Του Π. Ήφαιστου
Οι επερχόμενες Προεδρικές εκλογές είναι κομβικές. Θα κρίνουν κατά πόσο οι κύπριοι θα χαράξουν νέα πορεία χειραφέτησης και επανατοποθέτησης του κυπριακού στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας ή κατά πόσο τελεσίδικα θα αρχίσουν να κατηφορίζουν προς τον ολοκληρωτικό αφανισμό.
Δες τε τον Λίβανο, δες τε την Συρία και δες τε τον δόλιο και ύπουλο ρόλο της Τουρκίας. Αυτά και χειρότερα θα πάθουν οι Κύπριοι αν εμπιστευτούμε τις παρατάξεις οι οποίες παρά τα φρικτά τους λάθη ζητούν να ηγηθούν ξανά του κράτους. Υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές ή υποκριτικοί συνοδοιπόροι του φασιστικού, ανελεύθερου, ρατσιστικού, αντιδημοκρατικού και ιμπεριαλιστικού σχεδίου Αναν. Σήμερα, εν τούτοις, δεν έχουν καν το θάρρος να πουν ένα ανοικτό και μεγάλο συγνώμη.
Σώφρων και ασφαλές είναι να μην εμπιστευτούμε τις απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές παρατάξεις της κομματοκρατίας της περιόδου 1960 μέχρι σήμερα. Τόσα είναι τα λάθη τους που σωρευμένα είναι πιο ψηλά από το Έβερεστ. Απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές ιδεολογίες, σπαρακτικά κραυγαλέα ανικανότητα να καταλάβουν στοιχειωδώς τον κόσμο και την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας, πρόταξη των κομματικών και προσωπικών διαφορών τους πάνω από την εθνική επιβίωση και ανικανότητα να αντιληφτούν τον πραγματικό χαρακτήρα των διεθνών θεσμών.
Γι’ αυτό, δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι μετά το 1960 μας οδήγησαν σε διαδοχικές διχόνοιες, εμφυλίους, τυφλότητα, πραξικοπήματα, αδιέξοδες συμφωνίες με τον εισβολέα, απάθεια αντί ενεργής αντίστασης και ακατανόητα μπερδεμένα λόγια όταν πριν δύο δεκαετίες κάποιοι έγκαιρα μιλούσαν για στρατηγική διεξόδου (αίτηση ένταξης στην ΕΕ και αμυντική σύζευξη με την Ελλάδα). Διολισθαίνοντας από την μια υποχώρηση στην άλλη και από το ένα λάθος στο άλλο μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού με το σχέδιο Αναν το οποίο απέκρουσαν με το ιστορικό ΟΧΙ του 2004 οι ίδιοι οι πολίτες. Τώρα, οι αδιόρθωτοι, θέλουν να μας επιστρέψουν στο μέλλον της ίδιας ή παρόμοιας διζωνικής παράκρουσης. Αν οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας θα ψηφίσουν ξανά τους δράστες της συμφοράς μας. Αν το κάνουν, μάλλον θα είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουν και θα πάθουν ότι τους αξίζει.
Ο θεσμός της Προεδρίας, δηλαδή της άμεσης δημοκρατίας στην εκλογή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, προσφέρει τώρα την ευκαιρία για μια πιο ασφαλή πορεία. Ο θεσμός της Προεδρίας αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα κατά των πολιτικά ναυαγισμένων κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Βασικά, στην σημερινή ιστορική συγκυρία, οι προεδρικές εκλογές θα προκρίνουν αν η Κύπρος θα ζήσει ή θα πεθάνει. Γιατί η επί τέσσερεις δεκαετίες θανατηφόρα υποχωρητικότητα και η στήριξη του θανατηφόρου σχεδίου το 2004 δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην προσκόλληση των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων σε αναχρονιστικά και απαρχαιωμένα ιδεολογικά δόγματα και ακατάλληλες για ανεξάρτητο κράτος εξαρτησιακές αντιλήψεις τους.
Το ιδεολογικό σάπισμά τους προκαλούσε αλληθωρισμό προς ξένους δεσπότες που ζητούσαν την καταστολή της ανεξαρτησίας μας και που έφερνε άσκοπη και αχρείαστη διχόνοια στην κυπριακή κοινωνία. Από το 1960 μέχρι σήμερα, σε άλλα κράτη μια τέτοια αλληλουχία θανατηφόρων λαθών η αποδοχή το 2004 να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, θα είχαν ακουστεί φωνές περί εσχάτης προδοσίας. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει γεγονός ότι επί δεκαετίες και αδιαλείπτως μετά το 1977 συζητούσαν την κατάργηση της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα απλά μέλη των κομμάτων, οι απλοί δηλαδή Κύπριοι, δεν φταίνε γι’ αυτό. Φταίνε όσοι και όποιοι δράστες κομματάρχες τους παρέσυραν στον κατήφορο. Τώρα τους προσφέρεται η ευκαιρία χειραφέτησης, πολιτικής απελευθέρωσης και μιας νέας σωτήριας πορείας.
Η εκλογή μη κομματικού Προέδρου της ΚΔ, επιπλέον, θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτικά ναυαγισμένη κομματοκρατία να αυτοδιαλυθεί και να ανασυγκροτηθεί, για να ανασυσταθεί έτσι η πολιτική μας ζωή. Οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου, λοιπόν είναι «δύο σε ένα»: Προσφέρουν, αφενός την ευκαιρία η κοινωνία να εκλέξει πανηγυρικά μη κομματικό πρόσωπο με θέσεις εθνικής σωτηρίας και αφετέρου την προοπτική ανασυγκρότησης και ανασύστασης της κυπριακής πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα, θα ανακοπεί ο κατήφορος προς το θανατηφόρο τέλμα, την απώλεια της ανεξαρτησίας μας, το βίαιο πάντρεμά μας με τον νέο-Οθωμανισμό, την ακύρωση της δημοκρατίας, την αποδοχή ενός ρατσιστικού (διζωνικού) καθεστώτος και την αρπαγή του πλούτου μας. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσο είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Τώρα, επειδή ένας είναι ο μη κομματικός υποψήφιος ερχόμαστε στον Γιώργο Λιλλήκα. Ο ανανεωμένος πολιτικός του λόγος και οι ρητές προγραμματικές του θέσεις κατά της θανατηφόρας διζωνικής παράκρουσης διανοίγουν ελπίδες τόσο μιας πιο ελπιδοφόρας προεδρίας όσο και μιας ευκαιρίας, όπως είπαμε, να ανασυγκροτηθεί η πολιτική μας ζωή. Ο ανεξάρτητος υποψήφιος δεν φαίνεται μόνο να αφήνει πίσω τον απαρχαιωμένο ιδεολογικοπολιτικό λόγο αλλά και να παραμερίζει την διζωνική παράκρουση που μαθηματικά οδηγεί σε πλήρη και τελεσίδικη τουρκοποίηση.
Ο ανανεωμένος λόγος συμβολίζεται και από την σωστή αντίληψη της ελληνικότητας ως οικουμενικής πολιτικής παράδοσης και από την κατανόηση της στρατηγικής σημασίας της Ελλάδας για την επιβίωση των κυπρίων. Την Ευρώπη, επίσης, την βλέπει με σωστούς πολιτικούς φακούς και χωρίς συμπλέγματα ή σύνδρομα υποτέλειας. Επιπλέον, χωρίς εθνικιστικές παρακρούσεις όσων σήμερα αμετανόητοι στεγάζονται σε συγκεκριμένο κόμμα, χωρίς αναχρονιστικά διεθνιστικά σύνδρομα όσων σταλινικών κυβερνούν το έτερο μεγάλο κόμμα και χωρίς νεοκυπριακά παραληρήματα, ο ανεξάρτητος υποψήφιος χαράσσει μια ψύχραιμη και ισορροπημένη πορεία.
Οι κύπριοι έχουν την μεγάλη ευκαιρία να αποκολληθούν από τις λάσπες λαθών και πολιτικών εγκλημάτων πέντε δεκαετιών και να εξαποστείλουν τους αμετανόητους δράστες της συμφοράς της Κύπρου στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Νέες και ανασυγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις που θα πυροδοτήσει η αλλαγή, θα στηρίξουν τον νέο πρόεδρο στην νέα και δύσκολη πορεία σωτηρίας. Μια τέτοια πορεία υποχρεωτικά είναι τροχοδρομημένη πάνω στις αρχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Οποιαδήποτε άλλη «λύση» καλύτερα ποτέ να μην έλθει ή ας αργήσει όσο χρειαστεί. Θέλουμε και επιδιώκουμε βιώσιμη λύση αλλά δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε!! Με παρρησία και σαφήνεια, ο ανεξάρτητος υποψήφιος, δηλώνει προγραμματικά δεσμευμένος με θέσεις συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα.
Τέλος, ακούω κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσο ο ανεξάρτητος υποψήφιος θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Πρώτον, προτιμότερος αυτός που δεν στηρίζεται στο σάπιο, απαρχαιωμένο και ένοχο κομματικό παρελθόν. Δεύτερον, προτιμότερος αυτός που κατέρχεται ως υποψήφιος με ρητές και σαφείς προγραμματικές δεσμεύσεις που δημιουργούν προοπτικές αποκόλλησης από τις επάρατες διαπραγματευτικές δεσμεύσεις του παρελθόντος. Τρίτον, προτιμότερος ένας ανεξάρτητος υποψήφιος ο οποίος αν εκλεγεί θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτική μας ζωή να ανασυγκροτηθεί και να ανανεωθεί.
Πηγή: Ινφογνώμων (Αναδημοσίευση από τον "Φιλελεύθερο")
Δες τε τον Λίβανο, δες τε την Συρία και δες τε τον δόλιο και ύπουλο ρόλο της Τουρκίας. Αυτά και χειρότερα θα πάθουν οι Κύπριοι αν εμπιστευτούμε τις παρατάξεις οι οποίες παρά τα φρικτά τους λάθη ζητούν να ηγηθούν ξανά του κράτους. Υπήρξαν φανατικοί υποστηρικτές ή υποκριτικοί συνοδοιπόροι του φασιστικού, ανελεύθερου, ρατσιστικού, αντιδημοκρατικού και ιμπεριαλιστικού σχεδίου Αναν. Σήμερα, εν τούτοις, δεν έχουν καν το θάρρος να πουν ένα ανοικτό και μεγάλο συγνώμη.
Σώφρων και ασφαλές είναι να μην εμπιστευτούμε τις απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές παρατάξεις της κομματοκρατίας της περιόδου 1960 μέχρι σήμερα. Τόσα είναι τα λάθη τους που σωρευμένα είναι πιο ψηλά από το Έβερεστ. Απαρχαιωμένες και αναχρονιστικές ιδεολογίες, σπαρακτικά κραυγαλέα ανικανότητα να καταλάβουν στοιχειωδώς τον κόσμο και την σημασία της εθνικής ανεξαρτησίας, πρόταξη των κομματικών και προσωπικών διαφορών τους πάνω από την εθνική επιβίωση και ανικανότητα να αντιληφτούν τον πραγματικό χαρακτήρα των διεθνών θεσμών.
Γι’ αυτό, δεν είναι να απορεί κανείς για το γεγονός ότι μετά το 1960 μας οδήγησαν σε διαδοχικές διχόνοιες, εμφυλίους, τυφλότητα, πραξικοπήματα, αδιέξοδες συμφωνίες με τον εισβολέα, απάθεια αντί ενεργής αντίστασης και ακατανόητα μπερδεμένα λόγια όταν πριν δύο δεκαετίες κάποιοι έγκαιρα μιλούσαν για στρατηγική διεξόδου (αίτηση ένταξης στην ΕΕ και αμυντική σύζευξη με την Ελλάδα). Διολισθαίνοντας από την μια υποχώρηση στην άλλη και από το ένα λάθος στο άλλο μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού με το σχέδιο Αναν το οποίο απέκρουσαν με το ιστορικό ΟΧΙ του 2004 οι ίδιοι οι πολίτες. Τώρα, οι αδιόρθωτοι, θέλουν να μας επιστρέψουν στο μέλλον της ίδιας ή παρόμοιας διζωνικής παράκρουσης. Αν οι κύπριοι πάσχουν από συλλογικά σύνδρομα αυτοκτονίας θα ψηφίσουν ξανά τους δράστες της συμφοράς μας. Αν το κάνουν, μάλλον θα είναι η τελευταία φορά που ψηφίζουν και θα πάθουν ότι τους αξίζει.
Ο θεσμός της Προεδρίας, δηλαδή της άμεσης δημοκρατίας στην εκλογή του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα, προσφέρει τώρα την ευκαιρία για μια πιο ασφαλή πορεία. Ο θεσμός της Προεδρίας αποτελεί ασφαλιστική δικλείδα κατά των πολιτικά ναυαγισμένων κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Βασικά, στην σημερινή ιστορική συγκυρία, οι προεδρικές εκλογές θα προκρίνουν αν η Κύπρος θα ζήσει ή θα πεθάνει. Γιατί η επί τέσσερεις δεκαετίες θανατηφόρα υποχωρητικότητα και η στήριξη του θανατηφόρου σχεδίου το 2004 δεν είναι τυχαία. Οφείλεται στην προσκόλληση των δύο μεγάλων κυπριακών κομμάτων σε αναχρονιστικά και απαρχαιωμένα ιδεολογικά δόγματα και ακατάλληλες για ανεξάρτητο κράτος εξαρτησιακές αντιλήψεις τους.
Το ιδεολογικό σάπισμά τους προκαλούσε αλληθωρισμό προς ξένους δεσπότες που ζητούσαν την καταστολή της ανεξαρτησίας μας και που έφερνε άσκοπη και αχρείαστη διχόνοια στην κυπριακή κοινωνία. Από το 1960 μέχρι σήμερα, σε άλλα κράτη μια τέτοια αλληλουχία θανατηφόρων λαθών η αποδοχή το 2004 να καταργηθεί η Κυπριακή Δημοκρατία, θα είχαν ακουστεί φωνές περί εσχάτης προδοσίας. Σε κάθε περίπτωση, παραμένει γεγονός ότι επί δεκαετίες και αδιαλείπτως μετά το 1977 συζητούσαν την κατάργηση της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τα απλά μέλη των κομμάτων, οι απλοί δηλαδή Κύπριοι, δεν φταίνε γι’ αυτό. Φταίνε όσοι και όποιοι δράστες κομματάρχες τους παρέσυραν στον κατήφορο. Τώρα τους προσφέρεται η ευκαιρία χειραφέτησης, πολιτικής απελευθέρωσης και μιας νέας σωτήριας πορείας.
Η εκλογή μη κομματικού Προέδρου της ΚΔ, επιπλέον, θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτικά ναυαγισμένη κομματοκρατία να αυτοδιαλυθεί και να ανασυγκροτηθεί, για να ανασυσταθεί έτσι η πολιτική μας ζωή. Οι προεδρικές εκλογές του Φεβρουαρίου, λοιπόν είναι «δύο σε ένα»: Προσφέρουν, αφενός την ευκαιρία η κοινωνία να εκλέξει πανηγυρικά μη κομματικό πρόσωπο με θέσεις εθνικής σωτηρίας και αφετέρου την προοπτική ανασυγκρότησης και ανασύστασης της κυπριακής πολιτικής ζωής. Ταυτόχρονα, θα ανακοπεί ο κατήφορος προς το θανατηφόρο τέλμα, την απώλεια της ανεξαρτησίας μας, το βίαιο πάντρεμά μας με τον νέο-Οθωμανισμό, την ακύρωση της δημοκρατίας, την αποδοχή ενός ρατσιστικού (διζωνικού) καθεστώτος και την αρπαγή του πλούτου μας. Στις εκλογές του Φεβρουαρίου 2013 η κυπριακή κοινωνία θα δείξει, ουσιαστικά, κατά πόσο είναι βιώσιμη συλλογική οντότητα και κατά πόσο διαθέτει συλλογικό ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Τώρα, επειδή ένας είναι ο μη κομματικός υποψήφιος ερχόμαστε στον Γιώργο Λιλλήκα. Ο ανανεωμένος πολιτικός του λόγος και οι ρητές προγραμματικές του θέσεις κατά της θανατηφόρας διζωνικής παράκρουσης διανοίγουν ελπίδες τόσο μιας πιο ελπιδοφόρας προεδρίας όσο και μιας ευκαιρίας, όπως είπαμε, να ανασυγκροτηθεί η πολιτική μας ζωή. Ο ανεξάρτητος υποψήφιος δεν φαίνεται μόνο να αφήνει πίσω τον απαρχαιωμένο ιδεολογικοπολιτικό λόγο αλλά και να παραμερίζει την διζωνική παράκρουση που μαθηματικά οδηγεί σε πλήρη και τελεσίδικη τουρκοποίηση.
Ο ανανεωμένος λόγος συμβολίζεται και από την σωστή αντίληψη της ελληνικότητας ως οικουμενικής πολιτικής παράδοσης και από την κατανόηση της στρατηγικής σημασίας της Ελλάδας για την επιβίωση των κυπρίων. Την Ευρώπη, επίσης, την βλέπει με σωστούς πολιτικούς φακούς και χωρίς συμπλέγματα ή σύνδρομα υποτέλειας. Επιπλέον, χωρίς εθνικιστικές παρακρούσεις όσων σήμερα αμετανόητοι στεγάζονται σε συγκεκριμένο κόμμα, χωρίς αναχρονιστικά διεθνιστικά σύνδρομα όσων σταλινικών κυβερνούν το έτερο μεγάλο κόμμα και χωρίς νεοκυπριακά παραληρήματα, ο ανεξάρτητος υποψήφιος χαράσσει μια ψύχραιμη και ισορροπημένη πορεία.
Οι κύπριοι έχουν την μεγάλη ευκαιρία να αποκολληθούν από τις λάσπες λαθών και πολιτικών εγκλημάτων πέντε δεκαετιών και να εξαποστείλουν τους αμετανόητους δράστες της συμφοράς της Κύπρου στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Νέες και ανασυγκροτημένες πολιτικές δυνάμεις που θα πυροδοτήσει η αλλαγή, θα στηρίξουν τον νέο πρόεδρο στην νέα και δύσκολη πορεία σωτηρίας. Μια τέτοια πορεία υποχρεωτικά είναι τροχοδρομημένη πάνω στις αρχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Οποιαδήποτε άλλη «λύση» καλύτερα ποτέ να μην έλθει ή ας αργήσει όσο χρειαστεί. Θέλουμε και επιδιώκουμε βιώσιμη λύση αλλά δεν βιαζόμαστε να αυτοκτονήσουμε!! Με παρρησία και σαφήνεια, ο ανεξάρτητος υποψήφιος, δηλώνει προγραμματικά δεσμευμένος με θέσεις συμβατές με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα.
Τέλος, ακούω κάποιες αμφιβολίες για το κατά πόσο ο ανεξάρτητος υποψήφιος θα τηρήσει τις δεσμεύσεις του. Πρώτον, προτιμότερος αυτός που δεν στηρίζεται στο σάπιο, απαρχαιωμένο και ένοχο κομματικό παρελθόν. Δεύτερον, προτιμότερος αυτός που κατέρχεται ως υποψήφιος με ρητές και σαφείς προγραμματικές δεσμεύσεις που δημιουργούν προοπτικές αποκόλλησης από τις επάρατες διαπραγματευτικές δεσμεύσεις του παρελθόντος. Τρίτον, προτιμότερος ένας ανεξάρτητος υποψήφιος ο οποίος αν εκλεγεί θα δώσει την ευκαιρία στην πολιτική μας ζωή να ανασυγκροτηθεί και να ανανεωθεί.
Πηγή: Ινφογνώμων (Αναδημοσίευση από τον "Φιλελεύθερο")
