Τρωκτικά (και της ΕΡΤ) με κατοχυρωμένα προνόμια
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΕ την Πατρίδα που μας…απόμεινε. Να φερθούμε πατριωτικά. Είναι το ζητούμενο σε ώρες κινδύνου και δεν κινδυνολογούμε. Κι ούτε (φακελωμένοι παιδιόθεν) «δεξιοποιηθήκαμε» ξαφνικά και…συμφεροντολογικά.
«ΞΕΡΕΙΣ να κρύψεις; Κλέψε!». Παλιά η ρήση, με τον συμβολισμό και την πρακτική της. Κι αν δεν θα βγάλεις άκρη με τον κ. Τσοχατζόπουλο, είναι γιατί ο κρυψώνας (των «Υπεράκτιων») είναι πατέντα αγνώστου και συνιστά παγκόσμια πρακτική.
ΑΝ «δεν συνέβη τίποτα» με το Βατοπέδι και πετάνε πάνω μας οικονομημένοι με λευκά φτερά σαν αγγελούδια, είναι γιατί κατείχαν την «τέχνη».
«Όσο αυτός μιλούσε για την εντιμότητά του, εμείς μετρούσαμε τα ασημικά μας», αλλά τι σημασία έχει; Και να τον γράπωνες επ’ αυτοφώρω, θα επέμενε μέχρι θανάτου για την αθωότητα και το…ήθος του. Και για το νομότυπο των ενεργειών του (που φαίνονται), αποκρύπτοντας την καίρια στιγμή.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι τα εργαλεία του κάθε κλέφτη ο λοστός και το φανάρι. Τον αναβαθμισμένο (μεγαλο)κλέφτη των σαλονιών και των γραφείων, μεταμορφωμένο σε σουπιά που αμολάει μελάνη κι άλλοτε χταπόδι με πλοκάμια στη θάλασσα του δημόσιου πλούτου, δεν τον ξεχωρίζεις από μακριά. Μα κι αν τον δεις κατάματα, δεν θα ψαχουλέψεις τη λεία του. Προστατεύεται από τοίχο κι αυτός από τείχος. Για γενόμενες αμαρτίες του και για μελλοντικές. Στις ίδιες πατημασιές που δεν αφήνουν ίχνη.
ΤΑ τρωκτικά της ΕΡΤ δεν διακρίνονταν για την…αφέλειά τους. Το’ στησαν με σιγουριά και εξασφαλισμένα κέρδη ως πατρίκιοι εν μέσω πληβείων. Από μπετόν αρμέ, σε κάστρο άπαρτο(;). Κι ύστερα; Μιλάς για…Λυριτζήδες του χιλιάρικου ημερησίως που σαχλαμάριζαν στην πρ. ΝΕΤ, ενίοτε σκαλίζοντας τη μύτη τους; «Να μη μας τα’ διναν-δεν τα κλέψαμε» και σε αποστομώνουν. Το πας στα τρωκτικά τα μεταμορφωμένα σε συμβούλους και «ειδικούς» που…σκοτώνονταν στη δουλειά μη προλαβαίνοντας να τσεπώσουν το μάτσο με χιλιάρικα; «Μας τοποθέτησαν νόμιμα συμβούλια και επιτροπές με τζίφρες και υπογραφές» και…καθαρίζουν. Αυτά, λοιπόν, δεν «κόβονταν» με «ανοιχτή» την ΕΡΤ και λειτουργούσα με τους κανόνες και τη νομοθεσία της.
ΚΙ αν τους άρπαζες τη λεία απ’ το στόμα καταργώντας προνόμια και δικαιώματα με την ΕΡΤ ανοιχτή. Θα προσέφευγαν σε όλες τις βαθμίδες των δικαστηρίων. Με τους καλύτερους δικηγόρους και με τον νόμο υπό μάλης. Για να λάμψει η αλήθεια τους και να θολώσει το μάτι μας. Μέχρι να αγριέψει για τους εντός των τειχών χρυσοκάνθαρους, που θρηνούν στο γκρεμισμένο κάστρο τους.
ΚΑΚΟ που έσβησαν τα φώτα, αναγκαίο για «νομική» απελευθέρωση, αλλά καλύτερα να’ ταν στιγμιαίο.
ΟΣΟ για τους «συμπαραστάτες» ανάμεσα σε γνήσιους; Καθένας με τις προσδοκίες του. Ενίοτε και με (ανομολόγητα) σχέδια.
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΕ την Πατρίδα που μας…απόμεινε. Να φερθούμε πατριωτικά. Είναι το ζητούμενο σε ώρες κινδύνου και δεν κινδυνολογούμε. Κι ούτε (φακελωμένοι παιδιόθεν) «δεξιοποιηθήκαμε» ξαφνικά και…συμφεροντολογικά.
«ΞΕΡΕΙΣ να κρύψεις; Κλέψε!». Παλιά η ρήση, με τον συμβολισμό και την πρακτική της. Κι αν δεν θα βγάλεις άκρη με τον κ. Τσοχατζόπουλο, είναι γιατί ο κρυψώνας (των «Υπεράκτιων») είναι πατέντα αγνώστου και συνιστά παγκόσμια πρακτική.
ΑΝ «δεν συνέβη τίποτα» με το Βατοπέδι και πετάνε πάνω μας οικονομημένοι με λευκά φτερά σαν αγγελούδια, είναι γιατί κατείχαν την «τέχνη».
«Όσο αυτός μιλούσε για την εντιμότητά του, εμείς μετρούσαμε τα ασημικά μας», αλλά τι σημασία έχει; Και να τον γράπωνες επ’ αυτοφώρω, θα επέμενε μέχρι θανάτου για την αθωότητα και το…ήθος του. Και για το νομότυπο των ενεργειών του (που φαίνονται), αποκρύπτοντας την καίρια στιγμή.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν είναι τα εργαλεία του κάθε κλέφτη ο λοστός και το φανάρι. Τον αναβαθμισμένο (μεγαλο)κλέφτη των σαλονιών και των γραφείων, μεταμορφωμένο σε σουπιά που αμολάει μελάνη κι άλλοτε χταπόδι με πλοκάμια στη θάλασσα του δημόσιου πλούτου, δεν τον ξεχωρίζεις από μακριά. Μα κι αν τον δεις κατάματα, δεν θα ψαχουλέψεις τη λεία του. Προστατεύεται από τοίχο κι αυτός από τείχος. Για γενόμενες αμαρτίες του και για μελλοντικές. Στις ίδιες πατημασιές που δεν αφήνουν ίχνη.
ΤΑ τρωκτικά της ΕΡΤ δεν διακρίνονταν για την…αφέλειά τους. Το’ στησαν με σιγουριά και εξασφαλισμένα κέρδη ως πατρίκιοι εν μέσω πληβείων. Από μπετόν αρμέ, σε κάστρο άπαρτο(;). Κι ύστερα; Μιλάς για…Λυριτζήδες του χιλιάρικου ημερησίως που σαχλαμάριζαν στην πρ. ΝΕΤ, ενίοτε σκαλίζοντας τη μύτη τους; «Να μη μας τα’ διναν-δεν τα κλέψαμε» και σε αποστομώνουν. Το πας στα τρωκτικά τα μεταμορφωμένα σε συμβούλους και «ειδικούς» που…σκοτώνονταν στη δουλειά μη προλαβαίνοντας να τσεπώσουν το μάτσο με χιλιάρικα; «Μας τοποθέτησαν νόμιμα συμβούλια και επιτροπές με τζίφρες και υπογραφές» και…καθαρίζουν. Αυτά, λοιπόν, δεν «κόβονταν» με «ανοιχτή» την ΕΡΤ και λειτουργούσα με τους κανόνες και τη νομοθεσία της.
ΚΙ αν τους άρπαζες τη λεία απ’ το στόμα καταργώντας προνόμια και δικαιώματα με την ΕΡΤ ανοιχτή. Θα προσέφευγαν σε όλες τις βαθμίδες των δικαστηρίων. Με τους καλύτερους δικηγόρους και με τον νόμο υπό μάλης. Για να λάμψει η αλήθεια τους και να θολώσει το μάτι μας. Μέχρι να αγριέψει για τους εντός των τειχών χρυσοκάνθαρους, που θρηνούν στο γκρεμισμένο κάστρο τους.
ΚΑΚΟ που έσβησαν τα φώτα, αναγκαίο για «νομική» απελευθέρωση, αλλά καλύτερα να’ ταν στιγμιαίο.
ΟΣΟ για τους «συμπαραστάτες» ανάμεσα σε γνήσιους; Καθένας με τις προσδοκίες του. Ενίοτε και με (ανομολόγητα) σχέδια.
