Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Με τη συνέντευξη – αγιογραφία του στην αμερικανική εφημερίδα «Ουόλ Στρητ Τζέρναλ», ο κ. Τσίπρας ξεπέρασε κάθε όριο, αυτή τη φορά στοχοποιώντας και συγκεκριμένη επαγγελματική ομάδα, τους γιατρούς, τους οποίους εμφανίζει ως μονίμως δωροδοκούμενους με φακελάκια, προκειμένου να… ενισχύσουν τις χαμηλές αμοιβές τους!
Εμφανίζεται να διερωτάται (απευθύνοντας το ερώτημα στον… δημοσιογράφο):
«Γιατί σε ένα δημόσιο νοσοκομείο, προκειμένου να εγχειριστούν, οι ασθενείς πρέπει να δίνουν φακελάκι στους γιατρούς;»
Και δίνει την απάντηση:
«Διότι το κράτος δίνει χαμηλούς μισθούς στους γιατρούς, νομίζοντας ότι είναι απολύτως φυσικό γι’ αυτούς να συμπληρώνουν τους μισθούς τους αποδεχόμενοι φακελάκια»!
Είπε δηλαδή (και μάλιστα σε ξένη εφημερίδα) πως οι γιατροί μας, που αγωνίζονται σώζοντας ζωές με πετσοκομμένα τα εισοδήματά τους, δωροδοκούνται συστηματικά γιατί εκτός από το Κράτος και οι ίδιοι θεωρούν φυσιολογικό να συμπληρώνουν έτσι τα εισοδήματά τους – ουσιαστικά εκβιάζοντας και χαρατσώνοντας τους δεινοπαθούντες συνανθρώπους τους και εκμεταλλευόμενοι τον πόνο και την αγωνία τους.
Δεν θα υπάρξει αντίδραση από τους Ιατρικούς Συλλόγους και ειδικά τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, που μάλιστα έχει δημιουργήσει και το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης, όπου οι γιατροί προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά, αφιλοκερδώς και χαρίζοντας ώρες από την ανάπαυσή τους;
Και δεν στέκεται μόνο στους γιατρούς.
Επιμένοντας στο θέμα της δωροδοκίας, μιλά για την ανάγκη «για μια επανάσταση συνείδησης των πολιτών, σε συνδυασμό με την κρατική βούληση που χρειάζεται να επιδείξουν οι Έλληνες ηγέτες».
Δηλαδή, όχι μόνο δεν θέλουν οι ηγέτες, αλλά και οι πολίτες είναι τόσο ασυνείδητοι που λαμβάνουν μέρος σ’ αυτό το αίσχος και πρέπει να… επαναστατήσουν οι εξωνημένες συνειδήσεις τους!
Και βέβαια, επιμένει να διατυμπανίζει ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ – επομένως, ας μας παρατήσουν στη μοίρα μας και στον… ΣΥΡΙΖΑ!
Όπως είπε, η χώρα διαθέτει μια στρεβλή παραγωγική βάση και ότι δεν θα ανακάμψει από την κρίση ακόμη και αν όλα τα χρέη της διαγραφούν άμεσα, ενώ το δανειακό πρόγραμμα για την Ελλάδα δεν θα ωφελήσει κανέναν: Ούτε τους Έλληνες που θα πρέπει να το αποπληρώσουν υπό τη μορφή υψηλότερων φόρων, ούτε τους πιστωτές της Ελλάδας, διότι «είναι άδικο να ζητά κανείς από τους Γερμανούς φορολογούμενους να πετάνε τα χρήματά τους στο βαρέλι χωρίς πάτο που είναι οι ελληνικές τράπεζες».
Επομένως, οι Γερμανοί είναι ηλίθιοι που συνεχίζουν να μας δανείζουν και καλά θα κάνουν να σταματήσουν.
Τα ίδια είπε και στο Βερολίνο, ενημερώνοντας τους δανειστές πως «τα χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων πήγαν στις τσέπες των τραπεζιτών της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ελλάδας», ενώ το χρέος είναι μη βιώσιμο και εκτός ελέγχου και «η Ελλάδα μετεωρίζεται ανάμεσα στη διαφθορά και στη φτώχεια»!
Τα ίδια και στην Ουάσιγκτον, όταν δήλωσε πως «το χρεοκοπημένο κράτος μας δανείζεται χρήματα από την Ευρώπη και το (σ.σ. καημένο και ανυπεράσπιστο) ΔΝΤ εκ μέρους των τραπεζών, αλλά αυτά τα κεφάλαια εξαφανίζονται στις μαύρες τρύπες των τραπεζών».
Προχθές, ο κ. Τσίπρας, επί ελληνικού εδάφους πλέον, αναφερόμενος στη Νέα Δημοκρατία, δεν δίστασε να μιλήσει για «εγκληματική συμμορία που μας ντροπιάζει».
Και μιλώντας στη ΝΕΤ, είπε πως «το κόμμα του θα συμμαχήσει ακόμη και με τον διάβολο, για να πετύχει αποτελέσματα για τη χώρα».
Παράλληλα, φαίνεται ότι έχει πάρει υπό την προστασία του το ΔΝΤ και δίνει και… οδηγίες, καλώντας το Ταμείο «να συγκρουστεί πιο ανοιχτά με την Γερμανία και όχι με μισόλογα».
Δηλαδή, το (καλό) ΔΝΤ συγκρούεται με τη Γερμανία, αλλά δεν επιδεικνύει το… αναγκαίο θάρρος και προς αυτήν την κατεύθυνση ενθαρρύνει τα στελέχη του ο νέος τους σύμμαχος Αλέξης Τσίπρας.
Αν τα πράγματα για τη χώρα δεν ήσαν τόσο σοβαρά, θα το διασκεδάζαμε.
Αλλά δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να παρακολουθούμε αδιαμαρτύρητα αυτόν τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό.
Γιατί αν κατά τον κ. Τσίπρα το πρώτο σε δύναμη κόμμα είναι «εγκληματική συμμορία» τότε θα έχει κανείς όλο το δικαίωμα να του πει πως και ο ίδιος είναι επικεφαλής μιας συμμορίας που το μόνο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να αρπάξει την εξουσία – άσχετο αν μετά δεν θα ξέρει τι να την κάνει ή θα περιμένει να πουν τη γνώμη τους μια ντουζίνα συνιστώσες.
