Ευχαριστούμε Ισπανία!

Της Στέλλας Πριοβόλου*

Το βίντεο με τίτλο «Ευχαριστούμε Ελλάδα για την κληρονομιά μας», με το οποίο Ισπανοί μαθητές θύμισαν στον κόσμο τι έχουν προσφέρει οι Έλληνες στον παγκόσμιο Πολιτισμό, έχει...

προκαλέσει διεθνές ενδιαφέρον και δεκάδες χιλιάδες επισκέψεις στο διαδίκτυο. Πρόκειται για σχολική παραγωγή, με εμπνευστή τον καθηγητή Λατινικών Αριστείδη Μίνγκεθ Μπάνιος. Το όνομα του Αριστείδη του Δίκαιου φέρει ο ίδιος, ο πατέρας του και ο γιος του. Τυχαίο; δεν νομίζω…

Το βίντεο αυτό που ετοίμασαν οι μαθητές με τον καθηγητή τους, σε ένα σχολείο στην περιοχή Μούρθια της Ισπανίας, έκανε τον γύρο του κόσμου σε λίγες μέρες. Οι μαθητές ευχαριστούν την Ελλάδα γιατί τους δίδαξε τη Φιλοσοφία και την Ηθική, τον Μαραθώνιο και τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Γιατί σε αυτήν οφείλουν μεγάλο μέρος της κληρονομιάς τους, τις ρίζες των δικών τους λέξεων, των φιλοσοφικών εννοιών , των μαθηματικών όρων, αλλά και πολλές παραδόσεις τους που έχουν ελληνική προέλευση.

Καθώς η ισπανική κυβέρνηση θέλησε να διαγράψει την Αρχαία Ελληνική από τα προγράμματα σπουδών του Λυκείου, οι μαθητές σκέφθηκαν με τον τρόπο αυτό να δείξουν ότι γνωρίζουν καλύτερα την κληρονομιά της χώρας τους, γιατί διδάσκονται τη γλώσσα αυτή.

Ιδού, λοιπόν, και ένα «ευχαριστώ» από ανθρώπους νέους απέναντι στην τόση αγνωμοσύνη και απαξίωση που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από τους εντός και εκτός συνανθρώπους της. Νιάτα της Ισπανίας, η Ελλάδα σας ευγνωμονεί…

Παράλληλα, στην Ισπανία και πάλι, ένας δάσκαλος διδάσκει τους σύγχρονους πολιτικούς. Καθώς τα θέματα της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης είναι στο προσκήνιο, με το περίφημο σχέδιο της «σύγχρονης Αθηνάς της σοφίας», αξίζει να σας μεταφέρω χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ανοικτής επιστολής του Ισπανού δασκάλου Carlos Pulido Bordallo προς τον Υπουργό της Παιδείας, που θα ήταν ευχής έργο να διάβαζε και ο Έλληνας ομόλογός του.

Ο λόγος του δασκάλου είναι επικριτικός, αλλά όχι ξύλινος : «Είστε εσείς που υποβάλλετε τη Δημόσια Εκπαίδευση σε σταδιακή υποβάθμιση και οδηγείτε τους εκπαιδευτικούς στο να υιοθετήσουν αμυντική στάση, κάτι που δεν θα είχε νόημα σε μια χώρα που θα πίστευε ότι στην εκπαίδευση βρίσκεται το μέλλον των πολιτών της και όχι οι μελλοντικοί καταναλωτές…

Βρέθηκα σε έναν κόσμο, όπου η συνεργασία μου προκάλεσε μεγαλύτερη ικανοποίηση από τον ανταγωνισμό. Αλλά εσείς ποτέ δεν θα καταλάβετε άλλο κίνητρο από τον ανταγωνισμό και την οικονομική αποτελεσματικότητα… Το μεγαλύτερο προνόμιο ενός δασκάλου είναι η επικοινωνία με τους μαθητές του. Η στιγμή που ένας άνθρωπος προσπάθησε να εκπαιδεύσει έναν άλλο, να του μεταδώσει Πολιτισμό, αποτελεί το σημείο καμπής για την εξέλιξη στο ανθρώπινο γένος…

Πράγματι, οι δάσκαλοι είμαστε προνομιούχοι, νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι με το να μοιραζόμαστε από το να ανταγωνιζόμαστε. Ένας ποιητής και δάσκαλος είχε πει ότι «κάθε ανόητος μπερδεύει την αξία με την τιμή» !….. Σας απασχολεί μόνο να επιλέγετε μαθητές για την επίτευξη του πολύ παράξενου για μένα στόχου που λέγεται αριστεία.

Επιθυμείτε να επιλέγετε άριστους ανταγωνιστικούς ηγέτες που θα καταφέρουν να αποσπάσουν από τις θυσίες των άλλων πολιτών την απαραίτητη αποδοτικότητα, ώστε η χώρα να γίνεται συνέχεια περισσότερο ανταγωνιστική σε αυτή τη βάρβαρη οικονομία της αγοράς».
«Υποκρίνεστε, γιατί προετοιμάζετε τους πολίτες για την αγορά και όχι για τη ζωή. Πολλοί πτυχιούχοι είναι αναγκασμένοι να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες. Δεν σας ενδιαφέρουν πολίτες μορφωμένοι και με κριτική σκέψη, αλλά αποτελεσματικοί υπάλληλοι. Η Παιδεία είναι δικαίωμα και όχι επένδυση. Αλλά αυτό εσείς δεν το καταλαβαίνετε…. Σήμερα έκανα το τελευταίο μου μάθημα. Μετά από περισσότερα από 35 χρόνια συνταξιοδοτούμαι, γιατί με αναγκάζουν οι καταστάσεις, αλλά φοβάμαι ότι εσείς δεν έχετε καταλάβει τίποτε».

Το τελευταίο μάθημα αυτού του δασκάλου πιστεύω ότι είναι αληθινά «μέγιστο μάθημα». Με βαθιά ευαισθησία, στοχασμό και υπευθυνότητα, ο δάσκαλος συνέλαβε το νόημα της διδασκαλίας και το έκανε πράξη. Ο λόγος του είναι ενδεικτικός του οράματος της αληθινής Παιδείας. Η Πολιτεία τον αγνόησε , όμως αυτός δεν μετανιώνει και καλεί σε αφύπνιση τους κυβερνώντες πριν να είναι αργά για την κοινωνία.

Και η δική μου πείρα, των 35 και άνω χρόνων στην Εκπαίδευση, μου λέει ότι κάποιοι, διαβάζοντας το κείμενο αυτό θα σκεφθούν «τι λέει ο άνθρωπος!». Όσοι, όμως, βρουν σε αυτό τον εαυτό τους, σίγουρα είναι «δάσκαλοι» που αρνούνται να προσαρμοστούν στη σημερινή κοινωνία.

*Η Καθηγήτρια Στέλλα Πριόβολου, είναι πρόεδρος του Τμήματος Ιταλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τ.ειδική γραμματέας ΥΠΕΠΘ.

Δημοσιεύτηκε στο aixmi.gr

thestival