Η ξαφνική αποχώρηση της Ρωσίας από τον διαγωνισμό για την εξαγορά της ΔΕΠΑ–η οποία άφησε στα «κρύα του λουτρού» την ελληνική κυβέρνηση
- είναι αναμφισβήτητα το γεγονός των ημερών που έχει σημαδέψει με τον τρόπο του την πορεία των ελληνορωσικών σχέσεων. Η απόφαση Gazprom και Sintez ώστε να μην καταθέσουν δεσμευτικές προσφορές τόσο για τη ΔΕΠΑ όσο και τη ΔΕΣΦΑ αιφνιδίασε την κυβέρνηση τα μηνύματα της οποίας για την εξαγορά των δύο εταιρειών ήταν ενθαρρυντικά ιδιαίτερα δε μετά την τελευταία συνάντηση (21 Μαΐου) του επικεφαλής της Gazprom Αλεξέι Μίλερ με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Τι ήταν αυτό όμως που οδήγησε την Ρωσία στην αποχώρηση από την ελληνική πλευρά; Για ποιο λόγο η Μόσχα χωρίς προειδοποίηση εγκατέλειψε την προοπτική επένδυσης στην ελληνική αγορά ενέργειας;
Οι εκτιμήσεις είναι πολλές. Κάποιες από αυτές μιλούν ότι το Βερολίνο διεμήνυσε πως η Κομισιόν δεν θα δεχόταν την εξαγορά, κάποιες άλλες ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλησε να παράσχει επαρκείς εγγυήσεις σχετικά με την οικονομική κατάσταση της ΔΕΠΑ, η οποία φέρεται να έχει λαμβάνειν 400 εκατομμύρια ευρώ από χρέη ιδιωτών, άλλες για αστοχίες από μέρους της Ελλάδα.
Αυτό όμως που καταδεικνύεται είναι πως οι πραγματικοί λόγοι αποχώρησης της Ρωσίας από την ελληνική αγορά είναι βαθύτεροι και αφορούν το γενικότερο γεωπολιτικό παιχνίδι στην περιοχή.
Και αυτό έχει να κάνει με το «μοίρασμα» εκ νέου στην τράπουλα των διεθνών συσχετισμών στην περιοχή.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Κύπρου Μιχάλης Σαρρής βρισκόταν κυριολεκτικά πάνω στο τηλέφωνο μιλώντας με ρωσικούς οικονομικούς παράγοντας –την εποχή της κορύφωσης της κυπριακής κρίσης- επιζόντας σε μια συμφωνία. Μια συμφωνία που μέσω αυτής θα απέφευγε την «μέγγενη» της τρόικα. Το ίδιο επιχείρησε και τις ημέρες που βρέθηκε στη Μόσχα στις 20 και 21 Μαρτίου συζητώντας με Ρώσους αξιωματούχος για τη διάσωση της κυπριακής οικονομίας.
Οι συζητήσεις αυτές είχαν περιστραφεί γύρω από ένα νέο δάνειο, αλλά και για επενδύσεις ρωσικών εταιρειών σε κυπριακές εταιρείες ή χρεώγραφα με αντάλλαγμα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του κυπριακού φυσικού αερίου.
Μάλιστα η κυπριακή κυβέρνηση και προκειμένου να σώσει την κατάσταση δεν είχε διαστάσει να προσφέρει και ναυτικές βάσεις για το ρωσικό Στόλο στη Μεγαλόνησο, επιχειρώντας να δελεάσει τη Μόσχα.
Τίποτα όμως δεν έγινε και η Λευκωσία δεν απέφυγε τα «κουρέματα», τους επαχθείς όρους του δανείου των 10 δισ. € και φυσικά το διεθνή διασυρμό.
Η Ρωσία δεν προχώρησε σε καμία κίνηση ουσιαστικής στήριξης προς την Κύπρο αφήνοντάς την μόνη της να διαπραγματευθεί με τα «γεράκια» της κομισιόν.
Ξαφνικά το ίδιο σενάριο, αν και όχι των ιδίων διαστάσεων, φαίνεται πως επαναλαμβάνεται και στην Ελλάδα. Οι ίδιες επαφές, το ίδιο κλίμα για την πώληση της ΔΕΠΑ, οι ίδιες υποσχέσεις, αλλά στο τέλος τίποτα.
Τι οδήγησε τη Ρωσία στη θεαματική της αυτή αναδίπλωση;
Σε αυτό που συγκλίνουν οι –πραγματικές αυτή τη φορά- εκτιμήσεις είναι οι παρασκηνιακές επαφές σε ανώτατο επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας. Και το «μενού» των επαφών αυτών εκτός από Ελλάδα και Κύπρο είχε και… Συρία.
Η θέση της Μόσχας απέναντι στο καθεστώς του Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι γνωστή, όπως το ίδιο γνωστή είναι και η σφόδρα αντίθετη θέση που την έχει εκφράσει αναφορικά με την οποιαδήποτε προσπάθεια των δυτικών να παρέμβουν στρατιωτικά στον πόλεμο που μαίνεται εκεί για 2 και πλέον χρόνια.
Τον τελευταίο μηνά βιώνουμε μια παράξενη «ησυχία» στο μέτωπο της Συρίας. Όχι στο εσωτερικό ό-εκεί οι μάχες διεξάγονται σφοδρές- αλλά στο εξωτερικό.
Οι δηλώσεις αξιωματούχων η έντονη ρητορεία των δυτικών κυβερνήσεων κατά τη Συρίας με την γνωστή επωδό των εγκλημάτων πολέμου από τα κυβερνητικά στρατεύματα έχουν αραιώσει, το ίδιο και οι κατηγορίες προς το συριακό καθεστώς για χρήση χημικών όπλων.
Ο Άσαντ κερδίζει πια κατά κράτος τους ισλαμιστές μισθοφόρους καταδιώκοντάς τους έξω από το Χαλέπι αλλά και σε όσα άλλα προπύργια τους έχουν απομείνει και καμία από τις δυτικές κυβερνήσεις (ιδίως η γαλλική και η βρετανική) δεν φαίνεται διατεθειμένη τώρα να προχωρήσει σε μια πιο δυναμική υποστήριξη των ανταρτών.
Η ΕΕ αποφάσισε την άρση του εμπάργκο των όπλων προς την πλευρά των ανταρτών, αλλά οι τελευταίοι όπλα δεν βλέπουν! Το Ισραήλ ξαφνικά σταμάτησε την έντονη ρητορική του εναντίον της Συρίας, η Χεζμπολάχ δρα ανοικτά πια στο έδαφος της Συρίας, ο Ερντογάν ασχολείται με το εμπορικό κέντρο στην πλατεία Ταξίμ και ο Μπαράκ Ομπάμα με τις… υποκλοπές της NSA.
Αυτό που συμβαίνει είναι μια η διαμόρφωση μιας νέας Γ»ιάλτας» στην περιοχή, με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ να έχουν ξεκαθαρίσει τους ζωτικούς του χώρους.
Η Μόσχα παίζοντας πολύ καλά το παιχνίδι του δύο βήματα εμπρός και ενός πίσω, δείχνει να είναι η κερδισμένη από αυτό. Η Συρία ανήκει στο ζωτικό της χώρο πλέον με την παραχώρηση και το αντάλλαγμα προς την Ουάσιγκτον να απομακρυνθεί από Ελλάδα και Κύπρο τουλάχιστον στον ενεργειακό τομέα.
Ούτε ΔΕΠΑ ούτε ΔΕΣΦΑ ούτε βάσεις… στην Κύπρο. Τη συμφωνία αυτή έχουν αποδεχθεί –θέλοντας και μη- Γαλλία και Βρετανία (πρωτεργάτες άλλοτε της "εκθρόνισης" και εξόντωσης του Καντάφι) και ο Άσαντ είναι ζήτημα χρόνου πια να επικρατήσει πλήρως στη χώρα του. Έτσι παίζονται τα γεωπολιτικά παιχνίδια και μια νέα Γιάλτα είναι πια εδώ.
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
