Ιερατική σύναξη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών πραγματοποιήθηκε το χθες απόγευμα στους χώρους των κατασκηνώσεων της Αρχιεπισκοπής παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Ο Μακαριώτατος στην ομιλία του καλωσόρισε τους Ιερείς, αναφέρθηκε στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων και στην αξιοποίηση των χώρων, ενώ μιλώντας για την κρίση της εποχής, είπε πως "δεν ξέρουμε ακόμη σε τι σημείο βρισκόμαστε, αλλά η Εκκλησία θα σταθεί με όλες της τις δυνάμεις πλάι στο λαό της, όπως άλλωστε κάνει ανά τους αιώνες.
Ο κορμός της Εκκλησίας, εξάλλου, είναι ο λαός της". Έκανε, επίσης, ο Μακαριώτατος αναφορά στα συσσίτια και στη βοήθεια που προσφέρει η Αρχιεπισκοπή λέγοντας πως"συγχαρητήρια ανήκουν σε όλους, δεν είναι κατόρθωμα μόνο ενός ανθρώπου, ενώ υπογράμμισε πως "είναι σημαντικός ο ρόλος της Ιερατικής σύναξης γιατί γίνεται διάλογος και σημειώνονται τα προβλήματα και οι δυσκολίες των ενοριών που με καλή προαίρεση θα επιλυθούν".
Υπό τον συντονισμό του Πρωτοσύγκελλου Αρχιμανδρίτη Μάξιμου Παπαγιάννη παρουσιάστηκαν πρός τους Ιερείς δύο εισηγήσεις.
Την πρώτη έκανε ο εφημέριος του Ναού Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μοσχάτου, πρωτοπρεσβύτερος Χριστόδουλος Μπίθας ο οποίος μεταξύ άλλων ανέφερε "Μεγάλη η δοξολογία του να ποιμαίνεις τά πρόβατα του Κυρίου, να προσπαθείς να ζεις κάθε μέρα για τους άλλους, να μιλάς διαρκώς για τον Χριστό, να προσπαθείς να απαλύνεις τον πόνο του αδελφού.
Μεγάλη όμως κι η ευθύνη, μεγάλο τό βάρος της διακονίας, σε μια εποχή όπου όλα αλλάζουν, όπου η κοινωνία μας σταδιακά αποϊεροποιείται και πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που απομακρύνονται από την εκκλησία.Ταυτόχρονα, η οικονομική κρίση έχει εξαχρειώσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού και έχει δημιουργήσει άγχος, θλίψη και αγανάκτηση στον λαό. Χάνοντας τόν Θεό, σκοτείνιασαν οι ψυχές των συνανθρώπων μας και ιδίως των νεότερων.
Γέμισαν άγχος, ανασφάλεια και στενοχώρια για την ζωή και το μέλλον τους", ενώ πρόσθεσε πως οι ναοί αδειάζουν και λείπουν οι νέοι άνθρωποι και συμπλήρωσε "ήρθε η ώρα, που για να μπορούν να συντηρηθούν οι εκκλησιές μας, θα πρέπει οι πιστοί να είναι συγκεντρωμένοι γύρω από την ενορία ως ενεργά μέλη, που θα στηρίζουν τον κάθε Ναό ώστε να είναι δυνατή η λειτουργία του. Κι αυτό γίνεται κυρίως με ζωντανές κοινότητες, στις οποίες οι πιστοί σε μια αφιλόξενη κοινωνία θα θεωρούν πολύ σημαντικό να συμμετέχουν ενεργά σε μια ενορία, που θα είναι κέντρο πολιτισμού, ιστορικής μνήμης και πάνω ἀπ’ όλα διάδοσης του Ευαγγελίου.
Η Λειτουργία μετά τήν Θεία Λειτουργία νά γίνει τρόπος ζωής της ενορίας, όπου νά συναχτεί τό διασκορπισμένο ποίμνιο. Η σύναξη μετά την Ευχαριστία να είναι μια ζεστή αγκαλιά όπου οι ἀνθρωποι να αισθάνονται πρόσωπα, να συμμετέχουν σε συζητήσεις, να δημιουργούν, να κατηχούνται".
Την δεύτερη εισήγηση παρουσίασε εφημέριος του Ιερού Ναού Αγίου Ευθυμίου Κυψέλης και Διευθυντής της Χριστιανικής Αλληλεγγύης της Αρχιεπισκοπής ο πρωτοπρεσβύτερος Βασίλειος Χαβάτζας ο οποίος επικεντρώθηκε σε κάποια σημεία τα οποία θεωρεί ότι έχουν ενδιαφέρον λόγω των νέων κοινωνικών δεδομένων που διαμορφώνονται και εξαιτίας της οικονομικής κρίσης συγκεκριμένα αναφέρθηκε στην έννοια της κοινότητας λέγοντας "Η παλιά εκκλησιαστική κοινότητα της αγροτικής κοινωνίας, υπερβαλλόντως εξιδανικευμένη από τη θεωρία, δε βρήκε το αντίστοιχό της στις αστικές κοινωνίες της εποχής μας.
Όλοι έχουμε αντίληψη της δυσκολίας συγκρότησης αληθινής κοινότητας και της έλλειψης συνείδησης κοινότητας στα μέλη της ενορίας" επισήμανε, εξάλλου και την ανάγκη της φιλανθρωπίας τονίζοντας πως "ο εθελοντισμός δίνει τη δυνατότητασυνάντησης και με άλλους ανθρώπους των οποίων ο δρόμος δε συναντήθηκε μέχρι τώρα με την εκκλησία" και συμπλήρωσε πως "Είναι ανάγκη να θυμηθούμε ότι στη χειροτονία μας, μας ανατέθηκε και το «ιερουργείν τον λόγον της αληθείας» και να δώσουμε έμφαση στο λόγο και τη διδασκαλία.
Όχι βέβαια για να κάνουμε και εκεί αντιπαράθεση και πολεμική, ούτε για να σχολιάζουμε την επικαιρότητα, αλλά για να κηρύσσουμετο Ευαγγέλιο της Βασιλείας". Έκανε λόγο, επίσης, ο π. Βασίλειος για αναθεώρηση κάποιων δεδομένων λέγοντας "Η διαδοχή των χρόνων φέρνει ουσιώδεις κοινωνικές αλλαγές. Αυτό μας καλεί να αναθεωρήσουμε, να ξαναδούμε δηλαδή κάποια πράγματα.
Υπήρχαν «αυτονόητα» που δεν υπάρχουν πλέον και νέες συνθήκες που πρέπει να μας προβληματίσουν", ενώ ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως υπάρχει ανάγκη για διαρκή καταρτισμό " Η αντίληψη του κληρικού –αυθεντίας που δε μελετά τίποτε, δεν παρακολουθεί την κίνηση των ιδεών, δεν αναζητά και δεν προβληματίζεται για τίποτε γιατί όλα είναι λυμένα, δε μπορεί να σταθεί στην εποχή μας. Και πώς θα ζητήσουμε από τους Χριστιανούς και μάλιστα τους καλλιεργημένους Χριστιανούς να μετέχουν σε μια κοινότητα, της οποίας προΐσταται ένας κληρικός τέτοιας αντίληψης;"
Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων ακολούθησαν συζήτηση και διευκρινήσεις.