Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αλλά όσο και να ψάξει κανείς, δεν θα βρει ούτε μια λέξη.
Τα εθνικά θέματα κάνουν τζίζ για τον ΣΥΡΙΖΑ και τις συνιστώσες του, των οποίων η πιο προσφιλής άποψη υπήρξε πάντα πως «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του».
Μετά από σιωπή χρόνων, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να… τα πει όλα μαζί την πιο κρίσιμη και επικίνδυνη ώρα.
Με λίγα λόγια, πέρασε από την απόλυτη αδιαφορία στο πιο θερμό ενδιαφέρον, την πιο άκαιρη στιγμή.
Δεν δίστασε μάλιστα, να παρέμβει ευθέως σε μια ανεξάρτητη χώρα, απαιτώντας μάλιστα αυτό να γίνει και με τον πλέον επίσημο τρόπο από την Ολομέλεια του ελληνικού κοινοβουλίου.
Έφθασε στο σημείο να ζητήσει να συνεδριάσει το ελληνικό κοινοβούλιο παράλληλα με το κυπριακό!
Γύρευε δηλαδή, την ώρα που στην Κύπρο τα κόμματα και οι βουλευτές ετοιμάζονταν να λάβουν τις πιο κρίσιμες αποφάσεις τους μετά το δημοψήφισμα για το Σχέδιο Ανάν, η Ελλάδα να παρέμβει σε ένα ανεξάρτητο κράτος, συμβάλλοντας στη σύγχυση, με ανέξοδες φωνές, διαφορετικές απόψεις και τυχοδιωκτικές κραυγές, στέλνοντας μήνυμα εθνικής σύγκρουσης, την ώρα που η δοκιμαζόμενη μεγαλόνησος το μόνο που χρειαζόταν ήταν μηνύματα ομοψυχίας.
Αν αυτό δεν είναι πολιτικός τυχοδιωκτισμός, τότε τι είναι;
Η πρώτη φορά που ο κ. Τσίπρας ασχολήθηκε με την Κύπρο, ήταν για να την βλάψει.
Όλοι, πλην ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβάνονται πως δεν ήταν δυνατόν να συνεδριάζουν την ίδια ώρα τα δύο κοινοβούλια – τη στιγμή που μόνο το ένα θα ψήφιζε υπέρ ή κατά.
Για να μην μιλήσουμε για το όψιμο ενδιαφέρον του κ. Τσίπρα για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην περιοχή, την ΑΟΖ και τα ενεργειακά αποθέματα – για τα οποία μέχρι πρόσφατα δήλωνε καθόλου βέβαιος ότι υπάρχουν, αποκαλώντας τα σε όλες του τις δηλώσεις «πιθανά».
Χθες, βέβαια, καθώς διαφαινόταν το αποτέλεσμα στην κυπριακή Βουλή και καθίστατο βέβαιο ότι θα καταψήφιζε τις αποφάσεις του Eurogroup, ο κ. Τσίπρας άλλαξε το τροπάρι.
Και κάλεσε τον πρωθυπουργό να ζητήσει έκτακτη Σύνοδο Κορυφής.
Μιλάμε, βέβαια, για τον ίδιο άνθρωπο που στις 14 του περασμένου Ιανουαρίου συναντιόταν με τον κ. Σόιμπλε, επειδή, όπως είπε, πρέπει να εξομαλυνθούν οι σχέσεις του κόμματός του με την Γερμανία.
Δηλαδή, ο ίδιος μπορεί να εξομαλύνει σχέσεις και να κυκλοφορεί με άνεση από την κοιλιά του ενός κήτους στην κοιλιά του άλλου, αρκεί να βρίσκονται κάποιοι άλλοι να… κάνουν την επανάσταση.
