Η διάψευση από τη μεριά του υπουργού Άμυνας ήλθε για να καταλαγιάσει ο θόρυβος που είχε δημιουργηθεί από δημοσιεύματα του αραβικού Τύπου, ενώ νωρίτερα είχαν προηγηθεί εξειδικευμένα στα ζητήματα της άμυνας ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης. Βέβαια, το θέμα δεν έχει κλείσει, αφού ο Λίβυος υπουργός Άμυνας ανέφερε ότι η Γαλλία «είναι βασικός υποψήφιος» όταν ληφθεί η τελική απόφαση για τα μαχητικά που θα προμηθευθεί η Λιβύη. Το θέμα είχε απασχολήσει και το «defence-point.gr» σε μια εκτεταμένη παρουσίαση όπου είχε κατηγορηθεί η ελληνική πλευρά ότι δεν φρόντισε να αξιοποιήσει τις επαφές με τη μεσανατολική χώρα του Κόλπου με σκοπό να εξασφαλίσει τα υπερ-πολύτιμα στις σημερινές συνθήκες μαχητικά.
Οι εξελίξεις αυτές ανοίγουν ένα παράθυρο «ευκαιρίας» για την ελληνική πλευρά. Η απόκτησή των συγκεκριμένων αεροσκαφών θα επιτρέψει τη συντομότερη απόσυρση παλαιοτέρων μαχητικών από την Πολεμική Αεροπορία, τη μείωση της πολυτυπίας και την κάλυψη του κενού των αποσυρθέντων με σύγχρονα αεροσκάφη, για τα οποία ήδη διατίθεται η πολυδάπανη υποδομή υποστήριξης, εκπαίδευσης και συντήρησης.
Για να έχει όμως επιτυχία κάθε κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με «στρατηγική ματιά», ως υποσύνολο της συνολικότερης σχέσης που επιχειρεί να οικοδομήσει η Ελλάδα με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επί τη βάσει του αμοιβαίου συμφέροντος. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει διακρατική συμφωνία, χωρίς ενδιάμεσους, με απόλυτη τήρηση όλων των όρων διαφάνειας.
Πάνω απ’ όλα απαιτείται να αντιληφθεί η ελληνική κυβέρνηση την ανάγκη ενίσχυσης της Πολεμικής Αεροπορίας και των άλλων κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Και λόγω της οικονομικής κατάστασης, για αρκετό καιρό ακόμα, δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για μεγάλες και πολυδάπανες προμήθειες κύριου υλικού. Σε τέτοιες καταστάσεις ρόλο παίζουν οι στρατηγικές εταιρικές σχέσεις που χτίζονται με τις χώρες – συμμάχους και για να όταν επιλέγει κανείς συμμάχους εισέρχεται σε μία σχέση «δούναι και λαβείν».
Φαντασία χρειάζεται και διάθεση για εξεύρεση «πολιτικών λύσεων», όχι μόνο με τα ΗΑΕ αλλά και με τις ΗΠΑ, τις ευρωπαϊκές χώρες και οποιονδήποτε θα είχε τη διάθεση να βοηθήσει, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την ανάπτυξης επωφελούς και για τα δυο μέρη συνεργασίας. Όσο καθυστερούμε ομφαλοσκοπώντας, οι επιλογές μειώνονται και σε βάθος χρόνου η στρατιωτική ισχύς της χώρας απομειώνεται τη στιγμή μάλιστα που είναι περισσότερο από όσο ποτέ αναγκαία όχι μόνο για την υπεράσπιση της ακεραιότητας της αλλά και των ζωτικών της συμφερόντων που πλέον επεκτείνονται στην Ανατολική Μεσόγειο.
Πηγή
Σημ. "Εν Κρυπτώ": στην πιθανότητα απόκτησης των Mirage 2000-9 των ΗΑΕ είχαμε αναφερθεί αναλυτικά εδώ. Πράγματι η πιθανή απόσυρσή τους από τα ΗΑΕ συνιστά μια μοναδική ευκαιρία για την ελληνική πλευρά, να αποκτήσει σύγχρονα και δοκιμασμένα αεροσκάφη σε προσιτή τιμή, αντικαθιστώντας παλαιότερους τύπους σε αναλογία 1:1. Όλες οι άλλες επιλογές (συμπεριλαμβανομένης της απραξίας) οδηγούν σε συρρίκνωση...
Και μια ιδέα: γιατί δεν προσφέρει η Ελλάδα δωρεάν στη Λιβύη τα 24 Mirage F1CG που έχουν αποσυρθεί από την ΠΑ, ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες και να "κλείσει το κενό"; H λιβυκή αεροπορία έχει εμπειρία στον τύπο αυτό. Θα μπορούσε η επανενεργοποίηση και ο εκσυγχρονισμός τους να ανατεθεί σε γαλλικές εταιρείες για να είναι όλοι ευχαριστημένοι...
{εν κρυπτώ»
