της Μαρίας Νεγρεπόντη - Δελιβάνη
Πρ. Πρυτάνεως και Καθηγήτριας στο Παν/μιο Μακεδονίας
Νομοτυπικά Επικεφαλής του «ΟΧΙ»
Το νεοσύστατο κόμμα “OXI” που προήλθε από τη συνεργασία της Δημοκρατικής Αναγέννησης (Στέλιος Παπαθεμελής), και ΕΠΑΜ (Δημήτρης Καζάκης), με επικεφαλής την υπογράφουσα, καλεί τους ψηφοφόρους να το ψηφίσουν. Ο κυρίαρχος στόχος του «ΟΧΙ» είναι η απελευθέρωση της χώρας από τον κατοχικό ζυγό.
Ο στόχος αυτός ταυτίζεται με τη μοίρα της κάθε Ελληνίδας και του κάθε Έλληνα, ανεξαρτήτως του αν ανήκει στον αριστερό, στον κεντρώο ή στον δεξιό πολιτικό χώρο.
Τα περιθώρια έχουν στενέψει υπερβολικά, γι' αυτό πρέπει να αντιδράσουμε άμεσα και αποφασιστικά. Γιατί αποτελεί, δυστυχώς, αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι η ανελέητη κατοχή των τελευταίων δύο και πλέον ετών, που επιβλήθηκε στην πατρίδα μας, σε περίοδο φαινομενικής ειρήνης, θα ολοκληρώσει το ρόλο της με την εξαφάνιση της Ελλάδος από τον κατάλογο των κυρίαρχων κρατών. Είναι, λοιπόν, θέμα εθνικής επιβίωσης να απαλλάξουμε, με όλα τα διαθέσιμα νόμιμα μέσα -και διαθέτουμε αρκετά-, τον εθνικό μας χώρο από τους κατακτητές, που εξαθλιώνουν το λαό, λεηλατούν το δημόσιο πλούτο και μετατρέπουν την Ελλάδα σε προτεκτοράτο της μεταλλαγμένης, σε Ηνωμένες Πολιτείες της Γερμανίας, Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Βιώνουμε μια πρωτοφανή οικονομική γενοκτονία. Οι «σωτήρες μας», εντός και εκτός της Ελλάδος, μας ανήγγειλαν, με τυμπανοκρουσίες, δέκα φορές μέχρι τώρα, ότι «μας έσωσαν». Η τελευταία «σωτηρία» μας, αυτή δηλαδή του κουρέματος του χρέους, υπήρξε ένα απερίγραπτης έκτασης φιάσκο, αφού -για να αναφέρω δύο μόνο από τα πολυάριθμα τραγικά αποτελέσματά του:
Α. Το 2020, το χρέος μας προβλέπεται ότι θα είναι ανώτερο, και συνεπώς ακόμη λιγότερο διαχειρίσιμο, σε σύγκριση με το 2009, ως ποσοστό στο ΑΕΠ. Και τούτο σε πείσμα των αιματηρών θυσιών 11 ολόκληρων ετών, της πλήρους εξαθλίωσης του λαού, της ζουγκλοποίησης της αγοράς εργασίας, του συνολικού ξεπουλήματος ολόκληρης της Ελλάδος και της απώλειας της εθνικής μας κυριαρχίας.
Β. Οι τέσσερις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας χρειάζονται 28Ε δισεκατομμύρια, για να ξανασταθούν στα πόδια τους, μετά τη ληστεία που υπέστησαν από το PSI. Παρότι, οι ελληνικές τράπεζες αρνούνται να χορηγήσουν δάνεια στη χειμαζόμενη ελληνική οικονομία, και παρότι οι αρμόδιοι αποκλείουν την κρατικοποίησή τους, ωστόσο θα είναι οι κατεξοχήν ευνοημένες –κατά πάγια άλλωστε τακτική- από το δάνειο των 130Ε δισεκατομμυρίων, που δόθηκε –προς το παρόν θεωρητικά- στη χώρα μας.
Τα δύο μεγάλα κόμματα, που ελπίζεται ότι θα
παύσουν να είναι μεγάλα μετά την 6/5, έχουν συναινέσει στη συνέχιση της λήψης εγκληματικών και, χωρίς ημερομηνία λήξης, μέτρων -με επαναδραστηριοποίησή τους τον Ιούνιο. Οι δυνάστες μας επείγονται να εξασφαλίσουν και άλλα 16Ε δισεκατομμύρια μέσα από την αφαίμαξη και της τελευταίας ικμάδας της ελληνικής οικονομίας, και μέσα από την απομύζηση του εισοδήματος των φτωχότερων, αλλά και της μεσαίας τάξης. Επείγονται να μετατρέψουν την Ελλάδα σε κρανίου τόπο.
Σπεύδουν, βέβαια, οι δυνάστες μας, να μας διαβεβαιώσουν ότι από την οικονομία μας που χαροπαλεύει, θα ξεπηδήσει η ποθητή ανάπτυξη. Ωστόσο, είμαστε ήδη στον πέμπτο χρόνο βαθιάς ύφεσης, ενώ το ΔΝΤ προβλέπει συνέχισή της και για το 2013, αλλά και για το 2014, και στη συνέχεια….βλέπουμε. Πώς, αλήθεια, μπορεί νουνεχής άνθρωπος να αναμένει ότι η οικονομία μας θα νεκραναστηθεί;
Η σωτηρία της Ελλάδος απαιτεί ταχύρρυθμη ανάπτυξη εδώ και τώρα, με νύχια και δόντια. Διαφορετικά, έχουμε τελειώσει. Αλλά, φυσικά, με Μνημόνια, Τρόικες, Μεσοπρόθεσμα και όλον αυτόν τον συρφετό, είναι εντελώς αδιανόητη η όποιας μορφής ανάπτυξη. Έτσι, είναι σαφές, ότι με τη ζήτηση που συρρικνώνεται ανελέητα, εξαιτίας των συνεχιζόμενων εγκληματικών μέτρων, η υπόσχεση ορισμένων πολιτικών κομμάτων, ότι δήθεν θα προχωρήσουν σε ανάπτυξη, μέσα στο νεκρώσιμο περιβάλλον των Μνημονίων κλπ, θα πρέπει να εκληφθεί ως ευτράπελο.
Τα Μνημόνια και η απερίγραπτη συνοδεία τους οδηγούν την οικονομία σε πλήρες αδιέξοδο και τον ελληνικό λαό σε σίγουρη και μη αντιστρέψιμη καταστροφή. Πρέπει, αμεσότατα, να απαλλαγούμε απ’ αυτά. Η ψήφιση, λοιπόν, την 6η Μαΐου, πολιτικών κομμάτων, που έχουν αναλάβει την υποχρέωση τήρησης των, όντως, παρανοϊκών απαιτήσεων των Μνημονίων και του λοιπού απερίγραπτου συνονθυλεύματος, ισοδυναμεί με υπογραφή της καταδίκης της πατρίδας μας και όλων ημών.
Είναι εμφανές ότι οι ιθύνοντες της Τρόικας αντιμετωπίζουν με πανικό την πιθανότητα ριζικής αλλαγής του πολιτικού ελληνικού σκηνικού, που δεν θα εξασφαλίζει πια τυφλή συναίνεση με τους εγκληματικούς όρους των Μνημονίων. Ακριβώς, αυτός ο πανικός αποτελεί αδιάσειστο αποδεικτικό στοιχείο περί της ανυπαρξίας «μονόδρομων», που δήθεν μας υποχρεώνουν να σεβαστούμε το απεχθές και επαχθές περιεχόμενο των Μνημονίων.
