Γιατί στο…απυρόβλητο;
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΟΝ διόρισαν στον ΟΣΕ, πριν από χρόνια. Χωρίς εμπειρία και εξειδικευμένη γνώση. Εκεί, ανάμεσα στα…τραίνα και τους γραφιάδες, δούλευε και μας «δούλευε». Με 2.800 ευρώ το μήνα και…κατάκοπος, μετά τη δουλειά. Κι ήταν τόσος ο φόρτος εργασίας του, που είχε τρεις μέρες(!) ρεπό και το’ σκαζε για την ιδιαίτερη πατρίδα του-πόλη, όπου είχε στήσει μαγαζί, στο όνομα της γυναίκας του. Γύριζε ο γύρος της επιχείρησης γεμίζοντας τις τσέπες του, τον πλήρωνε και ο ΟΣΕ, κανονικά και με το νόμο. Από λεφτά φορολογουμένων που δεν μας δώσαν’ ποτέ λογαριασμό και με τα τραίνα στις ράγες της χρεοκοπίας μας.
ΗΡΘΕ η Τρόικα και το μνημόνιο, η ανάγκη που μας χτυπάει την πόρτα και η «προσαρμογή». Τέλος οι σπατάλες και ο μισθός του πήγε στα 1800. Ο τύπος συνεχίζει στον ΟΣΕ και στον…γύρο του, κατεβάζει καντήλια για την «αδικία» και…σφάζει άνθρωπο.
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για τον διορισμό της κας Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου ως πρέσβειρας του ελληνισμού (2008) απ’ τον κ. Πάγκαλο(!). (Είναι αλήθεια, κύριε τ. Αντιπρόεδρε;). Αμείβεται κανονικά μέχρι σήμερα και άγνωστο μέχρι πότε. Τα 55 χιλιάρικά (το χρόνο) που εισπράττει βελτιώνουν τα…οικονομικά της, αλλά δυσχεραίνουν τη σκέψη μας να κατανοήσει το παγκάλιο σκεπτικό και την κρατική «επιχορήγηση».
ΠΙΕΖΕΤΑΙ απ’ τον χρόνο η τρισυπόστατη Κυβέρνησή μας, πιέζει για μισθούς προς τα κάτω και καλά κάνει. Ωστόσο, το ξανάπαμε πως η κρισιμότητα των στιγμών επιβάλλει και θεαματικά, πέρα απ’ τα ουσιαστικά. Για το ίματζ της, αλλά και για το κουράγιο μας. Βλέπουμε τη σπουδή της για πολλά, αλλά όχι για όλα. Δεν έκανε πλήρη στροφή το κεφάλι της και παραμένουν κάποια-πολλά στεγανά. Είχε περιθώρια για δραστικότερες παρεμβάσεις και δεν τα εξάντλησε. Και γίνεται συνολικά «κακιά», ενώ θα μπορούσε να είναι εξόχως κακιά εκεί που επιβάλλεται.
ΔΕΝ θα επιμείνουμε σε παραδείγματα. Θα επιμείνουμε (και) στα θεαματικά, εντυπωσιακά και αναγκαία. Δεν μπορείς να κρατάς ανέπαφη τη «σύνθεση» του πολιτικού σου γραφείου με στρατιές σκυμμένων πάνω σε ένα κομπιούτερ κι άλλους με το κινητό (δημοσία δαπάνη) να επιδίδονται σε δημόσιες σχέσεις που μεταφράζονται σε εύνοιες, βύσματα και διορισμούς.
ΝΑ θυμίσουμε κλάδους στο απυρόβλητο; Οι «εργαζόμενοι» της Βουλής. Να ψάξουμε για κρατικοδίαιτους και ηγεμονικά αμειβόμενους, απείραχτους και…αναίσθητους απ’ την κρίση; Ειδικοί σύμβουλοι υπουργών, επιστημονικοί συνεργάτες βουλευτών και άλλοι αφανείς και ανθεκτικοί στο χρόνο. Από’ κει έπρεπε να ξεκινήσουν, πριν αρπάξουν «του φτωχού τ’ αρνί».
