Βασικός δείκτης για την αξιολόγηση μιας κοινωνίας, είναι η αντιμετώπιση των απομάχων της ζωής.
Στις 4/4/2012, ένας ακόμη συνάνθρωπός μας δεν άντεξε τις αλλεπάλληλες «σωτηρίες» της πατρίδας μας. Ένας ακόμη νεκρός, εκτός του Ελληνικού Κοινοβουλίου, την ίδια ώρα που εντός του οι βουλευτές εν όψει εκλογών, έκοβαν κι έραβαν τροπολογίες για την «τακτοποίηση» των κομματικών τους στρατευμάτων.
Ο νεκρός της πλατείας Συντάγματος δεν είναι αυτόχειρας. Είναι δολοφονημένος και οι δολοφόνοι του αντί να βρουν τον πολύ στοιχειώδη πολιτικό και ανθρώπινο ανδρισμό μιας παραίτησης ή έστω μιας ειλικρινούς «συγνώμης», μας λένε ότι διέγνωσαν την εθνική κατάθλιψη ή μας προτρέπουν να…στοχαστούμε.
Εάν δεν είμαστε ολότελα χαλασμένοι ως άνθρωποι και θέλουμε να τιμήσουμε την μνήμη αυτού του αδικοχαμένου ανθρώπου, νομίζουμε ότι θα πρέπει κατ’ ελάχιστον, να αφοπλίσουμε τους αυτουργούς της πρόσφατης δολοφονίας.
Και αυτό πρέπει να το κάνουμε τώρα.
Γραφείο Τύπου
