14.5.13

Μίσος.


Του Σταύρου Βιτάλη, Προέδρου του Πατριωτικού Μετώπου.
Εβδομήντα χρόνια μετά τον καταστροφικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το μίσος, έγινε και πάλι κοινός παρανομαστής της συμπεριφοράς των «ταγών», των οργανωμένων ανθρωπίνων κοινωνιών.
Και αυτή τη φορά, όπως στις διάφορες φάσεις της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών, το μίσος τους στρέφεται, σε οτιδήποτε προσομοιάζει με τη συμπεριφορά της ίδιας της φύσης, γήινης ή  και συμπαντικής.
Ξεκινώντας από τα Ηθικά Νικομάχεια του Αριστοτέλη και φτάνοντας στους τελευταίους ανθρωποκεντρικούς φιλοσόφους, όπως  το 1710 ο Σκωτσέζος Ντέηβιντ Χιουμ, οι τάσεις της ανθρώπινης φύσης, χαρακτηρίζονταν από τον προσανατολισμό τους στην ειρηνική συνεύρεση και την ανθρώπινη αλληλεγγύη.

Ο Χιουμ μάλιστα, είναι ο τελευταίος δυτικός φιλόσοφος που συνδέεται με την αρχαία ελληνική σκέψη και ο οποίος υποστήριξε ότι «το ανώτατο ηθικό καλό, είναι η καλοσύνη, ένα ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τη γενική ευδαιμονία της κοινωνίας» το οποίο ο Σκωτσέζος φιλόσοφος, θεωρούσε συνώνυμο με την ανθρώπινη ευτυχία.
Από εκεί και πέρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις (όπως η Ελβετία του Ιωάννη Καποδίστρια), η κοινωνία των ανθρώπων, καθοδηγήθηκε με νεωτερικά θεωρήματα μίσους (π.χ. ιστορικός υλισμός, μαρξισμός, φασισμός, ναζισμός, λατινοαμερικάνικου τύπου μιλιταριστικά προνουντσιαμέντα κλπ), μπάσταρδα παιδιά της βιομηχανικής επανάστασης. Θεωρήματα που κατασκευάστηκαν στο όνομα μάλιστα του «κοινού καλού», αλλά στην ουσία για την επιβολή  των συλλογικών υποστάσεων (όπως πχ τα κόμματα), πάνω στις μάζες, και τα οποία  υποστήριξαν την ανάγκη «γενοκτονίας» του παλιού, για την γέννηση του καλύτερου και νεώτερου.
Από τα μέσα του 17ου αιώνα, η μη φυσική, άρα στρεβλή αυτή πορεία της υποτιθέμενης πνευματικής ελίτ της Δύσης, οδήγησε με μέθοδο, προγραμματισμένα και με σύστημα, στην αναπαραγωγή δογμάτων με διάφορα προσωπεία. Δόγματα τα οποία, θεμελίωσαν και σε επίπεδο θεωρίας αλλά και πρακτικής το μίσος, ως αναγκαίο συστατικό για την εξέλιξη της παγκόσμιας κοινότητας των ανθρώπων.
Έτσι, η νεωτερικότητα, δεδομένου ότι βρήκε εύφορο έδαφος στην αβάσταχτη ελαφρότητα των ανθρωπίνων κοινωνιών, (των παραζαλισμένων από την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας), μετεξελίχθηκε στην ακόμη πιο συμφέρουσα για τις οικονομικές ελίτ ψευδοφιλοσοφία της μετανεωτερικότητας. Με τελευταίους εκφραστές της, αλλά και «μέντορες» των διαχειριστικών συστημάτων, τύπου USA Administration, τους διάφορους χαζοχαρούμενους τύπους όπως οι Χάντικτον και Φουκουγιάμα. Και με κεντρικό στόχο αυτή την φορά, την εξαφάνιση της εθνικής κυριαρχίας, την επιβολή της παγκόσμιας νέας τάξης, την ομογενοποίηση της κουλτούρας αλλά και τους ευέλικτους τρόπους συσσώρευσης κεφαλαίου (λέγε με Ρόθτσιλντ και Σόρος).
Η μετανεωτερικότητα, δείχνει να έλκεται, με πάθος μάλιστα, στο εφήμερο και την ασυνέχεια, στις θεωρίες του χάους. Και με απλούστερα λόγια αν μου επιτρέπετε, στο παλιό, κακό και ελληναροπρεπές, «ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κ…ς μας». Μια πονηρά στημένη ωφελιμιστική, χρησιμοθηρική παραλλαγή δηλαδή  (παλιά μου τέχνη κόσκινο) των ανομολόγητων στόχων των εξουσιαστών/ευδαιμονιστών/ατομικιστών, που άνθισαν ως άνθη του κακού, σε όλες τις παρακμιακές φάσεις της ιστορίας των ανθρωπίνων κοινωνιών.
Δυστυχώς όμως, το χειρότερο απ’ όλα με τη μετανεωτερικότητα, είναι το γεγονός ότι, το βασικό χαρακτηριστικό της, παραμένει το μίσος προς κάθε ανθρωποκεντρικό χαρακτηριστικό. Κυρίως μάλιστα γι’  αυτά που συνδέονται με την υπέρβαση του εγώ, το κοινό καλό, την εσωτερική χαρά που γεννά η αλληλεγγύη και το «δωρεάν λάβατε, δωρεάν δώσατε», των δίκαιων τακτικών στις ανθρώπινες συναλλαγές.
Έτσι, το τέρας του  μίσους, γνήσιου τέκνου της μετανεωτερικότητας, επανεμφανίζεται με το εφιαλτικότερο του πρόσωπο: Αυτό της προσωποποίησης του σατανικού, που δίνει έντονα την μεταφυσική αίσθηση, πως ο ίδιος ο βελζεβούλης, άνοιξε γραφείο στη γη και κυβερνά πια αυτοπροσώπως το ...μαγαζί που λέγεται υδρόγειος.
Και άιντε τώρα εσύ απλέ καθημερινέ μου συνάνθρωπε, που χαίρεσαι με την αρμονία του σύμπαντος κόσμου, με το χαμόγελο των παιδιών, με τη γέννηση της ζωής, με τον αγέρα που χαϊδεύει τα πρωινά την κεφαλή σου, με το να μοιράζεις το ψωμί σου με τον συνάνθρωπό σου, να καταλάβεις:
·                     Τους ποιητάδες να επιστρέφουν στην εποχή των «ποιητών εκ του προχείρου», κατά το «άσπρα κοράκια, μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια».
·                     Τέλος το λαό, να  θέλει να φύγουν οι λαθρομετανάστες, αλλά την ίδια ώρα, να τους νοικιάζει τα σπίτια του και να τους εκμεταλλεύεται, να θέλει επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλά να μην επιθυμεί να επιστρέψει στο χωράφι και στη βιοτεχνία του, να δηλώνει πως θέλει επιστροφή στα ιδανικά, αλλά να επιμένει στα …δανεικά.
Το πιο πιθανό φυσικά είναι, να αναφωνήσεις όπως ο Άμλετ, πως «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», το «otempora o mores!» του Κικέρωνα, ή ακόμη το «γίναμε …αμερικαν μπαρ» του δικού μας αείμνηστου Διονύση Παπαγιαννόπουλου.
Και θα κλείσω λέγοντάς σου Έλληνα μου: Κάτω από τη ζοφερή σκιά της μετανεωτερικότητας και της αναπαραγωγής του μίσους που αυτή διακαώς επιθυμεί αλλά και καλλιεργεί, εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, σε ολάκερη την υφήλιο αντιστέκονται.
Σε Ισλανδία, Καναδά, Αυστραλία, ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Γαλλία, Αγγλία, Σουηδία, Νορβηγία κλπ κλπ χώρες της αναπτυγμένης Δύσης, αλλά και σε χώρες υπό ανάπτυξη και ακόμη τριτοκοσμικές, έχει ήδη εδώ και χρόνια αρχίσει να φυσά ο καθαρός αέρας της ανάγκης, για επιστροφή στην κοινωνία της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.
Και για μια ακόμη φορά, σαν μυστικό που είναι γραμμένο με ανεξίτηλη μελάνι στη συλλογική συνείδηση των ανθρωπίνων κοινωνιών, αυτό το μυστικό, έρχεται από τα βάθη των αιώνων, από το αθάνατο πνεύμα του φωτός και της ομορφιάς της ζωής, που πρώτοι αποκάλυψαν, οι μακρινοί μας πρόγονοι. Ένα μυστικό, που ήδη κυκλοφορεί με δυνατή πια φωνή και απ’ άκρου σε άκρη σε όλη την υδρόγειο και ακούει στο όνομα, Direct Democracy. Επιστροφή δηλαδή στη κοινωνία των ανθρώπων/πολιτών, στην άσκηση της διαχείρισης των κοινών από τους ίδιους τους Λαούς, στο θεμέλιο της αλληλέγγυας κοινωνίας, όπου ο Άνθρωπος, είναι πάνω από πολυεθνικές, κονσόρτσια, κόμματα και εξουσίες.
Η Άμεση Δημοκρατία, την οποία πολιτικά και ολοκληρωμένα εκφράζει στη Χώρα μας το Κίνημά μας, το Πατριωτικό Μέτωπο. Και το μόνο που ζητά από εσένα Έλληνα μου, είναι να κατανοήσεις πως είναι η μοναδική σου διέξοδος, από την σημερινή πολλαπλή κρίση που βιώνεις. Και αντάμα με τις επαναστατημένες κοινωνίες όλου του κόσμου, να γκρεμίσεις το μίσος των εξουσιαστών κάθε είδους και να βάλεις το δικό σου λιθάρι στο φιλόξενο σπίτι του αύριο.
Υπάρχει λοιπόν όπλο για να χτυπηθεί το μίσος που καλλιεργεί και επεκτείνει η μετανεωτερικότητα της Νέας Τάξης: Η Άμεση Δημοκρατία.
Είναι το πιο ισχυρό, το πλέον αποτελεσματικό όπλο, απέναντι στη βία και στο μίσος τους. Είναι το όπλο σας, το όπλο όλων των Λαών του Κόσμου.
Οπλιστείτε με αυτό και χρησιμοποιείστε το.
Πατριωτικό Μέτωπο
Πολιτικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας
Συνδεδεμένο Μέλος της Ευρασιατικής Ένωσης 
Γραφεία Αθηνών:
Διδυμοτείχου 15-17,
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141413, Φαξ: 2105141442
Τηλ. Προέδρου: 6980292626 
http://www.pamet.gr pametopo@gmail.com

«Αλληλέγγυον»
Συνεταιριστικό Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Κεντρικό:
Αγίας Σοφίας 50
10444, Κολωνός, Αθήνα
Τηλ. 2105141443, Φαξ: 2105141442
www.allilegion.gr allilegion@gmail.com