Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Είναι δε τόσο ενθουσιασμένος, που, όπως είπε μιλώντας στα μέλη του πνευματικού ομίλου «Κάρτα Αμπιέρτα», «αν ήξερα ότι έχουμε τόσο θερμούς φίλους στην Αργεντινή, θα ξεκινούσα τη μεγάλη προεκλογική εκστρατεία από το Μπουένος Άιρες»!
Προφανώς το ίδιο ενθουσιασμένοι πρέπει να αισθάνθηκαν και οι οπαδοί του στην Ελλάδα, βλέποντας τις εικόνες χάους που επικρατούν στην Αργεντινή, με τον πεινασμένο (αλλά… περήφανο) λαό της χώρας να επιδίδεται σε λεηλασίες.
Πραγματικά, πρόκειται για πρότυπο στο οποίο αξίζει να δώσουν (οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ) μια ευκαιρία!
Μέσα στη σύγχυση και στην ατυχία του, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε, βέβαια, να αλλάξει το τροπάρι.
Και εκεί που μας έλεγε «μακάρι να γινόμασταν Αργεντινή», τώρα δηλώνει πως αυτό που θέλει να αναδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι… «τι πρέπει να αποφύγει ο ελληνικός λαός, προκειμένου να μην οδηγηθεί σε αυτή την κατάσταση που οδήγησαν την Αργεντινή τα ληγμένα φάρμακα του ΔΝΤ».
Συγχρόνως επιμένει ότι το παράδειγμα της Αργεντινής είναι ένα… καλό παράδειγμα.
«Αντιλαμβανόμαστε ότι το παράδειγμα της Αργεντινής, μετά το 2003, ενοχλεί και ενοχλεί γιατί είναι παράδειγμα που πάει κόντρα στο νεοφιλελεύθερο παράδειγμα που έχει την ηγεμονία», δήλωσε.
Ακατανόητα πράγματα.
Τρικυμία εν κρανίω.
Τελικά η Αργεντινή είναι παράδειγμα προς μίμηση ή παράδειγμα προς αποφυγή;
Προφανώς, ούτε ο ίδιος γνωρίζει, αλλά ούτε πρέπει να έγινε και σοφότερος από τα… μαθήματα που έλαβε κατά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων της Αργεντινής Κάρλος Τομάδα, που θεωρείται και ο «αρχιτέκτονας» της πολιτικής ανάκαμψης της οικονομίας στη χώρα.
Στη συνάντηση αυτή, που όπως μας ενημέρωσαν κράτησε πάνω από μία ώρα, ο κ. Τομάδα ανέλυσε στον κ. Τσίπρα, «με συγκεκριμένα στοιχεία και παραδείγματα, το πώς η πολιτική που εφαρμόστηκε με βάση το δίπτυχο 'δημιουργία θέσεων εργασίας - μείωση της ύφεσης μέσω μέτρων που ενισχύουν την εσωτερική αγορά' οδήγησε στη βελτίωση των δεικτών της οικονομίας της χώρας».
Την ίδια ώρα, έξω στους δρόμους επικρατούσε το χάος – αποτέλεσμα προφανώς όλων όσων ανέλυε ο Τομάδα.
Από την πλευρά του, ο κ. Τσίπρας δήλωσε: «Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την εμπειρία της Αργεντινής - με τις ομοιότητες αλλά και τις μεγάλες διαφορές από την περίπτωση της Ελλάδας - είναι να δούμε τι πρέπει να κάνουμε προκειμένου να αποφύγουμε τη δραματική εμπειρία της χρεοκοπίας, στην οποία οδήγησε τη χώρα η κυβέρνηση που ήταν προσκολλημένη στις συνταγές της λιτότητας και στις επιλογές του ΔΝΤ. Και ταυτόχρονα να μελετήσουμε σε βάθος τις πολιτικές της παραγωγικής ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης, της τόνωσης της κατανάλωσης, που κατάφεραν να οδηγήσουν - από το 2003 και μετά - τη χώρα στην ανάκαμψη και στην έξοδο από την κρίση».
Δηλαδή, εδώ μιλάμε για τον απόλυτο παραλογισμό.
Ακούμε για ανάκαμψη και έξοδο της Αργεντινής από την κρίση, την ώρα που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα νέας χρεοκοπίας και ο λαός διαδηλώνει στους δρόμους κατά του πληθωρισμού και της πείνας!
Από τον προηγούμενο σταθμό του, τη Βραζιλία, ο κ. Τσίπρας μας είχε πει πως είναι βέβαιος ότι σύντομα «ο ελληνικός λαός, ακολουθώντας το παράδειγμα των λαών της Νότιας Αμερικής που απελευθερώθηκαν από τα δεσμά του ΔΝΤ θα λυτρωθεί από τη θανατηφόρο θηλιά του μνημονίου».
Καμιά αντίρρηση να λυτρωθούμε από το μνημόνιο, αλλά είναι παράδειγμα η Λατινική Αμερική;
Ήδη από τα τέλη Νοεμβρίου, οι οίκοι αξιολόγησης, που υποβάθμισαν κατά πέντε βαθμίδες την πιστοληπτική ικανότητα της Αργεντινής, από «Β» σε «CC» και μάλιστα με αρνητικές προοπτικές, ανέφεραν πως είναι «πιθανή» μια νέα χρεοκοπία για τη χώρα.
Δυο μήνες τώρα, η χώρα βρίσκεται στη δίνη ογκωδών διαδηλώσεων – κάτι που γνώριζε ο κ. Τσίπρας πριν αποφασίσει να την επισκεφθεί – καθώς η (κεντροαριστερή – λέμε τώρα) πρόεδρος της χώρας έχει επιβάλει περιορισμούς στην αγορά δολαρίων και στις εισαγωγές, με συνέπεια την επιβράδυνση της οικονομίας.
Ο λαός της Αργεντινής διαδηλώνει κατά της φτώχειας, της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, αλλά και κατά της πρόθεσης της προέδρου να προχωρήσει σε αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να της επιτραπεί να διεκδικήσει μία τρίτη θητεία!
Όλα αυτά, βέβαια, δεν ήταν αρκετά για να οδηγήσουν τον κ. Τσίπρα να σταματήσει να ασχολείται τόσο πολύ με την Αργεντινή.
Από τον Σεπτέμβριο επαναφέρει το θέμα ξανά και ξανά.
Είχε τότε δώσει συνέντευξη στην εφημερίδα «Pagina 12» της Αργεντινής, για να δηλώσει πως «το ευρώ έχει μετατραπεί σε φυλακή για τους λαούς της Ευρώπης, ειδικά για τις πιο αδύναμες οικονομίες της, είναι μια πυριτιδαποθήκη που θα εκραγεί αν συνεχίσουμε έτσι».
Στις 7 Σεπτεμβρίου είχε πει επί λέξει:
«Δεν μπορεί όμως να αντέξει ο λαός αυτή την πολιτική. Λέτε πως "δεν γίναμε Αργεντινή". Μακάρι να είχαμε γίνει: Η Αργεντινή πέρασε μια μεγάλη δυσκολία και οι πολίτες της κατάφεραν με αξιοπρέπεια να σταθούν στα πόδια τους. Εσείς δυστυχώς μας οδηγείτε σε άλλες πολύ χειρότερες καταστάσεις».
Όταν έγινε μύλος, ήλθε η «διόρθωση» από τον ΣΥΡΙΖΑ:
«Είναι φανερό ότι η σημερινή αναφορά του προέδρου της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην περίπτωση της Αργεντινής ήθελε να καταδείξει ότι η ακολουθούμενη μνημονιακή πολιτική από την κυβέρνηση Σαμαρά θα οδηγήσει σε καταστάσεις ακόμα χειρότερες από αυτήν της Αργεντινής και όχι βέβαια ότι αυτή αποτελεί μια θετική προοπτική για τη χώρα».
Από πού προκύπτει αυτό βάσει της δήλωσης «μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή»;
Άγνωστο.
Ας αφήσουμε που η πρόεδρος Κριστίνα Φερνάντες Κίρχνερ, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή του λαού της από τα προβλήματα της φτώχειας και της εξαθλίωσης, έχει από τον περασμένο Ιούνιο θέσει σε εφαρμογή σχέδιο να ξαναδιεκδικήσει τα νησιά Φόκλαντς, ακόμη και εμπλέκοντας τη χώρα σε νέες περιπέτειες, ανάλογες του πολέμου που είχε προκαλέσει η χούντα της Αργεντινής το 1982.
Για λόγους προπαγανδιστικούς, η Κίρχνερ (επικεφαλής των περονιστών, για να μην ξεχνιόμαστε) μήνυσε τις εταιρίες που πραγματοποιούν έρευνες για πετρέλαιο στην περιοχή, παρενοχλώντας τη ναυσιπλοΐα στα Φόκλαντς και διατυπώνοντας απειλές για την αεροπορική σύνδεση των νησιών με τη Χιλή – περίπου ό,τι κάνει η Τουρκία στην Κύπρο και στο Αιγαίο δηλαδή.
Άλλωστε, η Αργεντινή περιλαμβάνεται μόνιμα στον κατάλογο των χωρών όπου η Διεθνής Αμνηστία εντοπίζει παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τέλος, σημειώνω πως ο Νέστορ και η Κριστίνα Κίρχνερ, βρέθηκαν διαδοχικά στην εξουσία (με τον σύζυγο να παραδίδει στη σύζυγο το 2007), το 2003 και έκτοτε εξαπλασίασαν την προσωπική τους περιουσία μέσα από κερδοσκοπικές αγορές ακινήτων και επενδύσεις.
Αρκεί να σκεφθεί κανείς πως μόνο το 2008, πέντε χρόνια μετά την άνοδό τους στην εξουσία, η περιουσία τους αυξήθηκε κατά 158% και έφθασε στα 8,4 εκ. ευρώ.
Το ζεύγος Κίρχνερ κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποίησε τις πολιτικές του διασυνδέσεις στην Παταγονία για να αγοράσει σε τιμή ευκαιρίας δημόσια γη και να την πουλήσει μετά με τεράστιο κέρδος.
Οι ομοϊδεάτες δικηγόροι τους, είχαν τότε πει πως… η άνοδος στην εξουσία δεν εμποδίζει τις επιχειρηματικές συμφωνίες.
«Αυτή είναι η ουσία του καπιταλισμού», ανέφεραν στην ανακοίνωσή τους!
Οπότε, η δήλωση Τσίπρα πως πρέπει να έχουμε ως παράδειγμα την Αργεντινή μετά το 2003 είναι επίσης εξαιρετικά ατυχής – για να μην χρησιμοποιήσω άλλον επιθετικό προσδιορισμό…
