Είναι, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία δεδομένος ο σεβασμός στις επιλογές των Ελληνοκύπριων ψηφοφόρων. Όμως στις εκλογικές αναμετρήσεις δεν κρίνονται μόνο οι πολιτικοί, αλλά και οι πολίτες οι οποίοι, αν και μονίμως διαμαρτυρόμενοι, προσέρχονται στις κάλπες και επιβραβεύουν το πολιτικό και το οικονομικό κατεστημένο. Αυτό ακριβώς συνέβη την περασμένη Κυριακή στην Κύπρο, όπου οι ψηφοφόροι επέλεξαν τον Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος τους είχε καλέσει το 2004 να ψηφίσουν το φιλοτουρκικό Σχέδιο Ανάν, και τον Σταύρο Μαλά, έναν άβουλο πολιτικό, ο οποίος επελέγη για να… χάσει...
Όποιος κι αν εκλεγεί, το αποτέλεσμα για την Κύπρο θα είναι το ίδιο. Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ έχει γεμάτες τις ντουλάπες του με «σκελετούς».... Η στάση του στο δημοψήφισμα του 2004 δεν ήταν μόνο απαράδεκτη, αλλά και ύποπτη. Απαράδεκτη διότι γνώριζε πως η Κύπρος θα ήταν για πάντα υπό τον έλεγχο και την επιρροή της Τουρκίας· ύποπτη διότι έχουμε ενώπιον μας έναν εθνικιστή πολιτικό, με ρίζες και καταβολές στην εθνικιστική Ακροδεξιά της Κύπρου, ο οποίος μεταλλάχθηκε και μετετράπη σε υποχείριο της βρετανικής και της αμερικανικής διπλωματίας. Το «ναι» στο Σχέδιο Ανάν επιβλήθηκε στον κ. Αναστασιάδη, δεν ήταν Ελεύθερη επιλογή του. Και ακριβώς αυτό το γεγονός με προβληματίζει και με ανησυχεί στην περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος. Η επιρροή του ΔΗΚΟ στα πολιτικά δρώμενα θα είναι ελάχιστη έως μηδαμινή, διότι ο πρόεδρός του, Μάριος Καρογιάν, είναι του ιδίου κλίματος με τον κ. Αναστασιάδη.
Η περίπτωση του κ. Μαλά δεν επιδέχεται σοβαρής ανάλυσης. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι εδέχθη να είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος» της ηγεσίας του ΑΚΕΛ τον καθιστά έναν «πρόεδρο με δεκανίκια» στην περίπτωση που εκλεγεί. Οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από άλλους και ο ίδιος θα παρουσιάζεται στις δεξιώσεις και στα πανηγύρια. Το ΑΚΕΛ, εάν δεν είχε φοβηθεί τη (δήθεν) οργή του λαού για την οικονομία η οποία δεν εκφράστηκε από το αποτέλεσμα, θα μπορούσε να «κατεβάσει» έναν υποψήφιο όπως ας πούμε ο Νίκος Κατσουρίδης ο οποίος έχει και σοβαρές θέσεις στο εθνικό θέμα του Κυπριακού. Ο κ, Κατσουρίδης θα αποτελούσε σοβαρό αντίπαλο για τον κ. Αναστασιάδη.
Βεβαίως, το χειρότερο που συνέβη την Κυριακή, πέραν του γεγονότος ότι θα κονταροχτυπηθούν δύο αντίπαλοι με ίδια ατζέντα στο Κυπριακό και στο Μνημόνιο, είναι ότι οι ψηφοφόροι δεν τιμώρησαν το πολιτικό και τραπεζικό κατεστημένο που τους οδηγεί στην εξαθλίωση, στη φτώχεια και στη δυστυχία. Και αυτό το φόβο να συγκρουστεί με το κατεστημένο θα τον πληρώσει ο κυπριακός λαός. Τα πράγματα είναι τόσο άσχημα ήδη, που το Μνημόνιο θα τα κάνει πολύ χειρότερα. Πιστεύω ότι, σε αντίθεση με τους Έλληνες πολίτες, οι Ελληνοκύπριοι θα αντιδράσουν όταν επιβληθεί το Μνημόνιο και αρχίσει η εφαρμογή του. Και θα αντιδράσουν βίαια διότι, αν και έχουν ιώβεια υπομονή, δεν αντέχουν την αδικία.
Στην Κύπρο ο πρόεδρος εκλέγεται κάθε πενταετία και δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός εξανάγκασής του σε παραίτηση, ακόμα κι αν οι πολιτικές του είναι καταστροφικές. Αποχωρεί εφόσον το επιλέξει. Αυτή τη φορά δεν πρέπει να αποκλείονται οι ανατροπές στην πολιτική σκηνή του νησιού. Θα είναι τόσης έκτασης η οικονομική καταστροφή, που ο πρόεδρος -όποιος και εάν εκλεγεί την Κυριακή- θα εξαναγκαστεί να ζητήσει ανανέωση της εντολής του λαού…
Του Μιχάλη Ιγνατίου-Ουάσιγκτον
(ΕΠΙΚΑΙΡΑ, 21-27/2/2013)
