Ντιμπέιτ(;!)
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΕΧΟΥΜΕ, πλέον, και άλλον λόγο να…ξενυχτάμε. Από αγωνία και γλυκιά προσμονή κι άλλοι από φόβο. Για το ντιμπέιτ που δεν έγινε και θα γίνει. Για την τηλεοπτική αναμέτρηση δύο (δια τον φόβον του…Βενιζέλου) αρχηγών, που θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Χρονίζοντα, μελλούμενα και τωρινά. Μια απ’ τις ίδιες κοκορομαχίες, σαν τις πολλές τις καθημερινές που (μας) καθιστούν ανάγλυφο το δικό τους πρόβλημα. Της επανεκλογής και της πρωτιάς του κόμματος, με τον θρίαμβο της παράταξης.
ΑΥΤΟΙ στον κόσμο τους κι εμείς στον δικό μας. Οι (προεκλογικοί) πολιτικοί των φαντασιώσεων κι εμείς της σκληρής πραγματικότητας. Και, βέβαια, δεν θα λέγαμε «εμείς
και «αυτοί», αν αυτοί που κρατούσαν τα κλειδιά νομοθετούσαν σωστά, έγκαιρα και χωρίς τη μεζούρα του πολιτικού κόστους στο χέρι. Κι αν άφησαν την Ελλάδα ξέφραγη αλάνα για να «αφοδεύει» ο κάθε περαστικός. Ήρθε η ώρα του απολογισμού και απολογισμό δεν κάνουν. Κι ούτε, βέβαια, έχουν το θάρρος να μας ρίξουν κατάμουτρα τις δικές μας (του λαού) τις ευθύνες. Τους φρενάρει η προσδοκία της (λατρεμένης) ψήφου μέχρι να την τσεπώσουν και πάλι απ’ την αρχή. «Πήραμε τις εκλογές, άσε τη λακκούβα να χάσκει, τα δημόσια έργα (τυλιγμένα στη μίζα και το φακελάκι) να σκουριάζουν ασυντήρητα, άσε και τους γραφιάδες διάσπαρτους σε υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες να “μουντζουρώνουν αθώα, λευκά χαρτιά” (Καρυωτάκης). Μη μιλάς για εθνικό κτηματολόγιο, μηχανογράφηση και γραφειοκρατία, στρώσου για τις επόμενες εκλογές».
και «αυτοί», αν αυτοί που κρατούσαν τα κλειδιά νομοθετούσαν σωστά, έγκαιρα και χωρίς τη μεζούρα του πολιτικού κόστους στο χέρι. Κι αν άφησαν την Ελλάδα ξέφραγη αλάνα για να «αφοδεύει» ο κάθε περαστικός. Ήρθε η ώρα του απολογισμού και απολογισμό δεν κάνουν. Κι ούτε, βέβαια, έχουν το θάρρος να μας ρίξουν κατάμουτρα τις δικές μας (του λαού) τις ευθύνες. Τους φρενάρει η προσδοκία της (λατρεμένης) ψήφου μέχρι να την τσεπώσουν και πάλι απ’ την αρχή. «Πήραμε τις εκλογές, άσε τη λακκούβα να χάσκει, τα δημόσια έργα (τυλιγμένα στη μίζα και το φακελάκι) να σκουριάζουν ασυντήρητα, άσε και τους γραφιάδες διάσπαρτους σε υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες να “μουντζουρώνουν αθώα, λευκά χαρτιά” (Καρυωτάκης). Μη μιλάς για εθνικό κτηματολόγιο, μηχανογράφηση και γραφειοκρατία, στρώσου για τις επόμενες εκλογές».
ΚΑΙ, βέβαια, ξύπνησαν (και ξυπνήσαμε) σήμερα και όχι χθες. Με υπηρεσιακή, βραχύβια Κυβέρνηση και οι Λουράντοι ξεσπαθώνουν (με το δίκιο τους) και οι προμηθευτές ζητάνε «τα λεφτά τους», με το πάρτι να τελειώνει(;).
ΝΑ ξαναπάμε στους πολιτικούς και το (προεκλογικό τους) όνειρο. Προετοιμάζονται οι αρχηγοί για το ντιμπέιτ. Θα μας σερβίρουν ψέματα που φέρνουν ψήφους και θα μας κρύψουν την αλήθεια που «σκοτώνει». Και, βέβαια, κανένας τους δεν θα προτείνει «εδώ και τώρα» να επιστραφούν χρήματα των κομματικών τους επιχορηγήσεων για τα φάρμακα των καρκινοπαθών. Κι ούτε το χέρι τους στη τσέπη για τους πένητες των συσσιτίων.
ΤΙΠΟΤΑ δεν θ’ αλλάξει και δεν έχουμε αυταπάτες. Θα νομοθετούν κατά το συμφέρον τους, θα τρέχουμε ξοπίσω τους για το δικό μας, θα ζούμε με δανεικά (αν δεν βουλιάξουμε) και η Ελλάδα ποτέ δεν αλλάζει, με τους…ασίκιδες ατρόμητους και τους πολιτικούς μας ψεύτες.
