γράφει ο Σπύρος Σταματόπουλος, Συν/χης ε.α.
Ανήκω στην ομάδα των έξι αποστράτων και ενός εν ενεργεία οι οποίοι προσφύγαμε στο ΣτΕ προκειμένου να κριθεί αντισυνταγματική η αυθαίρετη κατάργηση του γένους ως προϋπόθεση εισαγωγής από τον πρώην ΥΕΘΑ Ε.Βενιζέλο. Από την πρώτη στιγμή μου έγινε αντιληπτή η άγνοια του θέματος από όλους.
Σιγά σιγά προσπάθησα να ενημερώσω πρώτα τους στρατιωτικούς και κατόπιν την κοινή γνώμη. Αγώνας δύσκολος, το θέμα δε δεν ήταν «πιασάρικο» για τα ΜΜΕ, πέραν του ότι προσέκρουε σε επιβληθέντα status που πρόσταζε η χρόνια προπαγάνδα του political correct. Μη μας θεωρήσουν «ρατσιστές», μη μας θεωρήσουν «οπισθοδρομικούς», μη μας θεωρήσουν «συντηρητικούς» και άλλες παρόμοιες ταμπέλες που διευκόλυναν τους εκάστοτε προσεγγίζοντες προς στήριξη για άρνηση αυτής.
Η ελπίδα ήρθε όταν μετά την αποστολή επιστολών σε ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς αρχηγούς λάβαμε την πρώτη, και μοναδική οφείλω να ομολογήσω, πρόσκληση προς ενημέρωση από το γραφείο του πρωθυπουργού. Η επόμενη ελπίδα ήρθε, ανέλπιστα θα παραδεχθώ, όταν σε επίσκεψη με το ΔΣ του ΠΣΑΑΕΔ-ΣΑ στον ΑΓΕΕΘΑ πριν προλάβουμε να παραδώσουμε το υπόμνημα με τα αιτήματα το οποίο περιελάμβανε το θέμα του Γένους, ο ίδιος αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα επαναφοράς αυτού!
«Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης» όπως γνωρίζουμε, και ξάφνου, αναπάντεχα, οι οιωνοί είχαν γίνει δύο!
Ο ΑΓΕΕΘΑ το πίστευε αλλά και ως έμπειρος και πολύ καλός γνώστης της στρατηγικής απλά εφήρμοσε την αρχή που λέει: «προσπάθεια η οποία ευοδούται ενισχύεται». Αντελήφθη, να χρησιμοποιήσω μια έκφραση του συρμού, ότι «τον έπαιρνε», είχε διαβλέψει το πρόσφορο έδαφος και τις κατάλληλες τις συνθήκες στην πολιτική ηγεσία και τροχοδρόμησε αυτό το οποίο πίστευε.
Παρ' όλα αυτά, μην πιστέψει κάποιος ότι ήταν τόσο εύκολο. Για την ακρίβεια, ήταν αντιστρόφως ανάλογο από την ευκολία με την οποία δέχτηκαν κάποιοι άλλοι την κατάργηση του γένους.
Κάποιος θα μπορούσε, ίσως, να πει ότι έκανε το αυτονόητο για το αξίωμά του, αν και αυτονόητο θα ήταν να μην συνεργήσουν, επίσης, στην απόφαση της κατάργησης του γένους οι πρώην αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων, αυτό όμως θα το κρίνει η ιστορία, παρότι όλα τα στελέχη έχουν σχηματίσει άποψη για αυτό το γεγονός και σύντομα όλη η ελληνική κοινωνία.
Τις δύσκολες αυτές ώρες της κρίσης (οικονομικής και ηθικής) που διέρχεται ο ελληνικός λαός, μαζί του και τα στελέχη των ΕΔ, όπου φυσικό είναι να έχει επιφέρει ένα άσχημο κλίμα στο εσωτερικό των ΕΔ, οι άνδρες των ενόπλων δυνάμεων σίγουρα αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του ΑΓΕΕΘΑ τον αρχηγό ο οποίος στέκεται στο ύψος του, εξασφαλίζει το φρόνημα και διατηρεί υψηλό το ηθικό των στελεχών του τα οποία υποφέρουν από τις άθλιες περικοπές και μειώσεις.
Έναν αρχηγό που τιμά τα γαλόνια του και σώζει το γόητρο του αξιώματος του το οποίο κάποιοι άλλοι δεν υπερασπίστηκαν καν, αποβλέποντας στο προσωπικό τους όφελος, έναν άντρα που δεν συμπορεύεται με τις σύγχρονες τάσεις της παγκοσμιοποίησης που θέλουν τον αφανισμό του κράτους-έθνους και τη δημιουργία σκλάβων χωρίς ψυχή και πνεύμα, έναν άνθρωπο που θέτει τα συμφέροντα του έθνους του πάνω από την ευτέλεια παροδικών οφιτσίων και νιτερέσων, προς διατήρηση της θέσεώς του...
Αντίθετα, παρατηρούμε ότι οι μη βλέποντες πέραν της μύτης τους, εκουσίως ή ακουσίως, διότι «μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι», ο αγώνας για τα ιδανικά και τις αξίες απαιτεί τρέξιμο, ιδρώτα και δάκρυα, για να παραφράσουμε και μια φράση του Τσώρτσιλ, ενώ ο καναπές το κατάλληλο εκτόπισμα., αυτοί λοιπόν, που θυμήθηκαν ότι τόσα χρόνια δεν είχαν φωνή, ωσάν να είναι κωφάλαλοι, αντί να επικροτήσουν τη στήριξη του ΑΓΕΕΘΑ για την επαναφορά του Γένους έπεσαν τώρα πάνω του να τον κρίνουν, επικρίνουν και κατακρίνουν.
Αλλά, ένας καλόπιστος τρίτος, βλέποντας τη στάση αυτή δεν μπορεί παρά να σκεφτεί «ο tempora o mores». στην εποχή της ηθικής και πνευματικής κατάπτωσης, της παρακμής που έφερε ο «ωχαδερφισμός» και «το στομάχι μου να είναι χορτάτο και σκασίλα μου η πατρίδα και το έθνος», τι άλλο θα περίμενε κανείς;
Να εκτιμήσουν και να παραδεχτούν φωναχτά «μπράβο, εσύ στηρίζεις και βοηθάς, σου αξίζουν τα εύσημα», ή να σκεφτούν «αυτός κάνει αυτό που δεν κάναμε εμείς, θες από αδυναμία, θες από υπολογισμό, πάντως δεν μιλήσαμε, δεν αντιδράσαμε, δεν ορθώσαμε ανάστημα όταν έπρεπε, παρότι τα γαλόνια μας κόντευαν να σχιστούν στους ώμους μας και η σημαία κουνιόταν θυμωμένη βλέποντάς μας»;
Λογικό δεν ήταν λοιπόν, χρησιμοποιώντας τη δοκιμασμένη μέθοδο του αερολογείν και της κακεντρέχειας, σερβιρισμένης σε πιατέλα μπλα μπλα άνευ λόγου και ουσίας, να ριχτούν πάνω στον στρατιωτικό που τιμά τα γαλόνια του και η σημαία επιτέλους στέκεται ήρεμη να κυματίζει μπλε και άσπρο φως ελληνικό!
Κύριοι, χάσατε! Υπάρχουν ακόμα! Αξιωματικοί που τιμούν το αξίωμά τους!
ΥΓ: Ο πρώην ΥΕΘΑ Ε.Βενιζέλος δήλωσε ότι: «είναι θεσμικά απαράδεκτη η συμμετοχή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ στη σχετική δημόσια συζήτηση και μάλιστα μέσω twitter», προφανώς εμμένοντας στην άποψή του για τους στρατιωτικούς ότι είναι «αυτιστικοί» δεν δέχεται αλλαγές! Άραγε η στήριξη των αρχηγών των 4 επιτελείων για την απαλοιφή του γένους από την ΕΔΥΕΘΑ, όπως ο ίδιος δήλωσε στην βουλή απαντώντας σε ερώτηση, τι ήταν;
