Ν. Λυγερού
Αν μερικοί θεωρούν ότι ο αγώνας τελείωσε εδώ, κάνουν μεγάλο λάθος. Εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτοι το έργο του Τάσσου Παπαδόπουλου για την Κύπρο, το Κυπριακό και την ΑΟΖ.
Δεν είναι μια μάχη που πρέπει να μας βάλει κάτω. Δεν είμαστε ούτε ένας συμβατικός στρατός, ούτε ένα θεσμικό πλαίσιο.
Το μόνο που θέλουμε να προστατέψουμε είναι το λαό μας και την πατρίδα.
Είμαστε μια ομάδα κρούσης, ένα καταδρομικό συγκρότημα που δεν σταματά στο πρώτο εμπόδιο. Όλοι γνωρίζουν τις θέσεις και ξέρουν ότι δεν πρόκειται να παραμερίσουμε ούτε μια πιθαμή από τις κόκκινες γραμμές που θέσαμε σε γεωπολιτικό επίπεδο.
Η Κύπρος λειτουργεί μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο και ανήκει στον Ελληνισμό, όπως βλέπουμε και στην Ελλάδα. Οι δύο χώρες έχουν υπογράψει συμφωνίες και κοινοπραξίες που καθορίζουν έναν οριζόντιο άξονα συνεργασίας που ενώνεται μέσω της Μεσογείου και μέσω των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους.
Έχουμε ακολουθήσει την προοπτική που επινόησε ο Κρανιδιώτης και το Κυπριακό έχει γίνει πια ευρωπαϊκό. Καταφέραμε να αποφύγουμε την παγίδα του Σχεδίου Ανάν και είμαστε τώρα ελεύθεροι να αποφασίσουμε για το μέλλον μας.
Σε αυτό το πλαίσιο κινούμαστε και πρέπει να καθορίσουμε τις κινήσεις μας. Υπάρχουν δυσκολίες και στην Ελλάδα και στην Κύπρο και πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι για να κινηθούμε συντονισμένα. Οι ενεργειακές μας πορείες δεν πρέπει να είναι απλώς παράλληλες, αλλά πρέπει και να συγκλίνουν για να είναι αποτελεσματικές και ανθεκτικές στις εχθρικές επιθέσεις και ακολουθούν το νοητικό σχήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το 2020 και το 2050.
Κατά συνέπεια πρέπει να γίνουν απαραίτητες διαπραγματεύσεις για να στηθεί ένα κοινό πεδίο δράσης κι όχι να προσφεύγουμε σε μίζερες επιλογές που δεν αποσκοπούν παρά μόνο σ' ένα συντηρητισμό που παράγει μόνο και μόνο αδράνεια.
Το κομματικό πλαίσιο δεν μας αφορά.
Υπάρχει ένας αγώνας που πρέπει να δοθεί και θα δοθεί, γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε τον εκφυλισμό των θέσεων μας σε εθνικό επίπεδο.
Και με το Σχέδιο Ανάν όταν όλα φαίνονταν χαμένα καταφέραμε ν’ αλλάξουμε τη ροή των πραγμάτων και να δημιουργήσουμε νέα δεδομένα μέσα στα οποία ζούμε. Είμαστε αγωνιστές για τα δύσκολα, διότι δεν υπάρχουν εύκολα για μας.
Η πατρίδα μας είναι μικρή και χρειάζεται υψηλή στρατηγική.
Με τα θέματα που έχουμε αναπτύξει, χρειάζεται μια προσέγγιση καθαρά επαγγελματική στο υπουργείο εξωτερικών και στο υπουργείο ενέργειας, διότι η ΑΟΖ δεν πρέπει μόνο και μόνο να τη διαχειριστούμε αλλά και να την αξιοποιήσουμε ως εθνικό θησαυρό.
Είναι υποχρέωσή μας να βρούμε μια κοινή γραμμή που ακολουθεί τη στρατηγική και να μην χαθούμε σε τεχνικά ζητήματα και βέβαια μικροπολιτικά.
Πρέπει να αποδείξουμε ότι αν ο Ελληνισμός είναι διαχρονικός δεν είναι τυχαίο αλλά θέμα ανάγκης για να υπάρχει και η προσφορά μας.
Δεν πρέπει λοιπόν να ξεχάσουμε κανένα και ειδικά τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες, για να δώσουμε ένα μέλλον αξιόπιστο στους δικούς μας.
