Και για τη διαφθορά…τι;
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΒΙΩΝΟΥΜΕ τον καπιταλισμό που μας επιβάλλει τους κανόνες του. Κι έγινε η ζωή μας χρήμα (αναζήτηση), με όλα τα άλλα σε ύφεση. Μαζί με την οικονομία μας που χειμάζεται για χίλιους λόγους και αιτίες. Από φανερούς και αφανέρωτους, ντόπιους και ξένους σε ρόλο συνειδητού είτε αθέλητου ολετήρα της.
ΔΕΝ τα περιμέναμε να εξελιχτούν διαφορετικά. Ψηφίστηκαν τα…οικονομικά μας και μόνο, κάποια διαρθρωτικά περί το χρήμα κι από αύριο ξεκινούν αγώνες και «αγώνες», χωρίς προοπτική και ελπίδα.
Γιατί, η ελπίδα βρίσκεται στην αλλαγή και αλλαγή δεν πρόκειται να δούμε. Δεν θα γίνουν πιο…πατριώτες οι εφοπλιστές μας μετά το μνημόνιο, κι ούτε οι βιομήχανοί μας θα σκεφθούν «ελληνικά».
ΚΑΙ τι απόμεινε; Ο λαός «ο μικρός ο μέγας» που κανένας δεν νοιάστηκε για την ποιοτική του αναβάθμιση και τις χαμένες αρετές του. Λαός εθισμένος στη διαφθορά ως δέκτης και αυτουργός, αλλά για την εξουσία πέρα βρέχει. Δεν είδαμε στο πολυνομοσχέδιο κάτι, πέρα απ’ το χρήμα και έξω απ’ την οικονομία. Ούτε μια παράγραφο για εξυγίανση της κοινωνίας που νοσεί, μια διάταξη «εκφοβιστική» μη συνεχίσουν τα λαμόγια και την τέχνη τους οι ταχυδακτυλουργοί, μιαν αναφορά των ρητόρων σε θέματα έξω από μισθούς, περικοπές και χρήμα. Τους θέλαμε (και) «ποιοτικούς» και μας βγήκαν «οικονομικοί» και μόνο. Περιμέναμε νομοθεσία για λιγότερη διαφθορά και χαθήκαμε στο χρέος και στην εξόφλησή του. Για να μας «ζεματάει» η κα Μέρκελ δηλώνοντας πως ούτε τα κόμιστρα μπορούμε να εισπράξουμε για να πληρωθούν εργαζόμενοι. Εκεί, βλέπεις, στη Γερμανία των κανονισμών όπου δεν είναι η ατιμωρησία επιλεκτική, δεν υπάρχουν τζαμπατζήδες. (Ούτε πορτοφολάδες και καταληψίες, συμπληρώνουμε).
ΚΑΙ κάτι άλλο απόμεινε. Οι πολιτικοί μας και οι έγνοιες τους. Με πρωταρχική εκείνην της…καριέρας τους. Δες τις «κινήσεις» τους, μη μείνουν εκτός παιδειάς. Και πόσο φωνασκούν στην αλήθεια του κ. Κασιδιάρη για τα καθαρά τους που τσεπώνουν μηνιαίως. Τα ζύγιασαν καλά, πριν ρίξουν το «ναι», το «όχι», την αποχή ή το «παρών» τους.
ΕΜΕΙΣ καταγράφουμε τη συμπεριφορά τους γραδάροντας την ηθική τους και βγάζουμε συμπεράσματα. Από τι άλλο; Απ’ τη στάση τους στο θέμα των «εργαζομένων» της Βουλής. Υπεραμύνονται και τους προστατεύουν κι εμείς περιμένουμε (και επιμένουμε) στη λίστα των ευνοουμένων τους-δείγμα και απόδειξη της διακομματικής τους παχυδερμίας. Την αρνούνται πεισματικά, γιατί απ’ τα ονοματεπώνυμα και μόνο θα καταλάβουμε ό,τι αυτοί αποφεύγουν αλλάζοντας θέμα (θα επανέλθουμε).
