ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

■ Νέο Σχέδιο Ανάν και αρπαγή φυσικού αερίου.

■ Για πρώτη φορά ομολογείται δημόσια αυτό που εξαρχής διαφαινόταν: ότι η ΕΕ θα εκβιάσει την Κύπρο για να δεχτεί ένα νέο διχοτομικό σχέδιο το οποίο θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία. 

Ούτε καν να ανοίξουν οι κάλ­πες των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο δεν περιμένουν οι Βρυξέλλες και ήδη άρχισαν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας σενάρια που προμηνύουν επιτάχυνση των εξελί­ξεων, οι οποίες πρέπει να υπογραμμίσου­με, δρομολογήθηκαν από τη στιγμή που ο πρόεδρος, Δημήτρης Χριστόφιας διέπραξε την ολέθρια πολιτική επιλογή να δεχτεί την τρόικα και να συναινέσει στο αντιλαϊκό Μνη­μόνιο.
Με την εκλογή του νέου προέδρου ωστόσο, κάτι που δεν αποκλείεται να γίνει και την Κυριακή να μην χρειαστεί, δηλαδή, β΄ γύρος , οι εξελίξεις θα λάβουν νέα τροπή...

Τροχιοδεικτική βολή των επερχόμε­νων εξελίξεων ενδέχεται να αποτελέσει άρθρο γνώμης που δημοσιεύτηκε στην International Herald Tribune του αναλυτή Πολ Τέιλορ, στη στήλη «Στα εσωτερικά της Ευρώπης» («Inside Europe»), όπου πάντα δημοσιεύονται ενδιαφέρουσες πληροφο­ρίες και προβληματισμοί που αντανακλούν σκέψεις των υψηλότερων κλιμακίων της ΕΕ. Το θέμα του στις 5 Φεβρουαρίου ήταν πως για πρώτη φορά οι Βρυξέλλες έχουν τον τρόπο να εκβιάσουν και να πετύχουν την επίλυση του Κυπριακού! Δεν πρόκειται για υπερβολή. Αναφέρει επί λέξει το δημο­σίευμα: «Η κυπριακή κυβέρνηση λέει πως χωρίς το κονδύλι διάσωσης θα ξεμείνει τον Απρίλιο από χρήματα. Χρειάζεται 17 δις ευρώ από τους εταίρους της στην Ευρωζώνη, ένα ποσό που ισοδυναμεί με την ετήσια παραγωγή της. Αυτό θα έπρεπε να δώσει στις Βρυξέλλες το μέσο για να πιέσουν τους Ελληνοκύπριους να συνεργαστούν με τους Τουρκοκυπρίους στο βόρειο μέρος του νη­σιού σε μια χαλαρή συνομοσπονδία όπως αυτή που προτάθηκε το 2004 από τον τότε γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν». Χωρίς περιστροφές, δηλαδή, για πρώτη φορά ομολογείται δημόσια αυτό που από την πρώτη στιγμή διαφαινόταν, ότι η ΕΕ θα εκβιάσει την Κύπρο για να δεχτεί ένα νέο διχοτομικό σχέδιο που θα καταργεί την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο αρθρογράφος, μάλιστα, εμφανίζει το νέο Σχέδιο Ανάν ως αποκατάσταση μιας αδικίας ή το κρύο πιάτο της εκδίκησης που ζητά η ΕΕ για να τιμωρήσει τους Ελληνοκύπριους, οι οποίοι, απορρί­πτοντας το Σχέδιο Ανάν το 2004, εμφανίζονται να παραβίασαν έναν όρο που είχε τεθεί για την ένταξη τους στην ΕΕ. «Νιώθοντας ασφαλείς, μια και γνώριζαν ότι θα γίνουν δεκτοί στην Ένωση, ανεξαρτήτως του τι θα συνέβαινε, οι Ελληνοκύπριοι απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν και μία εβδομάδα αργότερα η Κύπρος έγινε μέλος της ΕΕ. Οι Ευρωπαί­οι αξιωματούχοι, και ειδικότερα ο Γκίντερ Φερχόιγκεν, ο τότε επίτροπος της ΕΕ για τη διεύρυνση, ένιωσαν προδομένοι»! 

Καμία καθυστέρηση 

Ο αρθρογράφος καλεί τους Ευρωπαίους αξιωματούχους να σφίξουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό της Κυπριακής Δημοκρατίας για έναν ακόμη λόγο: επειδή ενδέχεται τα ενεργειακά κοιτάσματα να προσφέρουν στην Κύπρο τους αναγκαίους βαθμούς ελευ­θερίας που θα εξαφανίσουν τα μέσα πίεσης των Ευρωπαίων. Αναφέρεται συγκεκριμένα: «Οποιοδήποτε κίνητρο για να επιτευχθεί μια διευθέτηση με τους Τουρκοκυπρίους μπορεί να εξανεμιστεί σ΄ ένα νέφος φυσικού αε­ρίου. Έτσι, αν οι ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να ασκήσουν κάποια επιρροή, το κάνουν ή τώρα ή ποτέ !». 

Στο ίδιο δημοσίευμα, ωστόσο, αναγνωρίζεται ότι το αδιέξοδο που υπάρχει στην επίλυση του Κυπριακού εξυπηρετεί τους Ευρωπαίους, μια και έτσι η μικροσκοπική Κύπρος κόβει το δρόμο στην Τουρκία, την οποία δεν θέλουν στην ΕΕ οι πολιτικές δυνά­μεις που ηγεμονεύουν σήμερα με κυρίαρχη τη γερμανική Δεξιά. Υπ΄ αυτό το πρίσμα δεν επείγονται για την επίλυση του Κυπριακού, καθώς τα βέτο της Λευκωσίας τους βγάζουν από την άσχημη θέση να τα έθεταν οι ίδιοι, τορπιλίζοντας τις διμερείς τους σχέσεις με την Άγκυρα. 

Αυτή όμως η πραγματικότητα δεν προσφέ­ρει καμιά ασφάλεια ούτε για τώρα ούτε για το μέλλον. Σε ό,τι αφορά στο μέλλον, ποιος διασφαλίζει ότι η γερμανική Δεξιά θα συνε­χίσει να θέλει την Τουρκία εκτός ΕΕ; Και σε ό,τι αφορά στο τώρα, ποιος διασφαλίζει ότι δεν θα πρυτανεύσουν άλλα κριτήρια που θα προκρίνουν ένα νέο Σχέδιο Ανάν; Ειδικότερα, μια «χαλαρή συνομοσπονδία», όπως προτεί­νεται μετά βεβαιότητας θα οδηγήσει σ' ένα «χαλαρό κράτος» περιορισμένης κυριαρχί­ας. Το σχέδιο αυτό, που ήδη εφαρμόζεται στην Ελλάδα με το διορισμό άτυπης κατοχικής διοίκησης όπως είναι η Task Force, έχει φανεί ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή του Βερολίνου, σε μια προσπάθεια να διευρύνει τη σφαίρα επιρροής του στην Ευρώπη. Ξέ­ροντας, λοιπόν, ότι ένα Σχέδιο Ανάν θα δη­μιουργήσει ένα θνησιγενές και εύθραυστο κυπριακό κράτος που θα έχει συνεχή ανάγκη τις ξένες παρεμβάσεις, γιατί να μην το θέσει ως όρο μαζί με την ιδιωτικοποίηση των δη­μόσιων επιχειρήσεων και τα μέτρα λιτότητας που ήδη έχουν εφαρμοστεί, πλήττοντας ερ­γαζόμενους και συνταξιούχους; 

Σε ειδικό λογαριασμό τα έσοδα από το αέριο 

Θα μπορούσε, φυσικά κάποιος να αντιτείνει ότι μέχρι σήμερα δεν έχει τεθεί κατι τέτοιο στο τραπέζι των διαπραγματεύ­σεων. Η τρόικα όμως κατ' επανάληψιν ανατρέπει τα συμφωνηθέντα! Αρκεί μια ματιά σε όσα αφορούν στο φυσικό αέριο. Παρότι υπάρχει ως τώρα κοινή συμφωνία μεταξύ Λευκωσίας και τρόικας να μην πειραχτούν τα μελλοντικά έσοδα από το θαλάσσιο «Οικόπεδο 12» -υπολογίζονται σε 18 δις ευρώ, όταν το αναμενόμενο δάνειο είναι 17 δις ευρώ-, ο νέος πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, Ολλανδός Γερούν Ντάισελμπλουμ, μιλώντας στην ολλανδική Βουλή στις 7 Φεβρουαρίου, ζήτησε τη δημιουργία ειδικού λογαριασμού, στον οποίο θα καταλήγουν όλα τα έσοδα από την εκμετάλλευση του φυσικού αέριου. Το ζητούμενο, παρότι δεν ανέφερε κάτι τέτοιο, θα είναι ο έλεγχος από τη μεριά της ΕΕ και του ΔΝΤ αυτών των πόρων, όπως ακριβώς συνέβη και στην Ελλάδα με τη δημιουργία ειδικού λογαριασμού στο κεντρικό πιστωτικό ίδρυμα. Θα το απαιτήσουν, μάλιστα, επικαλούμενοι το μέγεθος των διακυβεύσεων, καθώς μπορεί τα 17 δις ευρώ που ζητά η Κύπρος να είναι σχεδόν ασήμαντα μπροστά στα 240 δις της Ελλάδας ωστόσο ισοδυναμούν με ένα ΑΕΠ της. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ιρλανδία ούτε στην Πορτογαλία δόθηκε τόσο μεγάλο δάνειο - σε σύγκριση πάντα με ΤΟ ΑΕΠ της κάθε χώρας. Ως δάνειο υψηλού ρίσκου, επο­μένως θα ζητήσουν να συνοδευτεί από τη Λευ­κωσία με εξίσου υψηλές εγγυήσεις. Τι άλλο έχει η Κύπρος αυτή τη στιγμή, πέρα από τα αναμενό­μενα έσοδα του φυσικού αερίου; Η αποικιο­κρατικού χαρακτήρα απαίτηση του Ολλανδού υπουργού Οικονομικών, παρότι επισημοποιεί τις χειρότερες προθέσεις ο­πό τη μεριά των δανειστών, δεν βρήκε τη δέουσα απάντηση ούτε από τη Λευκωσία ούτε από την Αθήνα, που έκαναν σαν να μην τις αφορά... 

Η πρόθεση της Γερμανίας να τσακίσει την Κυπριακή Δημοκρατία διαφαίνεται επίσης και πίσω από την εμμονή της να συρρικνω­θεί ο τραπεζικός τομέας της Κύπρου, ακόμη και με το κλείσιμο ορισμένων τραπεζών, με το σκεπτικό ότι αποτελεί «πλυντήριο» για το μαύρο χρήμα των Ρώσων ολιγαρχών. Τη σκυτάλη των επιθέσεων, μάλιστα τελευταίος πήρε ο επικεφαλής των Σοσιαλ­δημοκρατών, Πέερ Στάινμπρουκ, ο οποίος αν και δεν έχει σοβαρές ελπίδες νίκης στις εκλογές του ερχόμενου φθινοπώρου (με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δίνουν στο κόμμα του 27% έναντι 40% για το δεξιό κυβερνών συνασπισμό), επικρίνει από τα δε­ξιά τη Μέρκελ στο θέμα της διάσωσης της Κύπρου. Η στάση του, μάλιστα και οι όροι που θα θέσει για να εγκρίνει τη χρηματοδότηση της Κύπρου έχουν ξεχωριστή σημασία, λόγω της απροθυμίας πολλών δεξιών βου­λευτών να ψηφίσουν υπέρ της κυβερνητι­κής πρότασης αλλά και της στήριξης που θα ζητήσει η Μέρκελ από τους Σοσιαλδημο­κράτες. Υπ' αυτό το πρίσμα ένα νέο Σχέδιο Ανάν ενδέχεται να λειτουργήσει καταλυτικά στην κατεύθυνση της διάλυσης της Κυπρια­κής Δημοκρατίας και της μετατροπής της σε κράτος μερικής κυριαρχίας… 

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ 

(ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 14-20/2/2013)