ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΗΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ |
ΨΗΦΙΣΜΑ
ΤΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης συνειδητοποιούν την ολοένα και συνεχώς εντεινόμενη σώρευση προβλημάτων που συνιστούν τη μετατροπή μιας οικονομικής κρίσης και σε περιβαλλοντική. Η Θεσσαλονίκη αντιμετωπίζει σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα. Οι κάτοικοί της ασφυκτιούν μέσα στις συνθήκες που επιβάλλει μια άναρχη και φρενήρης ανοικοδόμηση που βέβαια σταμάτησε λόγω της κρίσης.
Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη με το μικρότερο ποσοστό πρασίνου ανά κάτοικο στην Ευρώπη. Αντιστοιχεί μόλις 2,4 τ.μ. σε κάθε κάτοικο. Είναι επίσης η πόλη με τα υψηλότερα επίπεδα ρύπανσης. Κατά την διάρκεια του 2012 για 77 ημέρες υπήρξαν υπερβάσεις των θεσμοθετημένων ορίων για το όζον, γεγονός πρωτοφανές. Το φετινό χειμώνα και λόγω της καύσης ξύλων για θέρμανση, με ηθικό αυτουργό την Πολιτεία, αναμένεται τα μικροσωματίδια να κατακλύσουν την πόλη μας. Ειδικά στις δυτικές συνοικίες, το πιο υποβαθμισμένο τμήμα της πόλης, τα προβλήματα είναι πιο έντονα, λόγω και της γειτνίασης με τη ρυπογόνο βιομηχανική περιοχή.
Η αναγκαιότητα ύπαρξης ελεύθερων, αδόμητων κοινόχρηστων χώρων προβάλλει επομένως ως το προδήλως αυτονόητο.
Σε αντίθετη κατεύθυνση, προωθούνται επιλογές όπως η ελλειμματική πολιτική σχετικά με τους μεγάλους σε έκταση ελεύθερους χώρους, όπως είναι τα πρώην στρατόπεδα, που απειλούνταν μέχρι χτες από την αδηφάγο οικοδόμηση και τα συντεχνιακά συμφέροντα του προσωπικού των ένοπλων δυνάμεων ενώ σήμερα λόγω των «μνημονίων» υπάρχει ο κίνδυνος να περάσουν σε ξένα συμφέροντα με άδηλους σκοπούς.
Όπως όλα δείχνουν η τεχνική ένταση μεταξύ του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης και του Υπουργείου Οικονομικών για το ιδιοκτησιακό καθεστώς των στρατοπέδων θεωρείται πια ξεπερασμένη «ελέω» τρόικας.
Την εικόνα συμπληρώνει η βιομηχανία δικαστικών αποφάσεων αποχαρακτηρισμού ελεύθερων χώρων προορισμένων για πράσινο, παιδικές χαρές, πολιτισμό ήπιας μορφής, αθλητικές δραστηριότητες, οι οποίες αφοπλίζουν τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια των Δήμων και που δυναμιτίζουν το δημόσιο αγαθό της χρήσης του δημόσιου χώρου. Τρανό και συνάμα τραγικό παράδειγμα, το πρώην Στρατόπεδο Καρατάσιου, 689 στρεμμάτων, το οποίο προορίζεται να τσιμεντοποιηθεί στο όνομα της«Ανάπτυξης» και της «Εκπαίδευσης», παρότι υπάρχει αντίθετη γνώμη από την τοπική κοινωνία, η οποία αποτυπώθηκε με ψηφίσματα και αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου του πρώην Δήμου Πολίχνης σε σχέση με την επιλογή της καλύτερης λύσης για τον εκ νέου πολεοδομικό σχεδιασμό της Πολίχνης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται και διογκώνεται μια πρωτοβουλί α πολιτών και κινημάτων προς υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των απελευθερωμένων στρατοπέδων και που για την επίτευξη του παραπάνω εγχειρήματος, υποδεικνύει ως απαραίτητες προϋποθέσεις:
- Την αποτροπή της μεταβίβασης με κάθε τρόπο, των στρατοπέδων στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) που ήδη έχει στην κατοχή του τα καλύτερα φιλέτα ακινήτων, μεγάλα μετοχικά πακέτα των πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων του Δημοσίου και το δίκτυο των υποδομών της χώρας (αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ κλπ.) με σκοπό την «αξιοποίησή» τους.
- Την κατάργηση του νομοθετικού πλαισίου, δηλαδή του Ν. 2745/1999 περί οικιστικής ανάπλασής τους, σύμφωνα με τις διατάξεις του οποίου, ένα μεγάλο μέρος της έκτασής τους αποδίδεται προς εξυπηρέτηση οικιστικών αναγκών του προσωπικού των ενόπλων δυνάμεων.
- Το χαρακτηρισμό των πρώην στρατοπέδων με προεδρικά διατάγματα ή άλλες νομοθετικές ρυθμίσεις ως κοινόχρηστους χώρους πρασίνου.
- Τα εντός των στρατοπέδων αξιόλογα κτήρια να χαρακτηριστούν ως ιστορικά μνημεία από το ΥΠΠΟ (ήδη έχουν υπάρξει ανάλογες αποφάσεις για μια σειρά κτήρια π.χ. του πρώην στρατοπέδου Κόδρα, Παύλου Μελά). Αφού συντηρηθούν, να αποδοθούν για ήπιες πολιτιστικές χρήσεις.
- Την απόδοση της ιδιοκτησίας των πρώην στρατοπέδων (Π. Μελά, Καρατάσιου, Ζιάκα, Μ. Αλεξάνδρου, Παπακυριαζή, Γ’ Σώμα Στρατού, Νταλίπη, Κόδρα) στους Δήμους στους οποίους ανήκουν γεωγραφικά χωρίς φυσικά, την ένταξή τους σε οποιαδήποτε σχέδιο «αξιοποίησής» τους. Την υποχρέωση των τελευταίων για τη σύσταση φορέα στα πλαίσια της τοπικής αυτοδιοίκησης υπεύθυνου για την ανάδειξη και τη διαχείριση των χώρων. Απαραίτητη κρίνεται η μεταφορά των ανάλογων κονδυλίων από μέρους της κεντρικής εξουσίας.
- Τη θεσμοθέτηση από τη δημοτική αρχή του Δήμου Παύλου Μελά θέσης ειδικού δημοτικού συμβούλου, αρμοδίου για τα θέματα των δύο στρατοπέδων του δήμου μας, Καρατάσιου και Παύλου Μελά, ο οποίος θα είναι επιφορτισμένος με την έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση των δημοτών και με τη διαχείριση του πολύπλοκου ζητήματος της απόδοσης των στρατοπέδων στην τοπική κοινωνία ως χώρων πρασίνου και πολιτισμού.
- Προγραμματισμός και υλοποίηση του νέου εν δυνάμει ρόλου των δυτικών συνοικιών και της περιαστικής τους ζώνης μέσω προβλέψεων στο νέο ρυθμιστικό σχέδιο της πόλης, όπως επίσης στο νέο χωροταξικό σχεδιασμό της Κεντρικής Μακεδονίας.Προγραμματισμός και υλοποίηση των μελετών του Πράσινου Δυτικού Τόξου. Στρατόπεδα, μεγάλοι αναξιοποίητοι χώροι και κτίρια χωρίς χρήση στον αστικό ιστό θα πρέπει να αποτελέσουν τον επιχειρησιακό βραχίονα της τοπικής και της περιφερειακής ανάπτυξης.
Δηλώνουμε ότι επιθυμούμε να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση και συμπαράσταση στο δίκαιο αυτό αίτημά μας από κινήσεις, φορείς, πολίτες, από το σύνολο των εκπροσώπων της πολιτείας, της τοπικής και κεντρικής εξουσίας, ώστε να καμφθεί οποιαδήποτε ένσταση μικροπολιτικού ή γραφειοκρατικού χαρακτήρα που θα στερήσει από τη Θεσσαλονίκη το μέλλον της.
Για όλα τα παραπάνω καταθέτουμε το παρόν και αιτούμαστε την υπερψήφισή του από το σύνολο των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Παύλου Μελά, αλλά και τη δέσμευση να μεταφερθεί το αίτημα στον πρωθυπουργό της χώρας και τους αρμόδιους υπουργούς.
Με τον νικηφόρο αγώνα αποτροπής της κατασκευής του Σταθμού Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων Ευκαρπίας των κατοίκων της Ευκαρπίας, του Δήμου Παύλου Μελά καθώς και γενικότερα των κατοίκων της Δυτικής Θεσσαλονίκης, αποκτήθηκε πολύτιμη εμπειρία για των τρόπο σκέψης και λειτουργίας των «αρμοδίων».
Οποιαδήποτε σκέψη λοιπόν για «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς», της εφαρμογής του «διαίρει και βασίλευε» καθώς της πολιτικής του «δημοκρατικά σας αγνοούμε», θα πρέπει από τώρα να θεωρείται αποτυχημένη.
Η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, στη λήψη των σημαντικών αποφάσεων θα πρέπει πια να θεωρείται δεδομένη.
Μια σύγχρονη, ανθρώπινη, Ευρωπαϊκή πόλη, όπως θέλουμε τη Θεσσαλονίκη, πρέπει να αναπτύσσεται και να απλώνεται μακριά από τον πυρήνα της, διασφαλίζοντας ελεύθερους χώρους πρασίνου και όχι να συρρικνώνεται μέσα στον ήδη πυκνοκατοικημένο αστικό ιστό.
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ