Η σχέση της Ελλάδας, με τη Δημοκρατία, την πολιτική και το… στράτευμα υπήρξε διαχρονικά συναρπαστική. Ενίοτε και μοιραία, όπως συνέβη με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967.
Η επάνοδος στη Δημοκρατία το 1974 και η εδραίωση της Μεταπολίτευσης ως μιας μακράς περιόδου “θεραπείας” για τις πληγές που άνοιξαν εκείνη τη δραματική επταετία, συνοδεύτηκε από την εκ των προτέρων ενοχοποίηση των στρατιωτικών. Τόσο στα λόγια όσο και στις πράξεις τους.
Παρόλο που πολλοί στρατιωτικοί, όταν εγκατέλειψαν τις Ένοπλες Δυνάμεις πολιτεύτηκαν, νωρίτερα, κατά τη διάρκεια δηλαδή της θητείας τους, δεν τολμούσαν να εκφέρουν άποψη για τα εθνικά και πολιτικά δρώμενα του τόπου. Ακόμη κι όταν το έκαναν, αυτό συνέβαινε… με μέτρο, ακόμη κι έτσι όμως προκαλούσε αντιδράσεις.
Η λέξη “πραξικόπημα”, ως απειλή και αγωνία, δεν έφυγε ποτέ από τη δημόσια ρητορική του τόπου μας. Τις περισσότερες φορές ωστόσο χρησιμοποιήθηκε ως… λόγια του αέρα από πολιτικούς, για να αποπροσανατολιστεί η εθνική κουβέντα για την εκάστοτε καθημερινότητα των πολιτών.
Ποιός θα ξεχάσει το μάλλον θλιβερό σκηνικό με την κυβέρνηση Παπανδρέου να “ξηλώνει” σε ένα βράδυ την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, στα τέλη του 2011, κάνοντας διαρροές για “απειλή πραξικοπήματος”, και εμπλέκοντας το όνομα του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου;
Μια “απειλή” που σύμφωνα με Ευρωπαίους πολιτικούς, χρησιμοποίησε και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου, για να δικαιολογήσει την απόφασή του να προχωρήσει σε δημοψήφισμα για το ευρώ, λίγο πριν υποχρεωθεί να αποχωρήσει από το Μέγαρο Μαξίμου, και να παραδώσει τα ηνία της διακυβέρνησης του τόπου στον Λουκά Παπαδήμο.
Ο πολιτικός λόγος των στρατιωτικών λοιπόν, πάντοτε αποτελεί θέμα προς συζήτηση, και η συνέντευξη του πρώην Αρχηγού ΓΕΣ, στρατηγού εν αποστρατεία Κωνσταντίνου Ζιαζιά στο “Βήμα της Κυριακής”, δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ο στρατηγός Ζιαζιάς πετάει το γάντι στο πολιτικό σύστημα, υποστηρίζοντας ότι το πολιτικό κατεστημένο είναι εκείνο που διατηρεί το πελατειακό κράτος, επειδή το βολεύει, κάνει λόγο για την ύπαρξη… παράγκας στο υπουργείο Άμυνας, και εξαπολύει σφοδρή επίθεση κατά του σημερινού Υπουργού Πάνου Παναγιωτόπουλου, για τον οποίο αναφέρει ότι δεν έχει το κατάλληλο πολιτικό ανάστημα για να στηρίξει τους στρατιωτικούς, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία λόγω Μνημονίου.
Ο στρατηγός εν αποστρατεία Κωνσταντίνος Ζιαζιάς είχε προκαλέσει αίσθηση με την παραίτησή του το καλοκαίρι, καταγγέλλοντας ευθέως τον Πάνο Παναγιωτόπουλο για παρέμβαση στο θέμα των κρίσεων.
Ακολουθούν τα πιο χαρακτηριστικά αποσπάσματα της συνέντευξης του στρατηγού Ζιαζιά στο “Βήμα της Κυριακής”:
- “Η προτεινόμενη νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση του πολιτικού κατεστημένου, που ζει και αναπνέει ακόμη, με τη διατήρηση του πελατειακού κράτους, των τοπικών αρχόντων και παραγόντων, που καθαρά για οικονομικούς και τοπικιστικούς-συναισθηματικούς λόγους απαιτούν τη διατήρηση σχηματισμών και μονάδων στις περιοχές τους”.
- “Συνεχίζουν στο δρόμο του ρουσφετιού και των πελατειακών σχέσεων, που οδήγησαν τη χώρα εκεί που βρίσκεται σήμερα”.
- “Παραιτήθηκα επειδή η πολιτική ηγεσία του υπουργείου επιχείρησε να μου υπαγορεύσει τις προαγωγές, τοποθετήσεις και αποστρατείες των κρινόμενων ανώτατων στελεχών. Οι κρίσεις είναι έργο των θεσμικών οργάνων των Ενόπλων Δυνάμεων. Φαίνεται όμως ότι αλλιώς είχε αποφασίσει η… παράγκα του υπουργείου”.
- “Ο σημερινός Υπουργός έπρεπε από το καλοκαίρι να είχε δώσει νικηφόρο αγώνα εμπροσθοφυλακών, για να πείσει τους υπευθύνους του οικονομικού επιτελείου για το αναγκαίο των μη περαιτέρων περικοπών των αποζημιώσεων των στελεχών, και των πιστώσεων για την καταβολή των ημερών εκτός έδρας και των ημερών παραμεθορίου, όπως είχε πράξει ο προκάτοχός του, κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος”.
- “Εκτιμώ ότι ο νυν Υπουργός δεν έχει το πολιτικό ανάστημα για να διαπραγματευτεί και να ανταπεξέλθει σε ένα τόσο σοβαρό και πολύπλοκο πρόβλημα.
http://ysterografa.gr
______________________________
Στρατηγέ, μήπως θα έπρεπε αντί να παραιτηθείς, να έκανες κάτι άλλο, πιο ...αποτελεσματικό;
