Του Θανάση Νικολαΐδη
ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΑ τα παιδιά απ’ το 6/ωρο (έχουν τα δίκια τους), περίμεναν το κουδούνι της λήξης, λυτρωτικό και λατρεμένο. Αυτά έχει ακόμα το σχολείο, στην κλασική του μορφή, πριν γίνει ο μαυροπίνακας «διαδραστικός» και οι εξετάσεις απ’ το σπίτι. Τέρμα το μάθημα για σήμερα, τέλος η μόρφωση της ημέρας, μπήκε στο μυαλό και την ψυχή του παιδιού το λιθαράκι της παιδείας (και της αγωγής) που προσφέρει Εκπαίδευση.
ΒΓΗΚΑΝ τα παιδιά στο δρόμο και…τρόμαξαν οι περαστικοί. Με το γενάκι και το κοτσιδάκι τους οι μαθητές, με τη γνωστή λέξη σαν προσφώνηση (σε όλους), κραυγές και νταηλίκι. Με τον αφαλό απ’ έξω τα κορίτσια και με το κινητό στο χέρι. Κάποια να λικνίζονται σαν σταρ και στους ρυθμούς της…Μενεγάκη. Και τα βιβλία; Σε έναν σάκο, τσάντα ή…τίποτα, αδιάβαστα είτε αποστηθισμένα και ταλαιπωρημένα.
ΤΗ…μόρφωση, μέχρι την άλλη μέρα, θα την αναλάβει το φροντιστήριο, την πληροφόρηση (αντί γνώσης) το Ιντερνέτ και η αποστήθιση (αντί μελέτης). Για το τελευταίο χρειάζονται βιβλία με αμέτρητες σελίδες και το Κράτος τις παρέχει δωρεάν. Κι αν λείψουν, έρχεται η συντέλεια του κόσμου. Μας έλειψε η πηγή της «γνώσης» και τι κάνουμε; Αρπάζουμε χαρτί και καλαμάρι και κρατάμε σημειώσεις, ντοσιέ με φωτοτυπίες! Τι…μπανάλ και ντεμοντέ, κουραστικό και ασυνήθιστο! Αγανακτούμε για την κρατική αδιαφορία και εγκατάλειψη..
ΔΕΝ κάνουμε πολιτική, δεν χαρίζουμε τη συμπάθειά μας στην Υπουργό (πρώτα να…αποδράσει η κα Διαμαντοπούλου από την Λέσχη Μπίλντερμπεργκ κι ύστερα το συζητάμε), ούτε για το ΠΑΣΟΚ «δουλεύουμε» και μόνο την κοινή λογική επιστρατεύουμε. Για εικόνες εκπαίδευσης που δεν άλλαξαν (και πρέπει να αλλάξουν) και για την αμορφωσιά που τη φτιασίδωσαν δυνάμεις αόρατες και τη σέρβιραν σε ανύποπτους και παραπλανημένους.
ΘΑ ξεφορτωθούν τόνοι βιβλίων καθυστερημένα(!). Όταν έρθει το…πολύτιμο υλικό θα τα ποδοπατούν, στις αποθήκες, μοιράζοντας τα, θα τα παραλάβουν σε σακούλες σαν εμπόρευμα οι μαθητές/μαθήτριες, θα τα μουντζουρώσουν με τα SOS αφήνοντας την προχειρότητα απάνω τους κι όταν έρθει η ώρα, θα τα πετάξουν φύλλο-φύλλο στη σωρό των πεταμένων.
ΩΣΤΟΣΟ, υπάρχουν παρατάξεις και πολιτικοί. Κόσμος που χάνεται αν χαθούν οι ευκαιρίες. Κι αν η Ελλάδα σβήνει, αυτοί ξυπνούν με το όνειρο να επανεκλεγούν κι άλλοι να κυβερνήσουν(;!). Αυτοί, λοιπόν, που…νοιάζονται για τα παιδιά μας όσο περίπου και για τα παιδιά τους (που τα σπουδάζουν στο εξωτερικό), βγαίνουν στo «γυαλί» και ξεσπαθώνουν. Για τα βιβλία που δεν έφτασαν. Για την ψήφο (τους) που έρχεται. Για τη μόρφωση, δυσδιάκριτη και μεταμφιεσμένη.
