Διαβάζοντας το ρεπορτάζ του "Βήματος" περί μη πραγματοποιηθέντος πραξικοπήματος από τον στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη, αναρωτήθηκα πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει η βαλίτσα της ανευθυνότητας σε αυτή τη χώρα.
Γιατί το βασικό πλέον ερώτημα που τίθεται δεν είναι εάν απέτυχε ένα σχεδιαζόμενο πραξικόπημα, αλλά γιατί απέτυχε μία υπαρκτή, στα χαρτιά τουλάχιστον, Δημοκρατία.
Εφ’ όσον υποθέσουμε ότι πράγματι ο στρατηγός Φράγκούλης προετοίμαζε πραξικόπημα, εν γνώσει των αρμοδίων υπηρεσιών του κράτους όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ, ως επίδοξος δικτάτορας θα έπρεπε να έχει ήδη συλληφθεί και οδηγηθεί σε φυλακές υψίστης ασφαλείας.
Αντ’ αυτού μετά την αποστράτευση του η πολιτεία του εμπιστεύτηκε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμένου!
Προφανώς δύο πράγματα μπορεί να έχουν συμβεί.
Το πρώτο –μάλλον απίθανο- ο δημοσιογράφος να γνώριζε περισσότερα από το επίσημο κράτος, οπότε πάει για Πούλιντζερ.
Το δεύτερο (πιθανότερο) οι κύριοι υπεύθυνοι της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού προ του φόβου απόδοσης της δικαιοσύνης να κατασκευάζουν σενάρια εκτροπής που θα αποτρέψουν την τιμωρία τους.
Όπως σε σπάνιες ασθένειες η αγωνία του ασθενούς είναι από τι πάσχει έτσι και στην περίπτωση της ταλαίπωρης Ελλάδας η αγωνία των πολιτών είναι η υπόδειξη του αντίδοτου εκείνου που μπορεί να την προστατεύσει από την απαξίωση και τον διασυρμό.
Φανταστείτε πόσο καταστροφικό είναι σε μία περίοδο κατά την οποία προσπαθούμε προσελκύσουμε επενδυτές και τουρισμό, να κυκλοφορούν τέτοιου είδους ανύπαρκτα σενάρια για πραξικοπήματα και πιθανές εκτροπές.
Σκεφθείτε, την ώρα που επιχειρούμε πάση θυσία να ανακόψουμε την λεηλασία των κουτόφραγκων δανειστών, πόσο ανόητο είναι να περιφέρουμε τον Φράγκο (και Φραγκούλη παρακαλώ) ως επίδοξο δικτάτορα.
Σκεφθείτε και αποφασίστε εάν η άμεση απόδοση δικαιοσύνης και η τιμωρία των αρπακτικών της πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής του τόπου είναι περισσότερο επιβεβλημένη από οποιαδήποτε άλλη χρονική στιγμή…
zougla.gr
