Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δεν χρειαζόταν καν να έλθει (το βράδυ της Τετάρτης) η διαβεβαίωση εκ μέρους της επικεφαλής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Λευκού Οίκου Λιζ Σέργουντ-Ράνταλ, σύμφωνα με την οποία «η διεύρυνση του ΝΑΤΟ δεν συμπεριλαμβάνεται στην ατζέντα της επικείμενης συνόδου κορυφής της Συμμαχίας στο Σικάγο», προσθέτοντας ότι «η ΠΓΔΜ θα μπορεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ αφού πρώτα υπάρξει συμφωνία για το θέμα του ονόματος».
Τα θέματα αυτά είναι γνωστά καθώς τόσο η καγκελάριος Μέρκελ έχει από εβδομάδων επίσης ξεκαθαρίσει το ζήτημα με δήλωση υπέρ της ανάγκης να εξευρεθεί προηγουμένως λύση στο ζήτημα του ονόματος, όσο και ότι ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν δεν χάνει ευκαιρία να επαναλαμβάνει τα ίδια.
Την προηγούμενη Δευτέρα, ο κ. Ράσμουσεν δήλωσε, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ελεύθερη Ευρώπη» (Radio Free Europe), ότι παραμένει σε ισχύ η απόφαση του Βουκουρεστίου για τα Σκόπια, μετά το βέτο που πρόβαλε η Ελλάδα το 2008.
«Όσον αφορά στα Σκόπια, εμείς έχουμε ήδη αποφασίσει το 2008 ότι είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε ενταξιακές διαπραγματεύσεις εφόσον οι δύο πλευρές, καταλήξουν σε αμοιβαία αποδεκτή λύση για το όνομα. Δυστυχώς, δεν έχει σημειωθεί πρόοδος προς αυτή την κατεύθυνση. Επομένως, η απόφαση που λάβαμε πριν από τέσσερα χρόνια συνεχίζει να ισχύει», δήλωσε ο κ. Ράσμουσεν.
Επομένως, όλα αυτά τα περί κινδύνου να ενταχθούν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ κατ’ εφαρμογήν της απόφασης της Χάγης (που σημειωτέον καταδικάζει την Ελλάδα για παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995, αλλά της επιτρέπει να την… ξαναπαραβιάσει στο μέλλον), είναι απλώς κορώνες εκ μέρους διαφόρων «υπερπατριωτών», είτε λόγω άγνοιας επί του θέματος, είτε για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης.
Θέμα Σκοπίων αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, παρά τις σχετικές δηλώσεις (μετά προτάσεων κυβερνητικών προς καλύτερη αντιμετώπιση του – ανύπαρκτου- θέματος).
Αυτό που υπάρχει είναι το μόνιμο πρόβλημα με την Τουρκία.
Η οποία Τουρκία αυτόν τον καιρό ανεβάζει τους τόνους – εμφανιζόμενη ακόμη και ως υποστηρίκτρια των Σκοπίων σε μια (ανύπαρκτη) υπόθεση.
Την Τετάρτη, ο αρμόδιος για θέματα ΕΕ Τούρκος υπουργός Μπαγίς μας… συμβούλεψε να ασχοληθούμε με τα οικονομικά μας προβλήματα, αντί να ασχολούμεθα με το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και με «κάποια προβλήματα στα νησιά» και με «το συρματόπλεγμα στα σύνορα».
Τι προάλλες, ο Σκοπιανός υπουργός των Εξωτερικών Ποπόσκι επισκέφθηκε την Άγκυρα και έδωσε κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Τούρκο ομόλογό του Νταβούτογλου, ο οποίος μίλησε για «τα τεχνητά εμπόδια που ορθώνονται μπροστά στην ένταξη της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ».
Φυσικά, η Άγκυρα χρησιμοποιεί το θέμα του ΝΑΤΟ και της ένταξης των Σκοπίων, επειδή θέλει με διάφορους τρόπους να δηλώνει παρούσα και να παριστάνει ότι στέκει στο πλευρό των «αδικημένων».
Ανάλογη συμπεριφορά επιδεικνύουν και όσοι εδώ στην Ελλάδα αντί να ασχοληθούν με την Τουρκία, ασχολούνται με τα Σκόπια σε στιγμή που έπρεπε να ασχολούνται με την Τουρκία.
Διότι δεν άκουσα να λένε πως δυο μέρες πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου έγινε πάλι μύλος στο Αιγαίο, με την Άγκυρα να διεξάγει δύο αεροναυτικές ασκήσεις, στο πλαίσιο των οποίων προέβη σε 24 παραβάσεις και 22 παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου μας.
Ούτε είδα να δίνουν την ίδια σημασία στις απειλές της Άγκυρας όσον αφορά στην εκ μέρους της Ελλάδας κήρυξη ΑΟΖ, που, όπως διοχετεύθηκε μέσω του τουρκικού Τύπου, θα αυξήσει την ένταση στο Αιγαίο – με ειδική αναφορά στην εκ μέρους του Σαμαρά αναγγελία ότι θα κηρύξει ΑΟΖ.
Επίσης, δεν είδα να αναφέρουν πουθενά (οι υπερπατριώτες) ότι μόλις στις 27 Απριλίου, δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Τουρκίας, αποφάσεων περί χορήγησης αδειών εκτέλεσης πετρελαϊκών εργασιών, μεταξύ των οποίων και σε περιοχές νοτίως της Ρόδου και του Καστελόριζου.
Φυσιολογικό. Διότι αυτοί που ασχολούνται με το (ανύπαρκτο) θέμα του δήθεν κινδύνου ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ κατά την προσεχή Σύνοδο της Συμμαχίας στο Σικάγο (όπου… δεν θα συζητηθεί θέμα διεύρυνσης), υποστηρίζουν ότι είναι δυνατόν και με την Ευρώπη να τα σπάσουμε και ΑΟΖ να κηρύξουμε.
Αυτά τα δύο είναι ασύμβατα. Διότι για να κηρύξει ΑΟΖ η Ελλάδα οφείλει να βρίσκεται κάτω από την ευρωπαϊκή ομπρέλα.
Διαφορετικά, απλώς θα βρεθεί (χρεοκοπημένη) αντιμέτωπη με την απειλή.
Είναι απλό: Αν τα σπάσουμε με την Ευρώπη, λέμε αντίο στην ΑΟΖ.
Όλα τα υπόλοιπα, είναι κραυγές ακάπνων υπερπατριωτών…
