Ο κλάδος των αλκοολούχων ποτών αντιμετωπίζει στην χώρα μας πολύ σοβαρά προβλήματα που επιδεινώνονται ραγδαία με την ένταση της οικονομικής κρίσης, την αύξηση της φορολογίας στα οινοπνευματώδη ποτά και κυρίως από το λαθρεμπόριο οινοπνεύματος που κυριολεκτικά οργιάζει απειλώντας κάθε οργανωμένη επιχείρηση η οποία λειτουργεί με πλήρη συμμόρφωση στους νόμους του Ελληνικού κράτους!
Στο παρελθόν είχαμε αναφερθεί στο θέμα του λαθρεμπορίου οινοπνεύματος στο άρθρο μας 21/10/2011 Αλκοολούχα Ποτά: Υπερδιπλασιασμός της φορολογίας, μείωση της ζήτησης, ραγδαία αύξηση του λαθρεμπορίου και έντονα αρνητικές επιπτώσεις σε ολόκληρο τον κλάδο και στο άρθρο μας 16/8/2012 Χρήστος Π. Θωμόπουλος: Το «ιερό τέρας» και ο «τελευταίος των Μοϊκανών» της σύγχρονης Ελληνικής Ποτοποιίας, δεν βρίσκεται πια κοντά μας με ειδική αναφορά στην επίπτωση που είχε το λαθρεμπόριο οινοπνεύματος στην πορεία του παραδοσιακού «Sans Rival».
Ειδικότερα όμως στον τομέα του πολύτιμου για τη χώρα μας τσίπουρου η κατάσταση είναι επί πλέον και εξαιρετικά πολύπλοκη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά:
Το τσίπουρο, ένα ελληνικό απόσταγμα που «γεννήθηκε» πριν από επτά περίπου αιώνες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, σαν ένα προϊόν μονής απόσταξης (αν και υπάρχουν σαφείς αναφορές για την ύπαρξη του από τους ελληνιστικούς χρόνους - 338 π.Χ. έως 30 π.Χ.) , μέχρι και το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα παραγόταν, επί ολόκληρους αιώνες, αποκλειστικά και μόνο από χωρικούς στα σπίτια της ελληνικής υπαίθρου! Το γεγονός αυτό δημιούργησε μια απύθμενη παράδοση με βαθιές ρίζες στις καθημερινές συνήθειες των Ελλήνων σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Το τσίπουρο παρασκευάζεται με την απόσταξη στέμφυλων (δηλαδή τσίπουρων) μετά το πάτημα λευκών ή κόκκινων σταφυλιών. Μέχρι πρόσφατα, η πώληση αποσταγμάτων στην κατανάλωση ήταν απαγορευμένη και μόνο οι αμπελουργοί σε ορισμένες περιοχές είχαν το δικαίωμα να αποστάζουν μόνοι τους στέμφυλα σε μικρούς χάλκινους άμβυκες για δική τους χρήση.
Μετά την ψήφιση του νόμου για την παραγωγή αποστάγματος στέμφυλων (Ν. 1802/1988 και Καν. 1576/1989) που άνοιξε νέους ορίζοντες σε ένα παραδοσιακό ελληνικό απόσταγμα με τεράστιες προοπτικές, επιτρέπεται πλέον η τυποποιημένη παραγωγή και διάθεσηφορολογημένου τσίπουρου σε όλη την Ελλάδα μόνο με ειδική άδεια. Οι οργανωμένες αποσταγματοποιίες που δημιουργήθηκαν ή εκσυγχρονίστηκαν παράγουν σήμερα τσίπουρο με ατμοκάζανα ασυνεχούς απόσταξης, σύγχρονης τεχνολογίας (ηλεκτρονικά ελεγχόμενα και ρυθμιζόμενα πλήρως) - σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδος προσθέτουν κατά την απόσταξη και διάφορες αρωματικές ουσίες (γλυκάνισος, μάραθος, φύλλα καρυδιάς κ.π.α).
Το αποτέλεσμα είναι ένα πολλαπλά αποσταγμένο προϊόν υψηλής ποιότητας, ισάξιο των καθιερωμένων διεθνών αποσταγμάτων και εγγυημένο με την προσωπική ετικέτα-σφραγίδα του κάθε παραγωγού που τυποποιεί τσίπουρο.
Επί πλέον, αποκλειστικά ελληνικό, αφού με την τροποποίηση του Κοινοτικού Κανονισμού που έγινε το 2006, το τσίπουρο και ητσικουδιά κατοχυρώνονται και προστατεύονται τόσο μέσα στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και στις τρίτες χώρες με τις οποίες η ΕΕ συνάπτει εμπορικές σχέσεις. Οι ρυθμίσεις αυτές δημιούργησαν τις προϋποθέσεις κυκλοφορίας εμφιαλωμένων προϊόντων υψηλού ποιοτικού δυναμικού τα οποία οι Έλληνες καταναλωτές επιβράβευσαν (και επιβραβεύουν) με την προτίμηση τους προσφέροντας μέσα στην τελευταία δεκαετία μέσο όρο αύξησης της ζήτησης που μετριέται με διψήφια ποσοστά. Η ευρύτατη διάδοση του τσίπουρου μέσα στην Ελλάδα δεν άργησε να δημιουργήσει και αξιόλογη ζήτηση σε διάφορες αγορές του εξωτερικού, μια ζήτηση που συνεχώς ενισχύεται.
Παράλληλα, οι αμπελουργοί που παραδοσιακά απόσταζαν τα στέμφυλα (διήμεροι παραγωγοί) προκειμένου να κάνουν το δικό τους, σπιτικό τσίπουρο για οικογενειακή κατανάλωση, συνέχισαν και συνεχίζουν την παραγωγή τους αφορολόγητα, σύμφωνα με σχετικές άδειες που εξασφαλίζουν από τις κατά τόπους κρατικές υπηρεσίες (Μόνο για το απόσταγμα που διαθέτουν οι ίδιοι ο «φόρος» που επιβαρύνονται είναι συμβολικός: 0,59 Ευρώ το λίτρο). Οι αμπελουργοί αυτοί, σύμφωνα με τον νόμο 2969/2001, «επιτρέπεται να αποστάζουν τις πρώτες ύλες της παραγωγής τους, με απλούς χάλκινους άμβυκες χωρητικότητας μέχρι 130 λίτρων ή με πήλινους άμβυκες χωρητικότητας μέχρι 40 λίτρων» και «να διαθέτουν το έτοιμο προϊόν οι ίδιοι σε γυάλινα δοχεία χωρίς οποιασδήποτε μορφής τυποποίηση».
Με άλλα λόγια οι αμπελουργοί μπορούν να διαθέτουν μόνο το απόσταγμα της δικής τους παραγωγής μέσα σε γυάλινα δοχεία τόσο στις «οικογενειακές» τους ανάγκες όσο και (αν περισσεύει) σε τρίτους. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο ουσιαστικά εξαιρούνται της επώδυνης φορολογίας και φυσικά όχι για να διαθέτουν σε κάθε λαθρέμπορο τις άδειες που παίρνουν ελεύθερα ή να γίνονται η «βιτρίνα» πίσω από την οποία εισάγονται πολλαπλάσιες ποσότητες λαθραίου και επικίνδυνου για την δημόσια υγεία «αποστάγματος»!
Το σαθρό αυτό νομικό πλαίσιο, σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ζήτηση τσίπουρου, άνοιξε ολόκληρες λεωφόρους απάτης σε κάθε μορφής και κατηγορίας λαθρέμπορους, αφού οι «αμπελουργοί» (που αποτελούν την βιτρίνα τους) δεν ελέγχονται για τις ποσότητες που παρήγαγαν και διακίνησαν, αλλά απλώς δηλώνουν πόσο θα παράγουν χωρίς να ελέγχονται! Οι άδειες που εξασφαλίζουν ελεύθερα, στην πράξη μεταβιβάζονται κατά χιλιάδες σε λαθρέμπορους που οργανώνουν την κανονική εμπορία του εισαγόμενου, λαθραίου και αφορολόγητου αποστάγματος χύμα!
Το αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι μια φιάλη 0,7 λίτρου, επώνυμου, τυποποιημένου τσίπουρου υψηλής ποιότητας, μαζί με τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (12,60 ευρώ ανά λίτρο άνυδρο) να διατίθεται στα σημεία πώλησης από 7,50 Ευρώ έως 11,50 Ευρώ ανά φιάλη, ανάλογα με τον οινοπνευματικό βαθμό του αποστάγματος και τον παραγωγό του. Για μια φιάλη των 7,50 Ευρώ και για τσίπουρο 40% αλκοολικού βαθμού ο Ειδικός φόρος κατανάλωσης είναι 3,67 Ευρώ ανά φιάλη (για μεγαλύτερο αλκοολικό βαθμό, δηλαδή 42%, 44% κ.ο.κ.ε., ο φόρος είναι φυσικά μεγαλύτερος) και ο Φ.Π.Α επί της τελικής τιμής πώλησης των 7,50 Ευρώ είναι 1,40 Ευρώ ανά φιάλη. Δηλαδή, το Κράτος για μια φιάλη 0,7 λίτρου αυθεντικού και γνήσιου τσίπουρου που διατίθεται νόμιμα στην αγορά προς 7,50 Ευρώ, εισπράττει φόρους 5,07 Ευρώ!
Η συνολική παραγωγή τσίπουρου από οργανωμένα αποσταγματοποιεία που πληρώνουν τους φόρους τους είναι, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 1.060.000 λίτρα άνυδρα ετησίως ή 2.900.000 λίτρα περίπου έτοιμου προϊόντος.
Μια αντίστοιχη ποσότητα 0,7 λίτρου χύμα «τσίπουρου» και «τσικουδιάς» των διημέρων παραγωγών και των λαθρέμπορων προσφέρεται σήμερα στην ελληνική αγορά σε τιμές που ξεκινούν από 2,45 Ευρώ και φθάνουν μέχρι … 8 Ευρώ!! Η συνολική παραγωγή των «αμπελουργών» ή «διήμερων παραγωγών», σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, είναι 6.000.000 περίπου λίτρα έτοιμου προϊόντος, δηλαδή υπερ-διπλάσια της οργανωμένης παραγωγής που πληρώνει κανονικά τους φόρους της.
Αν στα παραπάνω επίσημα στοιχεία προσθέσει κανείς και τις τεράστιες ποσότητες «αποστάγματος» που εισάγονται λαθραία χωρίς ούτε ένα λεπτό του Ευρώ φόρου, για να πουληθούν σαν «αυθεντικό, Ελληνικό τσίπουρο» σε τιμές που φτάνουν έως και τα 8 Ευρώ (ανάλογα πόσο κοροΐδο πιάνεται ο τελικός καταναλωτής), και οι οποίες υπολογίζονται -ούτε λίγο, ούτε πολύ- σε 30.000.000 λίτρα περίπου έτοιμου προϊόντος, καταλαβαίνει κανείς τόσο την έκταση που έχει πάρει ο κίνδυνος για την δημόσια υγεία, όσο και γιατί το κράτος μας χάνει κάθε χρόνο από φόρους μερικές …… εκατοντάδες εκατομμυρίων Ευρώ!
Η σημαντική αύξηση της εγχώριας ζήτησης τσίπουρου σε συνδυασμό με την πρόσφατη αύξηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης μόνο στις επιχειρήσεις τυποποίησης του προϊόντος, άνοιξε για τα καλά την όρεξη των επιτήδειων που αδιαφορούν τελείως για την υγεία τωνκαταναλωτών-κοροΐδων στους οποίους πουλάνε τα «προϊόντα» τους χύμα!
Σύμφωνα με καταγγελία του Συνδέσμου Ελληνικών Αποσταγμάτων & Οινοπνευματωδών Ποτών (ΣΕΑΟΠ) «Είναι πολύ συχνό φαινόμενο η παράνομη εισαγωγή χύμα αλβανικού ή βουλγάρικου “τσίπουρου”, το οποίο διατίθεται στην αγορά σαν τσίπουρο Ελλήνων διημέρων» επισημαίνοντας «τον αυξημένο κίνδυνο για τη δημόσια υγεία, καθώς το τσίπουρο και η τσικουδιά διημέρων είναι ίσως το μοναδικό προϊόν, που του επιτρέπεται η χύμα παραγωγή και διακίνηση, χωρίς κανέναν ποιοτικό έλεγχο».
Στην συνέχεια της καταγγελίας του ΣΕΑΟΠ, αναφέρεται ότι «Το προϊόν των διημέρων δεν επιτηρείται κατά την παράγωγή του, λόγω του πλήθους των παραγωγών και του δυσπρόσιτου των περιοχών και, καθώς διακινείται χύμα, χωρίς τα στοιχεία του παραγωγού, δεν παρέχει καμία ιχνηλασιμότητα, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του καταναλωτή» με συνέπεια «τη δυσφήμιση του τσίπουρου και της τσικουδιάς, γενικότερα, από κακής ποιότητας προϊόντα διημέρων παραγωγών, που παράγονται και διακινούνται εντελώς ανεξέλεγκτα».
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Αναπληρωτής Καθηγητής Παθολογίας-Γαστρεντερολογίας Δρ. Ανδρέας Καψωριτάκης σε πρόσφατη συνέντευξη του κρούει έντονα τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας τους τεράστιους κινδύνους των ανεξέλεγκτων αποσταγμάτων για την δημόσια υγεία: Η «αρχή» και η «ουρά» της καζανιάς, που φυσικά «αξιοποιούν» πλήρως οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι και οι λοιποί λαθρέμποροι, περιέχουν μεγάλο ποσοστό ανώτερων αλκοολών και μεθανόλης. Αυτό, σε συνδυασμό με τους ακατάλληλους αποστακτήρες (συνήθως από κράμα μετάλλων που μεταφέρουν στο απόσταγμα μόλυβδο - την «μήτρα» της καρκινογένεσης), δημιουργεί ένα «εκρηκτικό» μείγμα, αφού τα ανεξέλεγκτα «προϊόντα» που παράγονται μπορούν να προκαλέσουν από κοιλιακούς πόνους ή τύφλωση μέχρι και θάνατο!
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Γιατί το κράτος χάνει από φόρους κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμυρίων Ευρώ, όταν πετσοκόβει αλύπητα μισθούς και συντάξεις;
Γιατί επιτρέπει να υπόκεινται σε ένα εξοντωτικό και αθέμιτο ανταγωνισμό οι επιχειρήσεις που πληρώνουν τακτικούς, ειδικούς και έκτακτους φόρους, εργατικές και εργοδοτικές εισφορές, που επενδύουν και δημιουργούν απασχόληση στους δύσκολους καιρούς που ζούμε αξιοποιώντας παραγωγικά και προς όφελος της κοινωνίας ένα πολύτιμο αγαθό της ελληνικής γης;
Γιατί επιτρέπει σε αδίστακτους λαθρέμπορους να οργιάζουν και να θησαυρίζουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, βάζοντας σε σοβαρό κίνδυνο την δημόσια υγεία, με την «συνεργασία» βέβαια κάποιων Ελλήνων αμπελουργών που όχι μόνο τους πουλάνε για ένα κομμάτι ψωμί τις άδειες τους αλλά τους προσφέρουν και ιδανική «βιτρίνα» για πολλαπλάσιες ποσότητες επικίνδυνων και λαθραίων «αποσταγμάτων»;
Η παλαιοκομματική ψηφοθηρία των Μαυρογιαλούρων που «προστατεύει» με την πολιτική της τα κυκλώματα αυτά, είναι η ίδια ακριβώς που έχει ματώσει την Ελλάδα και την έχει σύρει εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, χωρίς να γνωρίζει κανένα «πάτο», κανένα όριο!
Πρέπει να χάσει κάποιος την ζωή του - όπως έγινε πρόσφατα στην Τσεχία όπου έχασαν την ζωή τους 15 άνθρωποι- από το ανεξέλεγκτο αλβανικό ή βουλγαρικό «απόσταγμα» που πωλείται και στην Ελλάδα χύμα μέσα σε πλαστικά δοχεία, σαν «τσίπουρο του Έλληνα αμπελουργού» (ο Νόμος ορίζει ρητά την διάθεση του τσίπουρου από τους αμπελουργούς αποκλειστικά και μόνο σε γυάλινα δοχεία) προς δόξα των λαθρεμπόρων, για να ξυπνήσουν όσοι «αρμόδιοι» βρίσκονται μόνιμα σε (εκούσια ή ακούσια) αφασία;
Συμπέρασμα: Ο πιο ασφαλής τρόπος αντιμετώπισης της απαράδεκτης και επικίνδυνης αυτής κατάστασης είναι η συστηματική αποφυγή της κατανάλωσης χύμα, δηλαδή ανώνυμου τσίπουρου που συνήθως μας προσφέρουν μέσα σε πλαστικά δοχεία οι διάφοροι αετονύχιδες σαν το «γνήσιο τσίπουρο του αμπελουργού» της τάδε περιοχής, είτε μας το μοσχοπουλάνε σε πανάκριβες τιμές είτε μας το προσφέρουν πάμφθηνα! Είναι παράνομο και επικίνδυνο! Επί πλέον η υγεία μας είναι ανεκτίμητη και σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερο!
Για όλους τους παραπάνω λόγους επιλέγουμε μια τυποποιημένη, επώνυμη φιάλη τσίπουρου, με την εγγύηση του παραγωγού που την υπογράφει, πετυχαίνοντας ταυτόχρονα πολλούς και σημαντικούς «στόχους»: Απολαμβάνουμε υψηλού ποιοτικού επιπέδου αυθεντικό,ελληνικό τσίπουρο, προστατεύουμε αποτελεσματικά την υγεία μας, πληρώνουμε μέσα στην τιμή που έχει το επώνυμο τσίπουρο τους φόρους που ορίζει το κράτος, υποστηρίζουμε με την επιλογή μας την απασχόληση και τις επενδύσεις και τιμωρούμε τους διάφορους Αλβανούς, Βούλγαρους ή Έλληνες αετονύχιδες που θησαυρίζουν σε βάρος της κοινωνίας, του κράτους και της υγείας μας!
Λεωνίδας Κουμάκης
23 Οκτωβρίου 2012
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:
ΑΡΘΡΑ ΓΙΑ ΑΛΛΑ ΘΕΜΑΤΑ
ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΖΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΤΣΕΠΗ & ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΑΣ!
…. και μην ξεχνάτε:
 |
* Ο Λεωνίδας Κουμάκης, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και επί τρεις δεκαετίες, με την ιδιότητα του Διευθυντού Εξαγωγών Ελληνικής Οινοβιομηχανίας, ταξίδευσε στις 4από τις 5 ηπείρους του πλανήτη μας, δημιουργώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο διανομής σε 32 χώρες. Είναι συγγραφέας των βιβλίων «Το Θαύμα-Μια πραγματική ιστορία» (1992, η τέταρτη έκδοση το 2008) και «Ματιές στις ρίζες του Ελληνισμού» (1997).
|
