Ο Γρηγόρης Παπαδογιάννης* γράφει για τη συλλογή διηγημάτων «Εκείνη κι Εκείνος» -
Η Ρένα Ραψομανίκη είναι η συγγραφέας που βρίσκεται πίσω από το πολύ ενδιαφέρον και ευαίσθητο λογοτεχνικό-αφηγηματικό μπλογκ «Γιούλια Ολόμπλαβα» στο οποίο έχουμε αναφερθεί –ο σχετικός σύνδεσμός υπάρχει στα links του eyelands.
Τώρα αποφάσισε να προχωρήσει στην έκδοση ενός συγκεντρωτικού τόμου 14 διηγημάτων της που έχουν δημοσιευθεί στο μπλογκ και μάλιστα να επιλέξει την διανομή μέσα από το Amazon.com.
Η συλλογή έχει τον τίτλο «Εκείνη κι εκείνος» -λογικό αφού κυριαρχούν δύο πρόσωπα σε αυτές, τα πρόσωπα ενός εν δυνάμει ζευγαριού αλλά τελικά τα πρόσωπα ενός δράματος (με την ευρεία έννοια) και στα διηγήματά της, άλλοτε μικρά και άλλοτε μεγαλύτερα δεσπόζουν οι ιστορίες δύσκολων και σχεδόν πάντα ανεκπλήρωτων ερώτων. Νομίζω ότι το κλειδί για την αφήγησή της βρίσκεται στα δικά της λόγια, αντιγράφω από το μπλογκ:
«Άρχισα να γράφω από μια διάθεση να αδειάσω πράγματα που ασφυκτιούσαν μέσα μου και να τα μοιραστώ πιστεύοντας πως σε κάποιους κάτι θα θύμιζαν, σε κάτι δικό τους θα παρέπεμπαν, κάποια νοσταλγία θα τους ξυπνούσαν. Αν κάποιοι σκέφτονταν " μα αυτά θα μπορούσα να τα είχα γράψει κι εγώ", θα αισθανόμουν δικαιωμένη».
Χρειάζεται πιστεύω να έχεις προχωρήσει αρκετά στην διερεύνηση όχι μόνο των ανθρωπίνων σχέσεων αλλά και τη σχέση σου με το λόγο και την αναζήτηση της ουσίας στη σχέση συγγραφέα-αναγνώστη για να φτάσεις σε αυτή τη διαπίστωση. Εννοώ με αυτό ότι από τις ιστορίες της Ρένας Ραψομανίκη απουσιάζει εντελώς ο αυτοαναφορικός (και βαθιά αλαζονικός) τόνος του συγγραφέα που δήθεν κατέχει την απόλυτη γνώση για τα ανθρώπινα αλλά και κάθε «διανοουμενίστικη» προσπάθεια να κατοχυρώσει τις ιστορίες της με ποιητικίζοντα, αφηρημένα, ανούσια στολίδια. Αντίθετα, έχει μια ιστορία να αφηγηθεί και την αφηγείται με τρυφερότητα, ήπιους τόνους και συχνά με αρκετή δόση χιούμορ. Δεν την ενδιαφέρει να εντυπωσιάσει αλλά να στρέψει το ενδιαφέρον του αναγνώστη στο σύμφωνα με τη δική της άποψη, ουσιαστικό - και ενδόμυχα να το μοιραστεί μαζί του. Βρίσκεται στον αντίποδα από εκείνες τις καλές κυράτσες που λυμαίνονται τις εκδοτικές εμπορικές επιτυχίες παριστάνοντας τις εκ των άνω παντογνώστριες των ερωτικών παθών με ένα λόγο τηλεοπτικό, ρηχό και τελικά φαιδρό.
Ξεχωρίζω από τις ιστορίες της το «Τέσσερις γάμοι και καμιά κηδεία» για την εξαιρετική ικανότητα συμπύκνωσης μέσα σε ελάχιστες σελίδες ενός οικογενειακού χρονικού, το «Σεφέρης ή Γκάλης» για το χιούμορ, την ελαφριά ειρωνεία και την πρωτοτυπία του αλλά και ποιητικότατο «Τρεις νύμφες από τη Σαμοθράκη».
Ελπίζω το βιβλίο της, που είναι παράλληλα και μια προσπάθεια κατάκτησης άλλων τρόπων διάδοσης και διανομής ενός βιβλίου, κάτι που όλους μας ενδιαφέρει, να έχει μια επιτυχημένη πορεία.
http://www.eyelands.gr
___________________________________________________________________
*
Ο Γρηγόρης Παπαδογιάννης γεννήθηκε στα Χανιά το 1961 και έχει ζήσει σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Πήρε πτυχίο νομικής, δημοσιογραφίας και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου.
Το 1986 έγραψε και σχεδίασε το κόμικ άλμπουμ "Στον Ύψιστο, ενταύθα". Το 1989 σκηνοθέτησε τη μικρού μήκους ταινία "Ο άνθρωπος στις ράγες" και την ίδια χρονιά ήταν βοηθός του Γιάννη Σμαραγδή στην τηλεοπτική σειρά "Σιγά, η πατρίδα κοιμάται".
Το 1992 έγραψε το θεατρικό έργο "Οι καταστάσεις" που πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και ανέβηκε στη Θεατρική Σκηνή.
Στη συνέχεια μετέφρασε Ντέιβιντ Μάμετ και Τένεσι Ουίλιαμς για το θέατρο αλλά και βιβλία των Φόκνερ, Φιτζέραλντ, Λόντον.
Πήρε άλλα δύο κρατικά βραβεία θεάτρου το 1995 και το 1998. Το 1999 έγραψε τη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας "Υπόθεση Φιλάδελφος".
Συνεργάστηκε ως επιμελητής ύλης στα περιοδικά Status και ΒΗΜΑgazino και ως αρθρογράφος στην Αθλητική Ηχώ.
Γράφει τη στήλη του σινεμά στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ηριδανός.
