Τα παράσιτα να αλλάξουν χώρα κατοικίας

1/09/2012

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Μπορεί το συνολικό ποσό που υπολογίζεται ότι πήρε την άγουσα για το εξωτερικό από το 2009 ως το 2011 να προσδιορίζεται γύρω στα 20 δις ευρώ, όλοι γνωρίζουμε όμως, είμαστε βέβαιοι, ότι τα χρήματα που έκαναν φτερά είναι πολύ περισσότερα, ίσως και δεκαπλάσια.

Και σίγουρα αυτοί που «έδιωξαν» τεράστια ποσά είναι πολύ περισσότεροι από τους 54.000, τα ονόματα των οποίων περιλαμβάνονται στη λίστα που η Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων έστειλε στο ΣΔΟΕ.

Οι άνθρωποι αυτοί κέρδισαν χρήματα σ’ αυτή τη χώρα (όπου ακόμη κι’ αν δεν υπήρχαν λεφτά, αυτοί κατάφερναν με παντοίους τρόπους να τα ξετρυπώσουν), δεν πλήρωναν φόρους, επιδίωκαν τα περίφημα φακελάκια, ζούσαν πολυτελώς και συγχρόνως απολάμβαναν και αυτοί όλες τις παροχές και τις υπηρεσίες που το ελληνικό Δημόσιο παρέχει στους πολίτες του.

Αν ήσαν τρίτεκνοι, ελάμβαναν το σχετικό επίδομα – διότι ως γνωστόν επρόκειτο για επίδομα αντιμετώπισης του δημογραφικού προβλήματος και όχι επίδομα πρόνοιας για τους αδυνάτους.

Χρησιμοποιούσαν το οδικό δίκτυο, μεταφέρονταν με ασθενοφόρα, αισθάνονταν ασφαλείς (διότι η χώρα δεν σταμάτησε να εξοπλίζεται με έξοδα των φορολογουμένων), επισκέπτονταν τις δημόσιες υπηρεσίες για διάφορες υποθέσεις τους, απαιτούσαν την προστασία της αστυνομίας.

Γενικά, είχαν τις ίδιες παροχές – να μην πω και καλύτερες, καθότι ως έχοντες έβρισκαν καλύτερες «άκρες» - με όλους τους άλλους Έλληνες που πλήρωναν κανονικά τους φόρους τους.

Δεν γνωρίζω αν ορθώς χρησιμοποιώ παρελθόντα χρόνο. Φαντάζομαι πως είναι τόσο θρασείς και τόσο σίγουροι για την ιδιότυπη προστασία που απολαμβάνουν, ώστε αρκετοί να συνεχίζουν την εθνοκτόνο δράση τους, πιστεύοντας ότι τελικά δεν θα τους ανακαλύψει κανείς.

Δεν ξέρω επίσης αν τα είκοσι ή τα διακόσια δις ευρώ που «διέσωσαν» θα κατευθύνονταν προς τον σωστό σκοπό – πιθανόν να είχαν πέσει κι’ αυτά σ’ εκείνο το δίχως πάτο βαρέλι του πιο ανίκανου και αναποτελεσματικού δημόσιου τομέα επί του πλανήτου.

Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρη, είναι πως αν οι κύριοι αυτοί δεν συνέχιζαν να κλέβουν και να φυγαδεύουν το προϊόν των εγκληματικών τους πράξεων στο εξωτερικό, τότε δεν θα δινόταν μάχη για να μην χάσουν οι πραγματικά χρήσιμοι αυτής της χώρας από πενήντα ή εκατό ευρώ.

Αυτή η παρασιτική κατάσταση πρέπει να τελειώσει με τον πιο αποφασιστικό τρόπο.

Αυτά τα παράσιτα δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιούν αυτή τη χώρα ως τόπο αέναων διακοπών.

Και πρέπει να κληθούν εδώ και τώρα είτε να επιστρέψουν τα κλεμμένα, είτε να αλλάξουν χώρα κατοικίας – αφού δημευθούν όλα τους τα υπάρχοντα.