβερνητικές παρεμβάσεις και κρυφή φορολόγηση των πολιτών μέσω του τέλους της ΕΡΤ, προσβάλλουν τη δημοκρατία και πλήττουν το κύρος και την αξιοπιστία της δημόσιας τηλεόρασης»!
Χθες, είπε τα αντίθετα. Ότι περίπου δηλαδή όλα ήταν καλά στην ΕΡΤ και το κόστος από τις αποζημιώσεις είναι μεγαλύτερο από το κόστος όλων όσων είχε καταγγείλει στις 28 Μαΐου!
Στις 26 Ιουνίου επιτέθηκε στον υπουργό του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Μανιάτη, ενώ και τον Νοέμβριο του 2012, ο κ. Αρσένης (που συστηματικά θέλει να εμποδίσει τις έρευνες για υδρογονάνθρακες), είχε καταθέσει επείγουσα ερώτηση προς την Κομισιόν, εκφράζοντας ενστάσεις για την έναρξη σεισμικών ερευνών σχετικά με τη διερεύνηση ύπαρξης πετρελαίου και φυσικού αερίου στις θαλάσσιες περιοχές της Κρήτης και των νησιών του Ιονίου, επισημαίνοντας μεταξύ άλλων ότι δεν προηγήθηκε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων.
«Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, κ. Κρίτων Αρσένης να είναι σίγουρος ότι τα θαλάσσια κήτη του Ιονίου κινδυνεύουν λιγότερο από τις σεισμικές έρευνες, απ´ ό,τι κινδυνεύουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας από ορισμένες πρωτοβουλίες Ελλήνων ευρωβουλευτών», είχε σχολιάσει τότε ο κ. Μανιάτης…
Και το επίσης καταπληκτικό: Στις 27 Μαΐου, δυο μέρες πριν από την ανεξαρτητοποίησή του, μας είχε (και πάλι με επίσημη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ), ανακοινώσει τα περί… «ευρωπαϊκής νίκης για το ελληνικό μέλι (σ.σ. απαγόρευση χρήσης νεονικοτινοειδών εντομοκτόνων) κόντρα στην κυβέρνηση» - στην οποία μετείχε το κόμμα του!
Αν σ’ όλα αυτά προσθέσουμε και τις συνεχείς παρεμβάσεις (με διάφορες αφορμές) του κ. Παπανδρέου, νομίζω ότι το κάδρο του αλαλούμ συμπληρώνεται.
Ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως δεν είναι αυτή η ώρα για αναζήτηση ευθυνών και συγκρούσεις.
Η χώρα κινδυνεύει, έχει όλα τα μέτωπα ανοιχτά και τέτοιες πολυτέλειες αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν.
Αλλά αυτό πρέπει να το λάβουν υπόψη τους και αυτοί που μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη.
Διαφορετικά, θα έχει επιβεβαιωθεί αυτό που χρόνια διαπιστώνουμε: Ότι κάποιοι απ’ αυτούς, μόλις βρεθούν εκτός συνόρων, δίνουν την εντύπωση ότι ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν.
Και επιτέλους, οι διορισμένοι από τον κ. Παπανδρέου ευρωβουλευτές – όχι όλοι – οφείλουν να συναισθανθούν κάποια πράγματα και να είναι πιο προσεκτικοί.
Εκτός κι’ αν το γεγονός ότι έχασαν τον προστάτη τους αποτελεί γι’ αυτούς ικανή αιτία για να συμπεριφέρονται ως… κοσμοπολίτες ανεξάρτητοι παρατηρητές.
Υ.Γ. Περιμένω την δημοσιοποίηση των ομιλιών των ευρωβουλευτών της Νέας Δημοκρατίας (μία από αυτές που περιήλθε σε γνώση μου δεν κάλυψε το θέμα της ΕΡΤ και ήταν ένα απλό ευχολόγιο), για να διαπιστώσω αν τελικά υπήρξε ουσιαστική συζήτηση στο ευρωκοινοβούλιο, στη διάρκεια της οποίας τέθηκε ο δάχτυλος επί τον τύπον των ήλων ή όχι.
