Γράφει η Στεφανία Λυγερού
Ήμασταν στο Σύνταγμα κι ήρθε το μέγκα, κι όλοι έσπευσαν να μιλήσουν. Και εγώ αρνήθηκα, έβαλα και κωλόχερο στους συναγωνιστές. Στο κωλόχερο μού απάντησαν ότι “ναι μεν είναι προδοτικά τα κανάλια, ΑΛΛΑ θα τους χρησιμοποιήσουμε προς όφελος του αγώνα (;;;;), για να μάθει ο κόσμος ότι έχουμε βγει”.
Άλλο..
Κάποιοι συναγωνιστές κατεβαίνουν στις διαμαρτυρίες των κουραδοσυνδικαλιστών, κι ενώ γνωρίζουν ότι είναι καπελωτές, πάλι χρησιμοποιώντας τα ίδια “ναι μεν αλλά”.
Αλλο..
Στην ελληνική ιστορία οι ομογενείς γαμοκαπέλωναν τον αγώνα των πολιτών, όπου οι πολίτες είχαν φάει όλη την πούτσα, οι ομογενείς -κότες τρείλιρες- την έκαναν με ελαφρά, κι έρχονταν κατόπιν διεκδικώντας όλα τα εύσημα. Και τα έπαιρναν, και μας γάμαγαν. Κι ενώ, αυτοί που συντάσσονται με τον κάθε ομογενή που πλασάρεται ως σωτήρας σήμερα, γνωρίζουν αυτή την αλήθεια, παρόλα αυτά τον προσκυνούν, με δικαιολογία πάλι τα γνωστά «ναι μεν αλλά».
Αλλο…
Είναι καταφάνερο πού η εποχή μάς πάει. Δεν “κατασκευάζει” ηγέτη, μπροστάρη (πιο εμφανές να το κάνει δεν γίνεται), διότι θέλει ΟΛΟΙ να παλέψουμε, κι έτσι θα πάει η δύναμη στον λαό. Παρότι έχει καταφάνερα αποδειχτεί -όλες οι ομαδοποιήσεις πάνε άπατες- συνεχίζουν να στήνουν ομάδες γιατί «ναι με αλλά» δεν ξέρουμε άλλον τρόπο!!
Αλλο…
Είναι ολοφάνερο ότι δεν θα ξαναυπάρξει εκπροσώπηση!!! Τα κόμματα ανήκουν στο παρελθόν. Ο λαός θα αποφασίζει για την μοίρα του. Το ξέρουμε όλοι αλλά κάποιοι κάνουν κόμμα γιατί «ναι μεν αλλά» δεν ξέρουμε άλλον τρόπο!!!
Υπάρχει το σωστό, υπάρχει και το λάθος. Αν διαλέξεις το λάθος, διάλεξες λάθος. Δεν σε σώζει κανένα “ναι μεν αλλά”.
Υπάρχει το παρελθόν (και τα εργαλεία του παρελθόντος), υπάρχει και το νέο. Αν διαλέξεις παρελθόν, το διάλεξες, σ’ αυτό θα μείνεις. Δεν σε σώζει κανένα “ναι μεν αλλά”.
Λέω να αρχίσουμε να κάνουμε απλά το σωστό. Χωρίς δικαιολογίες.
ΠΗΓΗ
