Έλεγχο και πρόστιμο βαρύ (για την αφίσα)!
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΦΙΡΜΕΣ (τραγουδιστάδες και αοιδοί) αναρτημένες απελπισμένα σε στύλους και κολώνες. Έπεσε αναδουλειά και η έγνοια στη διαφήμιση. Φτηνή και προσιτή, με της αφίσας την αδάπανη γλώσσα. Και γέμισε ο τόπος χαρτούρα καινούρια πάνω στην παλιά. Με την παλιά αφίσα αφημένη επί τόπου. Θα την πάρουν τα νερά τη βροχής, αν δεν σαπίσει επί τόπου. Και είναι το όνειδος διάχυτο, αλλά δεν βρίσκεις εύκολα υπεύθυνο.
ΚΑΙ ποιος (και γιατί) ν’ ασχοληθεί με το όνειδος της αφίσας, να καταγράψει το αίσχος και να προσδιορίσει τον υπεύθυνο; Κι αν επισημάνεις τον δράστη, νομίζεις πως υπάρχει σχετική διάταξη νόμου που θα καρυδώσει την καφρίλα του; Γεννήθηκε «’λεύτερος» και το εννοεί. Κι αν επιμείνεις ευρωπαϊκά, θα επιμείνει ελληνικά. Κι αν οι «κουτόφραγκοι» σου απαγορεύουν να κρεμάσεις την αφίσα όπου γουστάρεις κι ο δήμαρχος το ξέρει πως θα κάτσει στο σκαμνί για τη δημόσια ρύπανση στην πόλη του, εδώ, στην Ελλάδα της μαγκιάς και της «δημοκρατίας» δεν…μασάμε.
ΘΑ (επι)μείνουμε στο αίσχος της αφίσας, πεταμένης εκεί όπου «επιμέτρησε το ζην» προβάλλοντας τη φίρμα μέχρι να’ ρθει ο επόμενος αφισοκολλητής. Για χίλια δυο «αποδοτικά» σε ψήφους νοιάζονται οι…θριαμβευτές των εκλογών δήμαρχοι και κοινοτάρχες, άρμεγαν κονδύλια για πολιτιστικά με οικονομισιές καλλιτεχνών και μίζες μεσαζόντων επί «παχέων αγελάδων», αλλά για τα μικρά και «ταπεινά», ασύμφορα (σε ψήφους) και μη θεαματικά δεν ίδρωσε ποτέ το αφτί τους. Κι έγινε η Ελλάδα απέραντος σκουπιδότοπος, με την αφίσα «σήμα» κεντρικό και μήνυμα αποτρεπτικό.
ΕΙΔΑΜΕ πού καταντήσαμε την Ελλάδα τουριστικώς. Ξέρουμε πώς ο «κουτόφραγκος» πειθάρχησε και μπήκε στο λούκι. Δεν πειθάρχησε με παρακαλητά ή με χαϊδέματα και νουθεσίες. Πρόβλεπαν οι νόμοι τους ποινές για τους απειθάρχητους, γι αυτό και εφαρμόζονταν. Το’ ξερε, απέναντι σε μια Πολιτεία τίμια, το ‘νιωθε πως η μαγκιά δεν έχει πέραση, του ’γινε πεποίθηση πως δεν χαρίζονται οι κυβερνώντες σε «ημετέρους» και οι άρχοντες δεν προσφεύγουν σε ψηφοθηρικές παραχωρήσεις και κάποια πράγματα μπήκαν σε τάξη. Με καλούς λογαριασμούς που κάνουν φίλους και με το «ρόπαλο» στη φαρέτρα της δημοκρατίας.
ΚΑΙ η πρόταση; Μια επιτροπή από κηφήνες των ΔΕΚΟ πάνω σ’ ένα «Βανάκι» θα μπορούσε να κάνει θαύματα. Μια…τσάρκα και καταγραφή της ρύπανσης απ’ την παρατημένη αφίσα, (επι)σήμανση του «δράστη» και ο λογαριασμός στο…σπίτι. Με πρόστιμο βαρύ, που δεν σηκώνει επαναλήψεις και υποτροπές. Και ο Δήμαρχος; Στο σκαμνί! Αυτοπροσώπως. Για να παρατήσει την ηδονική ψηφοθηρία και να αποκαθηλώσει τη βρωμερή (κομματική είτε «καλλιτεχνική») αφίσα.
