Efenpress: Αρκεί που ήταν Άγγλος...
Αν κάτι τέτοιο αποδειχθεί αληθινό, σημαίνει ότι όχι μόνο πρόκειται για τη μεγαλύτερη συνωμοσία στην αγγλική ιστορία, αλλά κι ότι 4 ολόκληροι αιώνες αποδεικνύονται ψέμα.
Σύμφωνα λοιπόν με το αντιφατικό βιβλίο του Steve Berry, The King's deception, δηλαδή σε απλά ελληνικά η εξαπάτηση του βασιλιά, το ψέμα ξεκίνησε 470 χρόνια πριν σε ένα χωριουδάκι της αγγλικής επαρχίας του Gloucestershire.
Σύμφωνα λοιπόν με το αντιφατικό βιβλίο του Steve Berry, The King's deception, δηλαδή σε απλά ελληνικά η εξαπάτηση του βασιλιά, το ψέμα ξεκίνησε 470 χρόνια πριν σε ένα χωριουδάκι της αγγλικής επαρχίας του Gloucestershire.
Ο Βασιλιάς Ερρίκος ο 8ος έφτανε από το Λονδίνο για να επισκεφτεί τη νεαρή πριγκίπισσα Ελισσάβετ, την οποία είχε διώξει ένα χρόνο νωρίτερα από την πρωτεύουσα για να αποφύγει την επιδημία πανώλης που θέριζε τον κόσμο.
Η μικρή όμως δεν κατάφερε να αποφύγει το μοιραίο και μετά από εβδομάδες αιμορραγίας και εμετών, έχασε τη μάχη με το θάνατο. Μάλιστα το μοιραίο συνέβη το ίδιο πρωί που αναμενόταν να φτάσει ο Βασιλιάς.
Τόσο η γκουβερνάντα της, Lady Kat Ashley, όσο και ο προσωπικός της φρουρός Thomas Parry, είχαν πολύ καλούς λόγους να φοβούνται να ανακοινώσουν στον Ερρίκο τα άσχημα νέα, καθώς θα τους κόστιζε την ίδια τους ζωή. 4 από τα παιδιά του Βασιλιά πέθαναν στη γέννα και αυτά που απέμεναν ήταν ο «αρρωστιάρης» Edward, και μια κόρη, η Μαρία, που στα 20 της ήταν πικραμένη και μόνη. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς ότι η 10χρονη Ελισάβετ, ήταν η πλέον πολύτιμη κληρονομιά του Οίκου των Tudor της Αγγλίας. Θα μπορούσε να παντρευτεί έναν Γάλλο ή Ισπανό πρίγκιπα εξασφαλίζοντας ειρήνη και διεθνείς συμμαχίες, αλλά και το δικό της παιδί να συνεχίσει τη δυναστεία των Tudor, που απεγνωσμένα ζητούσε ο Ερρίκος. Τώρα όμως είναι νεκρή και τόσο ο Parry όσο και η Lady Ashley, που το μοναδικό τους καθήκον ήταν να την κρατούν ασφαλή, όχι απλώς απέτυχαν αλλά θα κατηγορούνταν για προδοσία. Ποινή; Σίγουρος θάνατος έχοντας υπομείνει τα πλέον τρομερά μαρτύρια, που κάνουν έναν απλό αποκεφαλισμό, να μοιάζει ακόμη και επιεικής ως ποινή.
Αφού τους έσερναν δεμένους από άμαξα για ένα μίλι, θα τους κρεμούσαν κόβοντας τους χέρια και πόδια, θα έβγαζαν τα εντόσθιά τους όσο ακόμη ήταν ζωντανοί και ουσιαστικά θα κατέληγαν αργά, βασανιστικά και με μεγάλο πόνο.
Μόνη τους ελπίδα ήταν να αποκρύψουν την αλήθεια και να εξαπατήσουν τον Βασιλιά, κερδίζοντας λίγες ημέρες ώστε να εγκαταλείψουν τη χώρα. Η πρώτη σκέψη της Kat Ashley, ήταν να βρει ένα κοριτσάκι από το χωριό και να το ντύσει με τα ρούχα της πριγκίπισσας. Το κόλπο δεν έπιασε καθώς δεν υπήρχε στο χωριό κοριτσάκι στην ηλικία της Ελισσάβετ. Υπήρχε όμως ένα θηλυπρεπές αγοράκι, φίλος και συμμαθητής της. Καθώς ο χρόνος τους πίεζε, ανάγκασαν το μικρό να φορέσει τα ρούχα της νεκρής του φίλης.
Αν και παράδοξο, η μεταμφίεση λειτούργησε, καθώς ο Ερρίκος έβλεπε σπάνια τη μικρή, η οποία ήταν ιδιαιτέρως ντροπαλή και ο ίδιος δεν είχε ακούσει και πάρα πολλές φορές τη φωνή της. Κουρασμένος από το ταξίδι και χωρίς να υποψιαστεί ότι η κόρη του ήταν άρρωστη, δεν είχε κανένα λόγο να πιστέψει ότι το «κορίτσι» που έβλεπε μπροστά του δεν ήταν η Ελισσάβετ.
Ο πραγματικός πανικός όμως έπιασε τους Parry και Lady Ashley, αργότερα, όταν έφυγε ο Βασιλιάς και συνειδητοποίησαν τι θα γινόταν σε περίπτωση που ανακάλυπτε την αλήθεια. Μπορεί οι ίδιοι να κατάφερναν να αποδράσουν, αλλά κάθε μέλος της οικογενείας τους θα πέθαινε. Από την άλλη πλευρά, ελάχιστοι στο παλάτι γνώριζαν την Ελισσάβετ τόσο καλά ώστε να την αναγνωρίσουν, ιδίως από τη στιγμή που έλειπε για μήνες στην επαρχία. Το νεαρό αγόρι είχε ήδη ξεγελάσει το Βασιλιά, η σπουδαιότερη εξαπάτηση απ' όλες.
Έχοντας ήδη θάψει την Ελισσάβετ σε μαρμάρινο φέρετρο, κατάλαβαν ότι η μοναδική τους ελπίδα ήταν να διδάξουν τον πιτσιρικά, πώς να γίνει μια σωστή πριγκίπισσα.
Η αλήθεια είναι ότι η συγκεκριμένη θεωρία μοιάζει γελοία, δεδομένου ότι κάθε παιδί στην Αγγλία μεγαλώνει με μυθικές ιστορίες γύρω από την παρθένο Βασίλισσα, την οποία έχει υμνήσει ο Shakespeare και έχει πρωταγωνιστήσει σε άπειρα έργα, τραγούδια και κινηματογραφικές ταινίες. Παρόλ' αυτά ήταν τόσο ανατριχιαστικές οι λεπτομέρειες για το αγοράκι από το μικρό χωριό της Αγγλίας, που συγκίνησαν το σπουδαίο συγγραφέα του 19ου αιώνα, γνωστό από το βιβλίο Dracula, τον Bram Stoker. Ο ίδιος συμπεριέλαβε αυτή την ιστορία στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, Imposters, δηλαδή ελληνικά, Απατεώνες.
Ο Stoker είχε ακούσει πολλές και επίμονες ιστορίες, για ένα φέρετρο που ανακαλύφθηκε γύρω στο 1800, στην ίδια επαρχία και μέσα βρέθηκε σκελετός κοριτσιού ντυμένου με τα ρούχα των Tudor, με ραμμένα, μάλιστα, κοσμήματα πάνω τους. Ιστορίες που έμοιαζαν να ταιριάζουν με το μύθο που ήθελε έναν μονάρχη και μάλιστα γυναίκα, να είναι ένα απλό χωριατόπαιδο.
Πάνω απ' όλα όμως στο μυαλό του Stoker, μ' αυτό τον τρόπο δινόταν εξήγηση γιατί η Ελισάβετ, η οποία στα 25 της το 1558, διαδέχτηκε το θρόνο, δεν παντρεύτηκε ποτέ. Το σημαντικότερο καθήκον της, ως η τελευταία της δυναστείας των Tudor, ήταν να κάνει διάδοχο για να συνεχίσει την κυριαρχία του Οίκου. Κι όμως «εκείνη» είχε δώσει στον εαυτό της το χαρακτηρισμό, παρθένος Βασίλισσα και είχε ορκιστεί να μην πάρει σύζυγο, ακόμα και αν το προξενιό ήταν με τον πρωτότοκο γιο του Βασιλιά της Ισπανίας.
Έμεινε πιστή σ' αυτό τον όρκο, προκαλώντας πόλεμο με τους Ισπανούς. Στην ιστορία δεν έχει υπάρξει ούτε ένας αναγνωρισμένος εραστής της. Της άρεσε να αποκαλεί τον εαυτό «της» Βασιλιά και όχι Βασίλισσα. « Η καρδιά μου είναι αντρική κι όχι γυναικεία, δε φοβάμαι τίποτα», έλεγε με στόμφο η ίδια. Έχει μείνει στην ιστορία ο εμψυχωτικός της λόγος στα αγγλικά στρατεύματα, ενώ πλησίαζε ο ισπανικός στρατός, όταν φώναζε πως έχει την καρδιά και το γερό στομάχι ενός Βασιλιά, πολύ περισσότερο, ενός Άγγλου Βασιλιά.
Ο Αμερικανός συγγραφέας Steve Berry θεωρεί πως η Ελισσάβετ έλεγε κυριολεκτικά την αλήθεια, γιατί όντως το σώμα της ήταν αντρικό. Πέρασε πάνω από ενάμιση χρόνο προσπαθώντας να αποκαλύψει τη συνωμοσία για το βιβλίο του The King's Deception, ένα θρίλερ σε στυλ Dan Brown, το οποίο διαδραματίζεται στο Λονδίνο του σήμερα.
Για τον ίδιο, που έχει γράψει 12 θρίλερ, η αναζήτηση άρχισε τυχαία όταν ρώτησε έναν ξεναγό κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής σε έναν καθεδρικό ναό της επαρχιακής Αγγλίας, αν υπάρχει κάποιο μυστικό ή μυστήριο.
Ο ξεναγός λοιπόν είπε στον συγγραφέα τη συγκεκριμένη ιστορία και αν και στην αρχή αντιμετώπισε την υπόθεση με σκεπτικισμό, στη συνέχεια ανακάλυπτε συνεχώς λεπτομέρειες, που περιείχαν και ιστορικές αλήθειες.
Μία από αυτές αφορά τον παιδαγωγό κατά τη διάρκεια της εφηβείας «της», τον Roger Ascham, ο οποίος απόρησε για την συμπεριφορά της, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Tο μυαλό της δεν έχει ίχνος γυναικείας αδυναμίας, αλλά είναι γεμάτο δύναμη αντρικής θέλησης. Ο τρόπος ζωής της θυμίζει περισσότερο την Ιππολύτη, βασίλισσα των Αμαζόνων που δεν είχε ανάγκη τους άντρες κι όχι την Φαίδρα, η οποία κατέληξε τρελή λόγου του πόθου της γι' αυτούς».
Ακόμα πιο πειστικά για τον Αμερικανό συγγραφέα ήταν τα πορτραίτα, που παραθέτουμε κι εμείς στο κείμενό μας. Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε υπάρχουν σαφείς διαφορές. Η μικρή λεπτοκαμωμένη πριγκίπισσα, με το πρόσωπο σε σχήμα καρδιάς και τον ντελικάτο λαιμό, έχει μετατραπεί κατά τη διάρκεια του ενθρονισμού της, σε ένα πρόσωπο με αντρικά χαρακτηριστικά, σκληρό και τετράγωνο πηγούνι, ενώ φορά περούκα και ο λαιμός της είναι καλυμμένος μέχρι επάνω.
Τα επόμενα πορτραίτα απεικόνιζαν την Ελισσάβετ όπως θα ήθελε να την βλέπουν κι όχι όπως ήταν στην πραγματικότητα.
Ο Bram Stoker πίστευε ότι ήταν το μεγάλο μέγεθος της απάτης που την έκανε τόσο επιτυχημένη. Κανείς δεν μπορούσε να υποστηρίξει με την επιστροφή της στο παλάτι στα 10 της, ότι δεν ήταν η κόρη του Βασιλιά. Θα κατηγορούνταν για εσχάτη προδοσία.
Κάποιες διαφορές εξηγούνταν με την ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της εφηβείας. Έτσι ακόμη και οι όποιες υποψίες όταν περνούν τα χρόνια και ζεις μ' έναν άνθρωπο, εξαφανίζονται. Η διαφορά όμως στο μυαλό πως εξηγείται; Ως νεαρή χαρακτηριζόταν από την ιδιαίτερη εξυπνάδα της και την ικανότητα της να «καταπίνει» δεκάδες βιβλία, μάλιστα οι παιδαγωγοί της είχαν την οδηγία να τη διδάσκουν ολοένα και περισσότερο. Στην εφηβεία της όμως είχαν την αντίθετη οδηγία, να μειώσουν ακόμη και την ώρα των μαθημάτων κι όχι μόνο τον όγκο.
Οι πρωτεργάτες της συνωμοσίας, Kat Ashley και Thomas Parry, έμειναν πιστοί στη Βασίλισσα ακόμη και τις δύσκολες εποχές της φυλάκισής της από την αδερφή της Βασίλισσα Μαρία, για να μην αποτελέσει απειλή για το θρόνο.
Όταν η Μαρία πέθανε στα 42 της, η πρώτη ενέργεια της νέας Βασίλισσας ήταν να αναβαθμίσει και τους δύο συνεργάτες της.
Κατά τον Steve Berry ο μόνος στον οποίο είχε αποκαλύψει η ίδια το μυστικό της, ήταν ο ισχυρός πολιτικός άντρας, William Cecil, ο οποίος λέγεται ότι είχε την «εξωπραγματική» ικανότητα να «διαβάζει» τους ανθρώπους. Έπρεπε να τον πείσει ότι ένας γάμος δε θα ήταν απλώς άσκοπος, αλλά και καταστροφικός. Αν το μυστικό της έβγαινε στην επιφάνεια, θα γινόταν εμφύλιος πόλεμος στην Αγγλία, καθώς δεν υπήρχε διάδοχος και ο πρώην άντρας της Μαρίας, ήταν πλέον ο μεγαλύτερος εχθρός της Αγγλίας, αφού επρόκειτο για τον Φίλιππο Β της Ισπανίας. Για τους έξω, προκαλούσε εντύπωση η απάθεια του Cecil, στην επιμονή της Βασίλισσας να μείνει ανύπαντρη
Δημοσίως η Ελισσάβετ συνήθιζε να λέει, ότι ο κόσμος έχει ανάγκη να πιστεύει ότι ο μονάρχης του είχε παντρευτεί την εξουσία κι όχι έναν και μόνο άντρα.
Κάποιες άλλες φορές άφηνε να εννοηθεί ότι, το γεγονός ότι ο πατέρας της είχε 6 γυναίκες και η δική της μητέρα είχε αποκεφαλιστεί από τον ίδιο, την είχε επηρεάσει αρνητικά για το γάμο.
Η Ελισσάβετ φορούσε βαρύ μακιγιάζ και περούκες, χωρίς τις οποίες δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να τη δει. Ήλεγξε ακόμη και τη διαδοχή της χωρίς συναισθήματα. Επέμεινε να τη διαδεχτεί ο James ο 6ος της Σκωτίας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «δεν υπάρχει κανένας απατεώνας να με διαδεχτεί, οπότε ποιος καλύτερος για να το κάνει από έναν Βασιλιά;»
Υπάρχει η υποψία σ' αυτά τα λόγια ότι αυτή που αποφάσιζε για 45 χρόνια για τις τύχες της Αγγλίας, ήταν απατεώνας;
Ο συγγραφέας Steve Berry υποστηρίζει ότι υπάρχει τρόπος να ανακαλύψουμε την αλήθεια. Μετά το θάνατό της το 1603, δεν έγινε ποτέ νεκροψία, ενώ η σωρός της μεταφέρθηκε στο Αβαείο του Westminster, όπου βρίσκονται τα κόκαλα της αδερφής της, χωρίς να γίνει ποτέ η μεγαλοπρεπής κηδεία που αρμόζει σε έναν μονάρχη του βεληνεκούς της.
Λέει ότι δε χρειάζεται να καταφύγουμε στις υπερσύγχρονες μεθόδους ανάλυσης του DNA, για να καταλάβουμε αν πρόκειται για αντρικό ή γυναικείο σκελετό, καθώς το μόνο που μένει είναι να ανοιχτεί ο τάφος της, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ, ώστε να δούμε τι υπάρχει μέσα.
==============================
Nikos Nikolaou
