Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η αναξιοπιστία αποτελεί μια από τις πηγές της κακοδαιμονίας μας.
Φαίνεται πως είναι πλέον πολλοί οι θιασώτες της γκεμπελικής άποψης πως «η κοινή γνώμη έχει κοντή μνήμη».
Και βέβαια, άλλοι τόσοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να θυμίζουν στους καιροσκόπους αυτά που έλεγαν μόλις την προηγουμένη, σε αντιδιαστολή με αυτά που λένε την επομένη.
Η οπερέτα με τις κάλπες για την υπόθεση της Λίστας Λαγκάρντ είναι η πιο εξόφθαλμη απόδειξη της απόλυτης αναξιοπιστίας και του είπα-ξείπα που κυριαρχούν στην ρηχή πολιτική μας ζωή.
Μια απίστευτη πλειοδοσία «παραπομπών», ένα αλισβερίσι υπογραφών και συνυπογραφών, δηλώσεις στήριξης του ενός προς την πρόταση του άλλου, ένα αλαλούμ όπου ουδείς είναι σε θέση πλέον να γνωρίζει αν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη άποψη και στάση στο στρατόπεδο της αντιπολίτευσης.
Έτσι:
Ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει παραπομπή στην προκαταρκτική των Παπακωνσταντίνου και Παπανδρέου.
Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες προτείνουν τους δύο προηγούμενους συν τους Παπανδρέου και Βενιζέλο.
Και η Χρυσή Αυγή σπεύδει να συμπράξει με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ λίγες μέρες πριν (στις 4 του μήνα) ήθελε παραπομπή των τριών, όχι όμως και του Παπαδήμου και βάσει αυτού απέστειλε επιστολή στους ΑΝ.ΕΛ.
Την ίδια ώρα, όμως, οι ΑΝ.ΕΛ. δηλώνουν πως θα συνυπογράψουν και τις προτάσεις των άλλων κομμάτων.
Αυτό προχθές, 8 Ιανουαρίου.
Διότι στις 4 Ιανουαρίου, ο πρόεδρος του κόμματος εξαπέλυσε επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ (του οποίου τώρα θα στηρίξει την πρόταση και από τον οποίο ζητά να στηρίξει τη δική του πρόταση), επειδή δεν έβαλε στο κάδρο τον Γ. Παπανδρέου.
Μάλιστα, οι ΑΝ.ΕΛ (δια στόματος του κοινοβουλευτικού τους εκπροσώπου Τ. Κουίκ) είχαν ξεκαθαρίσει (Real News) πως δεν θα στήριζαν πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ αν εξαιρείτο ο Γ. Παπανδρέου, διότι «θα πρέπει να μπει τέλος στις μαφίες των συγκαλύψεων».
Τότε είχε κυκλοφορήσει και η (προερχόμενη από τους ΑΝ.ΕΛ) πληροφορία πως θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συνυπογράψουν με τη Χρυσή Αυγή, ταυτιζόμενη ουσιαστικά μαζί της.
Αλλά προφανώς, άλλο η 4η Ιανουαρίου και άλλο η 8η Ιανουαρίου.
Οπότε, πάσα προσφορά δεκτή.
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας (πάντα στις 4 Ιανουαρίου), μιλώντας στην «Εφημερίδα των Συντακτών», είχε πει πως η Λίστα Λαγκάρντ είναι (απλώς) η «κορυφή του παγόβουνου της κλεπτοκρατίας».
Αποκάλεσε μάλιστα τα του περίφημου cd με τη Λίστα Λαγκάρντ «περιπτωσιολογία».
Επομένως, προς τι όλο αυτό το μπέρδεμα;
Μα επειδή ακριβώς ουδείς εκ των κηνσόρων ενδιαφέρεται πραγματικά για την αλήθεια.
Και επειδή η αναξιοπιστία είναι γι’ αυτούς τρόπος ζωής και πολιτεύεσθαι.
Πάρτε τα όσα διακήρυξε ο κ. Τσίπρας ευρισκόμενος επί εδάφους Αργεντινής και όσα ψέλλισε επί ελληνικού εδάφους.
Από την Αργεντινή μας έλεγε πως πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της Αργεντινής μετά το 2003 και ότι Βραζιλία και Αργεντινή «κατάφεραν να ακολουθήσουν εναλλακτικούς δρόμους και να βγουν από την κρίση με ανάπτυξη, απασχόληση και κοινωνική συνοχή».
Αυτά στις 27 Δεκεμβρίου 2012.
Μετά, στις 3 Ιανουαρίου 2013 (αφού πέρασε από την άποψη πως μας φέρνει τέτοια παραδείγματα προς… αποφυγήν), επισκεπτόμενος τον υπουργό των Εξωτερικών, δήλωσε πως «επιδίωξη της επίσκεψης δεν ήταν η αντιγραφή μοντέλων», αλλά η… «διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος σε σύμμαχες χώρες».
Αν δεν πρόκειται για την επιτομή της κολοτούμπας και της αναξιοπιστίας, τότε η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά…
