Ποια…συνεργασία;
Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΟ Κράτος υπήρχε μόνο για να το κλέβουν-τώρα υπάρχει για να μη λειτουργεί. Και πέταξαν τα μολύβια εφοριακοί, άρπαξαν το μολύβι γιατροί-υπερσυνταγογράφοι, τρίβουν τα χέρια φαρμακοποιοί και η ζωή δεν πάει σημειωτόν. Πάει προς τα πίσω και «οι καιροί ου μενετοί». Οι δανειστές μας περιμένουν τα λεφτά τους, η πολιτική υποφέρει στα χέρια των πολιτικών θυμίζοντας ’65 και η Ελλάδα συνθλίβεται σε προαιώνιες…αρετές των ελλήνων της, με τη «διχόνοια τη δολερή» να κουμαντάρει τη σκέψη και τα «έργα» τους.
ΝΑ πάμε κοντύτερα στα γεγονότα και τα μελλούμενα, στους νικητές και ηττημένους των εκλογών, που κάποια τα έσιαξαν (δικομματισμός τέλος, «φίρμες» και αμαρτήσαντες σπίτι τους) κι άλλα τα πυροδότησαν. Είναι η απειρία του κ. Τσίπρα που «μέθυσε» πριν πιει και ζητάει δηλώσεις μετανοίας; Είναι η δίψα για μόνιμη…αντιπολίτευση και νιώθουν τρόμο στη θέα της εξουσίας, άβολα στην καρέκλα του αποφασίζοντος;
ΔΕΝ θα βάλουμε εναντίον κανενός, μιας και όλους τους χρειάζεται η Ελλάδα, σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες. Ωστόσο, με κάποιες απλές σκέψεις βγαίνουν εύκολα συμπεράσματα. Τσακώνονται ανά δύο τα κόμματα, αγωνίζονται για την ιδεολογική τους καθαρότητα οι σύγχρονοι «ιδεολόγοι» (μνημονιακοί- αντιμνημονιακοί) κι εμείς ψηλαφούμε την αλήθεια των λόγων τους και τη…σταθερότητα της συμπεριφοράς τους στο χρόνο. Και, βέβαια, οι φανατικοί της άρνησης και των συμμαχιών (της αριστεράς) με την επιμονή τους στην «μη συνεργασία», να θυμηθούν και να μας εξηγήσουν.
ΠΟΙΟ ήταν το ζητούμενο, όταν «συνεργάστηκαν με τον διάβολο», το (βρώμικο) ’89; Να παραπέμψουν τον Α. Παπανδρέου και να διαλύσουν το ΠΑΣΟΚ. Τίποτα δεν πέτυχαν, ωστόσο, τα στοιχεία της σχέσης τους με τη Δεξιά «που άλλαξε» εξαφανίστηκαν με τους φακέλους- στάχτη στη «Χαλυβουργική». Έριξαν το «τείχος», συνέπραξαν με τους τ. διώκτες, έκαναν τη συγκυβέρνησή τους μέσα σ’ εάν βράδυ και σε κλίμα εθνικής συμφιλίωσης. Συνέπραξαν, δεν τσακώθηκαν «δι’ ασήμαντον αφορμήν» και να ο κ. Μητσοτάκης Πρωθυπουργός όλων των ελλήνων(!).
ΣΗΜΕΡΑ που η Ελλάδα αγκομαχάει, ξανάρθε στα μυαλά τους η πεθαμένη ιδεολογία, με την παρθενορραφή στα σκέλη της «αριστεράς». Δεν συναινούν για μια γροθιά προς τα έξω, δεν συνεργάζονται με τις εσωτερικές δυνάμεις του…κακού, βλέπουν εχθρούς και δίνουν «μάχες». Εσωτερικές-οι εξωτερικές τρομάζουν.
ΚΙ ύστερα; Εκλογές(;) μέσα σε λίγες μέρες-μας βαραίνουν (υπάρχουν άραγε;) μερικές ακόμα εκατοντάδες εκατομμύρια για τη δαπάνη τους- η σκέψη πως «κερδίζει ο κερδισμένος» τρελαίνει τους ευφάνταστους κι ας τρομάζουν στη θέα της εξουσίας.
