Ο θάνατος
αποτελεί «προαγωγή» ύπνο και κοίμηση για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Ο Ιερός
Χρυσόστομος σημειώνει σχετικά ότι: «επειδή... ήλθεν Χριστός, και υπέρ ζωής
του κόσμου απέθανεν, ουκέτι θάνατος καλείται ο θάνατος, αλλά ύπνος και κοίμησις»
και συνεχίζει: «δια τούτο και αυτός ο τόπος (εννοεί το νεκροταφείο) κοιμητήριον
ωνόμασται, ίνα μάθης ότι οι τετελευτηκότες και ενταύθα κείμενοι, ου
τεθνήκασιν, αλλά κοιμώνται και καθεύδουσιν». Στην αγγλική το νεκροταφείο αντί graveyard ονομάζεται
πλέον cemetery (κοιμητήριο).
Η θεώρηση αυτή του θανάτου, αποτελεί -κατά την κρίση
μας- ένα επίσης λόγο που ωθεί την Ορθόδοξη Εκκλησία στην αποδοχή του
ενταφιασμού και στην «απόκρουση» της καύσης.
Η ταφή των νεκρών δεν είναι
απλή συνήθεια και έθος, αλλά μια χριστιανική αλήθεια, την οποία εστήριζε ο
ίδιος ο θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός με το παράδειγμά του, οι Απόστολοι και οι
άγιοι πατέρες. Η καύση αποτελεί κορυφαίο σύμβολο μηδενισμού, πράξη που
θρυμματίζει την πίστη στην Ανάσταση.
Οι υποστηρικτές της καύσης νεκρών είναι είτε μη καλά πληροφορημένοι, αφελείς και εύπιστοι είτε συνειδητοί αρνητές και εχθρικά προσκείμενοι της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως προερχόμενοι από χώρους αθεϊστών, πολυθεϊστών, νεοπαγανιστών, κλπ. Τα δε επιχειρήματα τους δεν είναι ισχυρά και καταρίπτονται ακόμη και εάν εξεταστούν από την χρηστική τους διάσταση που συχνά επικαλούνται για να τεκμηριώσουν τις απόψεις τους. Πόσο δε μάλλον εάν εξεταστεί η υποστήριξη τους από την ηθικο-κοινωνική, θεολογική και πολιτισμική διάσταση.
Τα περι ελευθερίας
και τήρησης του νόμου
Οι βουλευτές,
που τάχθηκαν υπέρ και κατέθεσαν την πρόταση νόμου και γενικότερα οι
υποστηρικτές της καύσης των νεκρών, βρίσκουν έρεισμα στη μη
ρητή απαγόρευσή της με νόμο από το Συνταγματικό Δίκαιο. Συγκεκριμένα,
επικαλούνται τα άρθρα 5 παρ. 1 και 13 παρ. 1 του Συντάγματος, όπου αναφέρονται
στην ελευθερία ανάπτυξης της προσωπικότητας και στην απαραβίαστη ελευθερία της
θρησκευτικής συνείδησης. Είναι ξεκάθαρο ότι η κατά αυτόν τον τρόπο, προάσπιση
των ανωτέρω αξιών ερμηνεύεται μονόπλευρα με γνώμωνα την αλλόθρησκη μειοψηφία
αντί της πλειοψηφίας του πληθυσμού και συνηγορεί στην απαξίωση του
Ελληνορθόδοξου φρονήματος του λαού.
Κάποια συνήθη
επιχειρήματα που επικαλούνται τα άτομα και οι οργανώσεις υπεράσπισης της καύσης
των νεκρών, είναι τα ακόλουθα:
Επικαλώντας την αρχαία
Ελληνική παράδοση.
Στοχεύοντας στην
πατριωτική ευαισθησία του λαού για ιστορική συνέχεια, αν και μονίμως
παραβλέπουν την πάνω από χίλια έτη Ελληνική ιστορική συνέχεια των Βυζαντινών
χρόνων, επικαλούνται ότι στους αρχαίους
χρόνους και δη την εποχή του Ομήρου οι έλληνες έκαιγαν τους νεκρούς τους. Όμως ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες, που ήταν οπαδοί
του δωδεκαθεϊσμού, έθαβαν τους νεκρούς τους, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις,
όπως ήταν οι περίοδοι του πολέμου (Ομηρικά έπη), αφού πίστευαν ότι η ψυχή του
άταφου νεκρού δεν αναπαύεται ποτέ, αλλά περιπλανιέται για πάντα στη γη. Εκείνα
τα χρόνια, μάλιστα, στις περιπτώσεις που εφαρμοζόταν η καύση των νεκρών, οι
διαδικασίες γίνονταν με θρησκευτική κατάνυξη και τα εναπομείναντα οστά τοποθετούνταν
σε πολυτελείς λάρνακες, που θάβονταν στη συνέχεια σε ειδικούς τάφους.
Πρόσχημα
η έλλειψη χώρου.
Ένα από τα βασικότερα επιχειρήματα τους, είναι η
έλλειψη χώρου, ιδίως σε μεγάλες πόλεις όπως είναι η Αθήνα, που διαθέτει μικρής
εκτάσεως κοιμητήρια, σε σχέση με τον διογκωμένο πληθυσμό της. Η έλλειψη χώρων
για κοιμητήρια, όμως, δεν είναι ακλόνητο επιχείρημα, αφού για κάθε άλλη
δραστηριότητα των κατοίκων (χώροι στάθμευσης, εμπορικά κέντρα, γήπεδα
ποδοσφαίρου, πάρκα διασκέδασης κ.α.), βρίσκονται τελικά οι κατάλληλοι χώροι,
όσο μεγάλοι και αν είναι. Γιατί, άραγε, είναι δύσκολο να βρεθούν χώροι για να
τιμηθούν και να αναπαυθούν οι ψυχές των αγαπημένων μας προσώπων, όταν
εγκαταλείπουν αυτόν τον κόσμο, ενώ σε άλλες πόλεις στο εξωτερικό, με
πολλαπλάσιο πληθυσμό, δεν αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα; Αξίζει να
σημειωθεί, ως συγκριτικό παράδειγμα, ότι στις Μουσουλμανικές χώρες που
απαγορεύεται τόσο η εκταφή, όσο και η κατακόρυφη ταφή, τα κοιμητήρια επαρκούν
για τις ανάγκες των κατοίκων των ιδιαίτερα μεγάλων και πολυπληθών πόλεών τους.
Η δήθεν προάσπιση
της δημόσιας υγείας
Θεωρούν ότι συντρέχουν λόγοι προσβολής της δημόσιας υγείας,
από τα μικρόβια που αποσυνθέτουν τους νεκρούς και ότι έτσι μολύνεται το έδαφος, το υπέδαφος
και η ατμόσφαιρα. Όμως γνωρίζουν πολύ καλά ότι από οικολογικής πλευράς η ταφή
των νεκρών ακολουθεί τον φυσικό κύκλο της ζωής σε αντίθεση με την καύση.
Η ζωή ξεκινά από τη δέσμευση
της ηλιακής ακτινοβολίας από τα φυτά που παράγουν τους φυτικούς ιστούς για να
χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια ως τροφή από τα φυτοφάγα έντομα και ζώα και στη
συνέχεια αυτά να αποτελέσουν την τροφή για τα σαρκοφάγα ζώα στηρίζοντας έτσι
όλες τις τροφικές αλυσίδες που ως κορύφωση έχουν τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο κύκλος
κλείνει όταν φυτά και ζώα ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους, βραχύβιας ή μη,
οπότε αναλαμβάνουν το ρόλο τους οι σαπροφυτικοί οργανισμοί για να
αποικοδομήσουν τους φυτικούς και ζωϊκούς ιστούς. Η
αποικοδόμηση των οργανικών ουσιών επαναφέρει στο έδαφος θρεπτικά στοιχεία τα
οποία θα παραλάβουν τα νέα φυτά και θα ξεκινήσει ένας νέος κύκλος ζωής. Ο
θάνατος κυριολεκτικά γίνεται η απαρχή μιας καινούργιας ζωής. Αυτοί λοιπόν οι
οργανισμοί, πολλοί από τους οποίους δεν είναι ορατοί στο γυμνό μάτι, δεν πρέπει
να συγχέονται με τα παθογόνα μικρόβια των ασθενειών.
Χωματερές, ο αληθινός κίνδυνος της υγείας
Οι αρνητές της ταφή των νεκρών μιλάνε μέσα από ένα
κόσμο, που ο αριθμός των μικροβίων προσεγγίζει τα μερικά δισεκατομμύρια σε κάθε
γωνιά της γης, που το περιβάλλον μολύνεται καθημερινά από χιλιάδες επιβλαβείς
δραστηριότητες, που τα σκουπίδια είναι πολύ περισσότερα από τα χρηστικά είδη,
που η ατμόσφαιρα στις μεγαλουπόλεις είναι σκοτεινή από το χημικό νέφος, που οι
υδροφόροι ορίζοντες μετατρέπονται σε διαλύματα τοξικών ουσιών.
Δεν μιλάνε για την
μεγάλη και διαρκή απειλή για τη δημόσια υγεία που αποτελούν οι περισσότερες από
1.500 ανεξέλεγκτες χωματερές που υπάρχουν σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια.
Ποιος μιλάει για τις εφιαλτικές επιπτώσεις, οι οποίες και δεν γίνονται άμεσα
αντιληπτές, στην υγεία μας από την ανεξέλεγκτη διάθεση των σκουπιδιών στις πάνω
από 1.500 χωματερές που υπάρχουν σε όλη την Eλλάδα;
Oι επιστημονικές μελέτες δείχνουν ότι η
ύπαρξη των χωματερών και η μόλυνση που παράγουν όχι μόνο σκοτώνουν αργά τους
κατοίκους που βρίσκονται κοντά σε αυτές άλλα η απειλή φτάνει ακόμα και στα
ράφια των σούπερ μάρκετ και φυσικά στο πιάτο μας. Mια
από τις άγνωστες σε μεγάλο βαθμό μέχρι τώρα απειλές των χωματερών είναι η
παραγωγή διοξινών αρκούν σε μικρές ποσότητες για να είναι θανατηφόρες. Aυτό γίνεται με την ανεξέλεγκτη καύση (που είναι ο κανόνας σε όλες σχεδόν
τις χωματερές) οργανικών υλικών και χλωρίου που υπάρχει στα περισσότερα και
κυρίως στα πλαστικά οικιακά απορρίμματα. Ακόμη τεράστιους κίνδυνοι δημιουργούνται
περαιτέρω καθώς οι χωματερές δέχονται ανεξέλεγκτα και νοσοκομειακά απόβλητα και
τα απόβλητα των σφαγείων. Όλα αυτά περιέχουν μολυσματικούς παράγοντες που θα
πολλαπλασιαστούν μέσα στη χωματερή και που το νερό της βροχής θα μεταφέρει στον
υδροφόρο ορίζοντα ο οποίος θα τροφοδοτήσει τις βρύσες μας και θα ποτίσει τα
χωράφια, τα πουλιά και τα ζώα θα μεταφέρουν έξω από τα σπίτια μας κλπ. Δεδομένο
είναι βέβαια ότι οι χωματερές μολύνουν και το υπόγειο ή το επιφανειακό νερό που
θα καταλήξει στις βρύσες μας. Oι χωματερές όμως δεν ρυπαίνουν μόνο το
έδαφος άλλα και τον αέρα. Τα κύρια συστατικά των αέριων αποβλήτων μιας
χωματερής είναι το μεθάνιο και το διοξείδιο του άνθρακα ενώ στο πολύ συχνό
φαινόμενο χωματερών που καίγονται ανεξέλεγκτα παράγονται ακόμα διοξίνες και
μονοξείδιο του άνθρακα. Aυτή η ανεξέλεγκτη έκκληση αερίων
προκαλεί σοβαρές επιπτώσεις στην κλιματική αλλαγή αφού το μεθάνιο είναι 21
φορές πιο επιβαρυντικό για το φαινόμενο του θερμοκηπίου σε σχέση με το
διοξείδιο του άνθρακα. Eκλύονται επίσης διοξίνες. Όλα αυτά τα
αέρια τα αναπνέουμε ενώ «κάθονται» πάνω σε σπαρτά και δέντρα που οι καρποί τους
θα καταλήξουν είτε άμεσα είτε έμμεσα μέσω του γάλακτος και του κρέατος στο
τραπέζι μας. Eπί πλέον, μια πυρκαγιά που θα προκληθεί
από μια χωματερή, όπως η πλειονότητα των πυρκαγιών που κατέκαψαν την Eλλάδα πέρυσι, δεν θα επιβαρύνει μόνο το περιβάλλον μιας συγκεκριμένης
περιοχής άλλα μέσω του ανέμου που θα στείλει μακριά τον καπνό, η ρύπανση θα
καλύψει μια τεράστια περιοχή.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο
χώρος της Αττικής και μόνον μέσα στην επόμενη δεκαετία θα βρεθεί στην ανάγκη
για τη διαχείριση 35-40 εκ. τόνων Αστικών Στερεών Απορριμάτων. Αυτό πρακτικά
σημαίνει ότι υπάρχει άμεση ανάγκη για 7-8 ΧΥΤΑ (χώρους υγειονομικής ταφής
απορριμμάτων) με επιφάνεια 500.000 m2. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι το περιβάλλον
θα εξακολουθήσει να επιβαρύνεται, όπως και η Δημόσια Υγεία από τη δράση
ανεξέλεγκτων χωματερών, που αποτελούν προσβολή στον πολιτισμό και τη χώρα μας. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεν αξιοποιεί την καύση προς παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας παρότι θεωρείται και από την Ε.Ε. «πράσινη», φιλική προς το περιβάλλον ενέργεια. Η Ε.Ε. έχει θέσει το 2020 ως την καταληκτική ημερομηνία για τη χρήση υγειονομικής ταφής (ούτε καν λόγος για την ανεξέλεγκτη ταφή. Η καύση από ό,τι αφήνεται να διαρεύσει και από ό,τι συζητείται δεν προβλέπεται. Είναι δυνατόν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο να αγνοεί και να αποκλείει τεχνολογίες, που αποδεδειγμένα είναι επιτυχημένες, εφαρμόζονται και δίνουν αποτελεσματικές λύσεις σε ένα καυτό πρόβλημα;
Γιατί οι υπέρμαχοι καύσης νεκρών, που στην πλειοψηφία τους ισχυρίζονται ότι είναι υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος, δεν ασχολούνται με την προοπτική μιας σωστής καύσης απορριμάτων; Πως βρίσκονται επίδοξοι μελλοντικόι επιχειρηματίες για να στήσουν βιομηχανία καύσης νεκρών και όχι για να επενδύσουν σε βιομηχανία κάυσης απορριμάτων; Είναι θέμα καθαρά οικονομικό ή περιέχει και θέση πολεμικής κατά της Ελληνο-ορθόδοξης Χριστιανικής θρησκείας;
Απαρχή πραγματικής οικονομικής
εκμετάλευσης.
Οι προασπιστές
της καύσης νεκρών, καυτηριάζουν το υψηλό κοστολόγιο και την εμπορευματοποίηση
των τελετών και πιστεύουν ότι η καύση θα αποτελέσει το κίνητρο για την
καταπολέμηση της παραοικονομίας και αισχροκέρδειας.
Φαίνεται δεν
έχουν διαβάσει αγγελία Ελληνικού γραφείου τελετών που επικαλείται εικοσαετή
συνεργασία του με κρεματόρια Γερμανίας (!) και αναλαμβάνει καύση - αποτέφρωση
νεκρών στη Σόφια, Βουλγαρίας με κόστος μόνο 2300 Ευρώ ! Αυτό είναι η αρχή μιας
κερδοσκοπικής επιχείρησης κρεματορίων, πλέον της δυνατότητας για επιλογή
μνήματος και διεξαγωγής θρησκευτικής τελετής και δεν περιλαμβάνονται έξοδα
μνήματος και θρησκευτικής τελετής, παρά μόνο για την παραλαβή ένός δοχείου με
τέφρα.
Υπάρχει και το
υποθετικό ερώτημα, μήπως στον βωμό του κέρδους, τμήμα από την τέφρα του νεκρού
θα συλλέγεται κρυφά για να αποτελέσει μέρος οικοδομικής πρώτης ύλης, όπως
τσιμέντα, κάτι που γίνεται τώρα με την τέφρα από τους θερμικούς σταθμούς
παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας;
Για ποιες
αξιόποινες πράξεις μιλάνε;
Οι υπέρμαχοι της
καύσης νεκρών επισημαίνουν πως η ύπαρξη των νεκροταφείων δίδει αιτίες και
αφορμές για φαινόμενα τυμβωρυχίας και μαγείας.
Μήπως σκοπίμως
παραβλέπουν ότι τα υπολλείματα νεκρών έχουν πάψει να είναι αντικείμενα μαγείας,
εφόσον τα σχετικά βιβλία και τεχνητά αντικείμενα άσκησης μαγείας υπάρχουν πλέον
ελεύθερα και παντού στο εμπόριο; Ας είναι καλά και τα μέσα ενημέρωσης και οι
παραθρησκευτικές οργανώσεις που προωθούν τα φαινόμενα αυτά.
Τέλος, μιλώντας
για αξιόποινες πράξεις, πρέπει να γνωρίζουν ότι εκφράζεται επιφύλαξη από τους
ιατροδικαστικούς κύκλους αναφορικά με την αποτέφρωση, ως μέσο συγκάλυψης
δολοφονικών ενεργειών.
Πηγές:
Ιόλαος/2-5-13
