Μετεκλογικά (1)
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΜΕΡΕΣ του ’65, κλίμα του ’66, αλλά χωρίς να ελλοχεύει ο κίνδυνος της χούντας. Το 53% του «Γέρου της Δημοκρατίας» το αχρήστευσε η Αποστασία, αφού η ΕΡΕ του Παναγιωτάκη (Κανελλόπουλου) το ροκάνισε, στο ιδεολογικό του μέρος, με την κραυγή «να φύγει ο Παπανδρέου» και «αυτή η δραχμή είναι δική σου». Κι άρχισαν οι διερευνητικές εντολές με τους «Γαργάλατα» και τους «Κατεψυγμένους», τους «Βούδες» και τους «Κυπουρούς» του Βασιλιά, μέχρι να ξαναπάρει η ΕΡΕ την εξουσία, με τον Καραμανλή της στο Παρίσι και χωρίς να’ χουν μεσολαβήσει εκλογές(!).
Γιατί, για ποιον σκοπό και στόχο η παραπάνω «διαδικασία»; Για να ρετουσάρουν άνετα το πραξικόπημά τους οι Απριλιανοί και να στρωθούν, με πρόσχημα του γνωστού «κινδύνου» και με τον ισχυρισμό πως η δημοκρατία χρεοκόπησε στα χέρια των πολιτικών.
ΣΗΜΕΡΑ που μας απειλούν αλλιώτικοι κίνδυνοι, η νοοτροπία (των πολιτικών μας) παραμένει. Και η λύσσα για εξουσία και αλληλοφάγωμα, και ο τρόμος μη μας φάει ο αντίπαλος. Κάποιες καρέκλες πριονίστηκαν μέσα σε μια νύχτα και δεν αποδράς απ’ τον «παράδεισο» παίζοντας ζάρια με την επανεκλογή. Γι αυτό και δεν επίκεινται εκλογές, πριν οι καινούριες καρέκλες πακτωθούν (για 4 χρόνια) σε υπουργεία και τα έδρανα (της βουλής) γνωρίσουν τα νέα…οπίσθια.
ΤΟΥΣ εκνεύριζε η απλή αναλογική ως ιδέα κι έβγαζαν σπυράκια στη σκέψη της. Για να γίνονται τα «μεγάλα» κόμματα μεγαλύτερα και το…πριμ (των 50 βουλευτών στο πρώτο κόμμα) να μας θυμίζει τη σοφία του κ. Παυλόπουλου. Όμως, πέρα από νούμερα και…θριάμβους υπάρχει η λογική και θα’ πρεπε να περισσεύει η καρδιά που θ’ αγκαλιάσει την Ελλάδα. Ήρθε η χούντα κι έφυγε, αλλά η πτώχευση δεν φεύγει σε μια νύχτα και με κραυγές. Κι αν οι πολιτικοί μας επιμείνουν στα δικά τους ποσοστά, θα επιμείνουν και οι εταίροι μας στα…πανωτόκια τους. Με την αυστηρότητα και την ακρίβεια της τράπεζας που σου παίρνει το σπίτι αν χρωστάς και με τον ανθελληνισμό των…κρυόκωλων δυσδιάκριτο στα ‘σώψυχά τους.
ΜΠΡΑΒΟ στους νικητές, ευ γε στους «αγωνιστές», αλλά όταν τα νούμερα δεν βγαίνουν, μιλάει ο πατριωτισμός. Για μιαν κυβέρνηση κοινή και πες την όπως θέλεις. Για μια γροθιά στους απέναντι (ευρωπαίους) με την άγρια όψη. Δεν σε σώζουν όταν δεν θέλεις να σωθείς, δεν σε διώχνουν απ’ την Ε.Ε. χωρίς τη θέλησή σου, ωστόσο, πρόσεξε μη σε αναγκάσουν να βγεις μόνος σου.
«ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ τον πόλεμο, καιρός να αγωνιστούμε για την ειρήνη και είναι το δύσκολο».
