Του Ν. Λυγερού
Σε όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει τίποτα σε διεθνές επίπεδο, η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχεται να τους αποδείξει πόσο άδικο έχουν. Με την άμεση αναφορά στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα και τις οριοθετήσεις των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι υποστηρίζει έμπρακτα τις θέσεις της Ελλάδας. Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται γραπτώς και επίσημα σε σχέση με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων για την ενεργειακή της επάρκεια για το μέλλον και πιο συγκεκριμένα για το 2020 και το 2050. Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή του έργου της Νίκης Τζαβέλλα, που γνωρίσαμε πριν μερικούς μήνες χάρη στον Ηλία Κονοφάγο, είναι πλέον επίσημη.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ως επίτευγμα της Ελλάδας, η ευρωβουλευτής μας κατάφερε να προωθήσει και μια άλλη σημαντική ιδέα που μας αφορά και αυτή άμεσα: τη δημιουργία μιας νέας επιτροπής για την Ανατολική Μεσόγειο και τους υδρογονάνθρακες στην οποία θα υπάρχουν ως μέλη η Ελλάδα, η Κύπρος και η Ιταλία με την επιπλέον παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σημαίνει πρακτικά μια γεωπολιτική ενίσχυση των θέσεών μας, όπως το είχε προωθήσει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας στις επαφές που είχε με τον Γάλλο Πρόεδρο, με τον Τούρκο ομόλογό του και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του Ευρωκοινοβουλίου. Δεν μιλάμε βέβαια για μια νομική πράξη, για να μην υπάρχει μια παρεξήγηση, αλλά αποκλειστικά για μια γεωπολιτική συμμαχία που ακολουθεί την υψηλή μας στρατηγική, η οποία αξιοποιεί το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αυτές οι κινήσεις συγκλίνουν προς τον ίδιο στρατηγικό στόχο, δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και την άμεση αξιοποίησή της για το όφελος του ελληνικού λαού. Σε αυτό το υπερκομματικό πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε όλοι μας για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε αποτελεσματικά το όραμά μας. Υπάρχουν πολιτικοί από όλα τα κόμματα της Ελλάδας που το έχουν συνειδητοποιήσει και πρέπει τώρα αυτός ο πυρήνας να γίνει όλο και μεγαλύτερος για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία την ώρα της ψηφοφορίας της ψήφισης του νομοσχεδίου της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ στη Βουλή των Ελλήνων. Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεπεράσουμε τους κομματικούς ενδοιασμούς και να αντιληφθούμε όλοι μας ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα που δέχεται με τις πρόσφατες αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο όλο και περισσότερες ενισχύσεις διότι είναι μια στρατηγική σ’ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος που υποστηρίζει βέβαια το πεδίο δράσης της ενεργειακής ασφάλειας από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η εξέλιξη δείχνει από τώρα το ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα μας σε γεωπολιτικό επίπεδο λόγω της ύπαρξης μεγάλων κοιτασμάτων στην ελληνική ΑΟΖ.
Σε όσους πιστεύουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πετύχει τίποτα σε διεθνές επίπεδο, η πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης έρχεται να τους αποδείξει πόσο άδικο έχουν. Με την άμεση αναφορά στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα και τις οριοθετήσεις των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών, η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει ότι υποστηρίζει έμπρακτα τις θέσεις της Ελλάδας. Είναι η πρώτη φορά που αναφέρεται γραπτώς και επίσημα σε σχέση με την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων για την ενεργειακή της επάρκεια για το μέλλον και πιο συγκεκριμένα για το 2020 και το 2050. Αυτό σημαίνει ότι η αποδοχή του έργου της Νίκης Τζαβέλλα, που γνωρίσαμε πριν μερικούς μήνες χάρη στον Ηλία Κονοφάγο, είναι πλέον επίσημη.
Και σαν να μην έφτανε αυτό ως επίτευγμα της Ελλάδας, η ευρωβουλευτής μας κατάφερε να προωθήσει και μια άλλη σημαντική ιδέα που μας αφορά και αυτή άμεσα: τη δημιουργία μιας νέας επιτροπής για την Ανατολική Μεσόγειο και τους υδρογονάνθρακες στην οποία θα υπάρχουν ως μέλη η Ελλάδα, η Κύπρος και η Ιταλία με την επιπλέον παρουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτό σημαίνει πρακτικά μια γεωπολιτική ενίσχυση των θέσεών μας, όπως το είχε προωθήσει ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας στις επαφές που είχε με τον Γάλλο Πρόεδρο, με τον Τούρκο ομόλογό του και στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα του Ευρωκοινοβουλίου. Δεν μιλάμε βέβαια για μια νομική πράξη, για να μην υπάρχει μια παρεξήγηση, αλλά αποκλειστικά για μια γεωπολιτική συμμαχία που ακολουθεί την υψηλή μας στρατηγική, η οποία αξιοποιεί το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι αυτές οι κινήσεις συγκλίνουν προς τον ίδιο στρατηγικό στόχο, δηλαδή τη θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ και την άμεση αξιοποίησή της για το όφελος του ελληνικού λαού. Σε αυτό το υπερκομματικό πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε όλοι μας για να μπορέσουμε να υλοποιήσουμε αποτελεσματικά το όραμά μας. Υπάρχουν πολιτικοί από όλα τα κόμματα της Ελλάδας που το έχουν συνειδητοποιήσει και πρέπει τώρα αυτός ο πυρήνας να γίνει όλο και μεγαλύτερος για να εξασφαλίσει την πλειοψηφία την ώρα της ψηφοφορίας της ψήφισης του νομοσχεδίου της θέσπισης της ελληνικής ΑΟΖ στη Βουλή των Ελλήνων. Σε αυτό το σημείο πρέπει να ξεπεράσουμε τους κομματικούς ενδοιασμούς και να αντιληφθούμε όλοι μας ότι η ελληνική ΑΟΖ είναι ένα εθνικό θέμα που δέχεται με τις πρόσφατες αποφάσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο όλο και περισσότερες ενισχύσεις διότι είναι μια στρατηγική σ’ένα παίγνιο μη μηδενικού αθροίσματος που υποστηρίζει βέβαια το πεδίο δράσης της ενεργειακής ασφάλειας από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτή η εξέλιξη δείχνει από τώρα το ρόλο που μπορεί να παίξει η Ελλάδα μας σε γεωπολιτικό επίπεδο λόγω της ύπαρξης μεγάλων κοιτασμάτων στην ελληνική ΑΟΖ.