γραφει ο αρισταρχος
Ένα σπίτι σιδηρόφρακτο, σε τι διαφέρει από μια φυλακή; Στο ότι μπαίνεις, βγαίνεις στο σπίτι όποτε θέλεις; Και την ψυχή σου, τι την κάνεις; την παίρνεις μαζί σου ή την ξεχνάς μέσα. Σίδερα και ελευθερία πάνε ποτέ μαζί;
Το 430πΧ ο Περικλής στον επιτάφιό του για τους πρώτους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου αναφωνούσε “Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον” (Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι.)
Αυτό το περί ελευθερίας νόημα μεταφέρθηκε στις μέρες μας σε όλο του το μεγαλείο σε ένα ναό της Δημοκρατίας σύμβολο του έθνους αλλά και ολόκληρου του κόσμου, το Ελληνικό κοινοβούλιο. Μια ελευθερία, εκπεφρασμένη από την κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Που όμως…
Καλυπτόμενη πίσω από διατάγματα και νόμους ψήφισε, εφάρμοσε μέτρα κάθε άλλο παρά δημοκρατικά και πάντα εις βάρος του ίδιου του λαού που την συνέθεσε. Και επειδή η αντικοινωνική πολιτική της εγκυμονεί κινδύνους για την ίδια και τους υπηρέτες της αποφάσισαν να την προστατεύσουν με… κάγκελα και σιδεριές. Γίνεται; δεν γίνεται! Γιατί αν γίνεται τότε η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία είναι για τα… σίδερα και κινδυνεύει η ελευθερία μας.
Μπορείς να σιδεροφράξεις το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό του λαού για να το προστατεύσεις από τον ίδιο τον λαό που τον εξέλεξε; Αδύνατο και με τίποτα! Αν στραβώσει ο λαός τότε γίνεται Κουταλιανός και αυτά τα σίδερα τα… μασάει. Και οι πολιτικοί υπηρέτες καλά θα κάνουν να έχουν διπλωμένο στην πίσω τσέπη κανά ελικοπτεράκι γιατί οι φράχτες κατεδαφίζονται με πάταγο.
Προσβάλουν την αισθητική μας, την νοημοσύνη μας και το περί ελευθερίας αίσθημα. Όσο για το τελευταίο νάστε σίγουροι πως στον Έλληνα υποβόσκει με τέτοια δύναμη που ούτε chemicaltrails τον σταματούν ούτε Βέρμαχτ, ούτε κανείς. Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι κατοικοεδρεύοντες του… σιδηροκοινοβουλίου.
Λοιπόν, οι ανελεύθεροι είναι δυστυχείς και οι γενναίοι δεν μπορούν σκλαβωμένοι. Εμείς, βαρεθήκαμε την δυστυχία μας και θέλουμε πίσω την γενναιότητά μας.
