Αλήθεια την θυμάται κανείς στον πιο αδύναμο κρίκο; Πώς προσέβαλε τους παίκτες και τι ύφος είχε; Εμένα μου θύμιζε και με εκείνο το κοντό κουρεματάκι αξιωματικούς βορειοευρωπαϊκού λαού του 20ου αιώνα που κρατούσαν τη γνωστή βέργα.
Τι λέει λοιπόν η κα Ακρίτα; Καταρχήν αποκαλεί φασίστες κοντά μισό εκατομμύριο Ελληνες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή και κατατάσσει στα φασιστοειδή όσους πεινασμένους και ρακένδυτους συνανθρώπους μας έκαναν το μεγάλο αμάρτημα να πάρουν λίγα τρόφιμα και κανένα παντελόνι από την εκδήλωση του λαϊκού συνδέσμου.
Διαβάστε απλοϊκό επιχείρημα:
«Είναι φασίστες. Όσοι, δηλαδή, δεν ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι καλοταϊσμένοι, με σπιταρόνες, με 4×4, χαβιάρια και αστακομακαρονάδες».
Μάλλον αυτό το τσουβάλιασμα παραπέμπει σε φασισμό παρά το αδειανό στομάχι που καλεί επειγόντως σε βοήθεια τον εγκέφαλο του πεινασμένου.
Δηλαδή εγώ που πήγα μια φορά σε αγώνα της ΑΕΚ είμαι ΑΕΚτζης και φίλοι Ολυμπιακοί που είχαν έρθει σε αγώνα του Παναθηναϊκού έγιναν βάζελοι. Πραγματικά αστείες προσεγγίσεις αλλά και άκρως επικίνδυνες διότι μπορεί να τρίβουν τα χέρια τους στη Χρυσή Αυγή αλλά εκνευρίζονται όσοι πήραν μια σακούλα με τρόφιμα για τα παιδιά τους ώστε θα την ψηφίσουν και με τα δύο χέρια. Αν αυτό δεν είναι κουβάλημα στο νερό του μύλου της Χρυσής Αυγής, τί είναι;
Η κα Ακρίτα μιλά από θέση ισχύος και μέσα από μια καριέρα στην οποία -είχει δεν είχε ικανότητες- το όνομα της μητέρας της έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Ας λεγόταν Πετροβασίλη και τα ξαναλέγαμε.
Με γεμάτο στομάχι από τη θαλπωρή ενός άνετου διαμερίσματος ή μονοκατοικίας σε ακριβό προάστιο, την πολυτέλεια των καλοκαιρινών διακοπών και σύζυγο βουλευτή ενός ψευδοαριστερού κόμματος που απολαμβάνει όμως όλα τα προνόμια την ώρα που ο λαός αυτοκτονεί στις πλατείες, εύκολα γίνεσαι κριτής των άλλων.
Επειδή όμως “πλούσιοι επτώχευσαν και επείνασαν” κατά τη Βίβλο ή “μηδένα προ του τέλους μακάριζε” κατά το Σόλωνα, μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μη λες.
Πολύ ενδιαφέρον θα ήταν η κα Ακρίτα να είχε μικρά παιδιά, χρέη να την καταδιώκουν επειδή έμεινε άνεργη, κλάματα στο σπίτι, άδεια ντουλάπια στην κουζίνα και ψυχολογική πίεση τόσο μεγάλη που οι σουβλιές θα της χτυπούσαν τα σωθικά σα να τη διαπερνάει ρεύμα. Εκεί θα ήθελα να τη δω.
Γιατί δεν ακολουθεί το παράδειγμα του άγγλου συναδέρφου της που άφησε την τελευταία του πνοή από το ψύχος στο δρόμο όταν αποφάσισε πως έπρεπε να ζήσει ως άστεγος για να μπορέσει να γράψει για αυτούς.
Το ίδιο οφείλει να κάνει και η κα Ακρίτα. Να πάει σε ένα ισόγειο στον Κολωνό μιας οικογένειας με τρία παιδιά και άνεργους γονείς. Να ζήσει μαζί τους και μετά, αν εξακολουθεί να το πιστεύει, ας τους χαρακτηρίσει φασίστες ή ας προτρέψει τον πατέρα να μην κάνει ένα διάλλειμμα από τα σκουπίδια όπου ήδη μπορεί να ψάχνει.
Δεν παίρνω το μέρος κανενός. Αλλά δε θα βγω να κρίνω και να καταδικάσω από το βήμα που μου δόθηκε ανθρώπους που πεινούν, διψούν και φοβούνται εξαιτίας της ανίκανης πολιτείας. Διότι αν υπήρχε σοβαρό κράτος, που θα λειτουργούσε σεβόμενο παράλληλα το λαό του, καμιά Χρυσή Αυγή δε θα υπήρχε. Θα ήταν λοιπόν πολύ καλύτερα να νουθετεί τον βουλευτή σύζυγό της που μέχρι πρότινος στήριζε την κυβέρνηση που εξοντώνει την κοινωνία και να προτρέψει την “αριστερή” ΔΗΜΑΡ να προχωρήσει και αυτή σε δράσεις υπέρ της κοινωνίας πέρα από το να λέει ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ. Αλλά ξέχασα, ο άνδρας της δεν έλεγε στους εργαζόμενους της ΔΕΗ στα Τρίκαλα ότι θα πάρετε τα …. μου;
Σε κάθε περίπτωση η κα Ακρίτα πέρα από το να κατηγορεί τους πεινασμένους, καλά θα κάνει να τους εμπνεύσει κιόλας επισκεπτόμενη τις φτωχογειτονιές και τρώγοντας από τα σκουπίδια. Κάδοι υπάρχουν πολλοί.
Όχι μόνο έργα. Πράξεις!
