Να ζήσουμε ξανά ελληνικά, δηλαδή ηρωικά. Να πιστέψουμε στον εαυτό μας, στο παρελθόν μας, στην ιδέα του έθνους μας!
Αποτοξίνωση! Ας αφήσουμε κατά μέρος τις πολιτικές μικρότητες και ας ξεχάσουμε προς στιγμήν την οικονομική κρίση. Ας μεριάσουμε να περάσουν οι πραγματικοί πνευματικοί άνθρωποι και ο ζείδωρος, ακομμάτιστος αλλά γνήσια πατριωτικός και εθνικός λόγος τους. Αναφερόμαστε στην ομιλία που ο γνωστός Έλληνας φιλόλογος, συγγραφέας και ιστορικός, Σαράντος Καργάκος, έδωσε στις 22 Φεβρουαρίου 2012 στη ΣΕΚ, ύστερα από πρόσκληση του Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού.
Με αιχμηρές τοποθετήσεις και σκληρές παρατηρήσεις, ο Σ. Καργάκος ορθοτόμησε τις διαστάσεις της βαθύτατης κρίσης, που ο Ελληνισμός περνά σήμερα, στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
«Σήμερα όχι η Ελλάς, αλλά ο Ελληνισμός», είπε, «είναι παντού ντροπιασμένος. Χάσαμε όλες τις διπλωματικές μάχες, χάσαμε το επιχειρηματικό μας κεφάλαιο, χάσαμε την εργατικότητά μας, το εθνικό και το κοινωνικό μας φιλότιμο».
Αναφερόμενος στο κατάντημα της Ελλάδας μας, επισημαίνει ότι αυτή δεν βρίσκεται «εν τάφω» αλλά «εν βούρκω», όπου την έριξαν ανάξιοι πολιτικοί και πνευματικοί ταγοί. «Έχουμε κλάσματα ανθρώπων, που δεν είναι ικανοί να σηκώσουν ούτε το βάρος του παρελθόντος ούτε τις ευθύνες του παρόντος και πολύ περισσότερο τις ευθύνες του μέλλοντος», παρατηρεί.
«Δεν έχουμε τους κατάλληλους πνευματικούς και πολιτικούς πλοηγούς, που θα μας κατευθύνουν προς κάποιον ελπιδοφόρο ορίζοντα». Ο Σ. Καργάκος είναι ωμός στις επισημάνσεις του: «Ας μη στρουθοκαμηλίζουμε και ας μην παριστάνουμε τους ξεπεσμένους αγγέλους. Μας έλειψε η ηρωική στάση ζωής, που διέκρινε στις καλές ώρες της, την ελληνική φυλή (…). Σήμερα ποιος είναι περισσότερο ζωντανός στην Κύπρο από τον Γρηγόρη Αυξεντίου; Οι πεθαμένοι ζωντανοί; Ή, μήπως, οι κονιοποιητές της πνευματικής μας παραδόσεως, που έβγαλαν και τον Βασίλη Μιχαηλίδη, εθνικιστή;». Σήμερα, να μιλάς για ηρωισμό και ελευθερία, θεωρείσαι σοβινιστής και εθνικιστής.
Ο Σ. Καργάκος θέτει πικρό δάκτυλο στον τύπο των ελληνικών ήλων: «Σήμερα δυστυχώς στην Ελλάδα -κι από τον όρο αυτό δεν εξαιρώ την Κύπρο- ζωντανούς μπορείς να βρεις μόνο στα νεκροταφεία. Οι ζωντανοί σας είναι στα "Φυλακισμένα Μνήματα" και στη Μακεδονίτισσα. Νεκροφιλία ή νεκρολατρεία, θα πουν τα τσιράκια του εθνομηδενισμού. Όχι, απαντώ. Όπως είπε ο μεγάλος Ιω. Συκουτρής, που δίδαξε και εδώ, πολιτισμός είναι η συναναστροφή με τους νεκρούς. Η συναναστροφή με το ήθος, το ύφος, το πνεύμα των προγόνων. Ο τόπος μας δεν θα γίνει ποτέ καθαρός, εφόσον θα κατευθύνεται πολιτικά και πνευματικά από τους γονιούς των Νενέκων και των Εφιαλτών». Είδαμε κι εμείς Νενέκους και Εφιάλτες, από το 1955 μέχρι σήμερα.
Εδώ που ο Ελληνισμός κατάντησε, τίθεται πια θέμα εθνικής και βιολογικής επιβίωσης. «Βρισκόμαστε σε συνθήκες πολέμου», υποβάλλει ο Σ. Καργάκος και η νεολαία μας, «μαζί με τις ναρκωτικές ιδέες πλήττεται και από τις ναρκωτικές ουσίες. "Μαστουρωμένη" χορεύει έναν νέο χορό του Ζαλόγγου, που δεν έχει τίποτε ηρωικό. Ό,τι έχει είναι ταπεινωτικό και εξευτελιστικό. Έκαναν τη νεολαία ανίκανη ακόμη και για να επαναστατήσει. Αυτά που γίνονται επί μια τριετία στην Αθήνα δεν είναι επαναστατικές εκρήξεις, είναι προοίμιο ενός νέου εμφύλιου σπαραγμού. Η κρίση, οικονομική και διανοητική, έφερε την ακρισία, έφερε τον φθόνο και την κακία, με αποτέλεσμα ο ένας Έλληνας να μισεί τον άλλο, κι όχι πια για λόγους ιδεολογίας. Βρισκόμαστε σε τέλεια σύγχυση».
Τι πρέπει να γίνει; Ο Μέγας Ναπολέων είχε κάποτε διασαλπίσει ότι σε έναν λαό που έχει ηττηθεί, χρειάζεται μια επανάσταση μυαλών και μια εξανάσταση δυνάμεων και δυνατοτήτων. Ο Σ. Καργάκος εισηγείται να ζήσουμε ξανά ελληνικά, δηλαδή ηρωικά. «Πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στον εαυτό μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στο παρελθόν μας, πρέπει και πάλι να πιστέψουμε στην ιδέα του έθνους. Η πίστη στο έθνος μας στην κρίσιμη τούτη καμπή, είναι ανάγκη ζωής. Όχι, όμως, καπηλεία του έθνους, όπως έγινε στο παρελθόν. Το έθνος ως προσφορά θυσίας θα φέρει την αυριανή σωτηρία.
Να ξαναγυρίσουμε στον Ελληνισμό μας, στις αξίες που μας έθρεψαν αιώνες τώρα επί ζωής. Τι χρειάζεται τούτη τη στιγμή ο Ελληνισμός; Έναν εθνικό συναγερμό, που να ενώνει σε μια αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους Έλληνες όλης της Γης. Έναν νέο ΟΗΕ (Οργανισμό Ηνωμένων Ελλήνων). Και τότε όχι μόνο θα βγούμε από τα οικονομικά αδιέξοδα, θα βγούμε και από την ηθική ασφυξία, από την πνευματική υπνηλία. Όχι, ο Ελληνισμός δεν βρίσκεται εν ναρκώσει, όπως λένε μερικοί, βρίσκεται απλώς εν υπνώσει. Καιρός να αφυπνιστούμε». Έστω και τώρα! Όχι αύριο!
infognomon politics
