Η αλαζονική συμπεριφορά της Γερμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που θέλεται να λέγεται οικογένεια, για ακόμη μία φορά τορπιλίζει τις σχέσεις των ευρωπαϊκών κρατών, και όχι μόνο. Αρκεί μια ιστορική αναδρομή για να καταλάβει κάποιος πως οι εγκεφαλικά ανάπηροι, όταν αναφερόμαστε σε θέματα γεωπολιτικής, ηγέτες της Γερμανίας για κάποιον μαγικό λόγο πιστεύουν πως ό,τι δεν κατάφεραν τη περίοδο 1914-18 και 1939-45 θα καταφέρουν σήμερα μέσω του Ευρώ τους και μέσω της ΕΕ η οποία από μία «Ευρώπη των Πατρίδων» κάθε μέρα αποδεικνύει πως μετατρέπεται σε μία «Κεντρευρώπη» του Γερμανικού Ράιχ. (Γ.Φίλης)
Ο τρόπος επιβολής του κουρέματος των καταθέσεων είναι χαρακτηριστικό δείγμα γραφής. Κανένας εταίρος δεν συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο σε έναν άλλο εταίρο. Επιλέγοντας αυτή τη μέθοδο εξωτερικεύεις ναζιστικά απωθημένα. Οι Μέρκελ, Σόιμπλε παρουσιάζουν αδυναμία να ανταπεξέλθουν στους ρόλους τους.(Χ.Τσούκας, Καθ.Στρατηγικής Διοίκησης Παν.Κύπρου). Η θεωρία της «Άρειας Φυλής» στην οικονομία και τα δημοσιονομικά θέματα, η ψευδαίσθηση ότι κατέχουν το “know how”, θα τους οδηγήσει με μαθηματική και στατιστική ακρίβεια σε μια καινούρια οδυνηρή, όσο και παταγώδη, ήττα.
Η «εκκωφαντική σιωπή» στην άλλη άκρη του ατλαντικού μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Είτε αφήνουν την Γερμανία να φάει τα μούτρα μόνη της, ώστε να εμφανιστούν και πάλι οι ίδιοι σαν οι «απελευθερωτές» (που θα τους χρωστάμε πάλι…), είτε κινούνται παρασκηνιακά όπως συνηθίζουν σε θέματα οικονομίας και διπλωματίας. Εκείνο που σίγουρα δεν θέλουν με τίποτα είναι την ανάδειξη της Ρωσίας, του Βλαδίμηρου, σε ηγετικό ρόλο και ρυθμιστή των εξελίξεων στον νευραλγικό όσο και πολύτιμο χώρο της ανατολικής μεσογείου.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, για ακόμη μία φορά, βρίσκονται στη μέση και πληρώνουν το τίμημα πειραματισμών και ασκήσεων εξουσίας. Οι ιστορικές συμμαχίες παραμένουν αναλλοίωτες. Άλλο τόσο παραμονεύουν και οι καθωριστικές «ιστορικές προδοσίες», που πάντα ρίχνονται τελευταίες στο παιχνίδι στρατηγικής, όταν φτάνουμε στο κρίσιμο σημείο της μοιρασιάς. Εκεί που ο καθένας επιδιώκει μεγαλύτερο κομμάτι πίτας. Ο ελληνισμός το έχει πληρώσει ακριβά. Τόσο στην Κύπρο όσο και στο Βυζάντιο, στην Μικρά Ασία, στον Πόντο και στο Αιγαίο. Τα μάτια ανοιχτά!
Κανένας δεν μας χαρίζει τίποτα. Κανένας δεν δικαιούται τίποτα από τη δική μας περιουσία. Όλοι θέλουν να μας έχουν «του χεριού τους» και να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα σε βάρος μας. Ήδη το κάνουν. Το περήφανο δεύτερο ΟΧΙ του Κυπριακού λαού, παρόλες τις πιέσεις και με τις όποιες συνέπειες, αποδεικνύει πως τίποτα δεν πρέπει να χαρίζεται «αμαχητί». Πόσο μάλλον η εθνική υπερηφάνια και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς! Η Ιστορία πρέπει να διδάσκει. Δυστυχώς ορισμένοι θέλουν να την αγνοούν. Ε, λοιπόν αυτοί να είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα.
http://ysterografa.gr/
