Έπειτα από παλινδρομήσεις ετών η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού διαπίστωσε το κενό που προκάλεσε ο παροπλισμός των αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας (ΑΦΝΣ) Ρ-3Β Orion και αναγκάζεται πλέον να εφαρμόσει περιορισμένο πρόγραμμα δομικής αναβάθμισης σε 2 από τα 6 συνολικά ΑΦΝΣ του τύπου, επιτρέποντας την επιχειρησιακή τους αξιοποίηση για τρία έτη. Πρόκειται για την πλέον εξωφρενική εξέλιξη για όσους έχουν γνώση των επίσημων δηλώσεων και αποφάσεων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και των ευκαιριών που χάθηκαν για την επανάκτηση της κρίσιμης επιχειρησιακής ικανότητας του ΠΝ στο Αιγαίο.
Η τελευταία πτήση αεροσκάφους P-3B πραγματοποιήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2009 στα πλαίσια της επιχείρησης Active Endeavour ενώ λίγους μήνες αργότερα ακυρώθηκε ο διεθνής μειοδοτικός διαγωνισμός για την προμήθεια 5 νέων Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας -με δικαίωμα προαίρεσης για έκτο- συνολικού προϋπολογισμού €249 εκατ. Ακολούθησε η απόρριψηπροσφοράς της Lockheed Martin για δωρεάν παραχώρηση 4 πλεονάζοντων P-3C Orion σε συνδυασμό με πρόγραμμα επέκτασης ορίου ζωής και χρήσης σε δύο αεροσκάφη P-3B από τα υφιστάμενα του Πολεμικού Ναυτικού, κατά 1.500-1.800 ώρες και μερική αναβάθμιση των δυνατοτήτων τους με την εγκατάσταση ενός προηγμένου σταθμού C4, με εξελιγμένες ηλεκτρονικές δυνατότητες. Άγνωστο βέβαια παραμένει αν ποτέ έγινε κρούση στις ΗΠΑ για δωρεάν μεταβίβαση μεταχειρισμένων P-3C χωρίς την εμπλοκή της αμερικανικής εταιρείας.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Βενιζέλος είχε δηλώσει στο πλαίσιο κοινοβουλευτικού ελέγχου τον Αύγουστο του 2010:
“Το Πολεμικό Ναυτικό διαθέτει έξι (6) αεροσκάφη Ναυτικής Συνεργασίας (ΑΦΝΣ) τύπου Ρ3Β Lightweight, τα οποία απέκτησε από το USN υπό καθεστώς SRA (Southern Region Amendment) την περίοδο 1992-1997, σε αντικατάσταση των αεροσκαφών τύπου “ALBATROSS”. Η διαμόρφωση και η παλαιότητα των επιχειρησιακών συσκευών/συστημάτων τους δεν επιτρέπει πλέον την ουσιαστική επιχειρησιακή τους αξιοποίηση. Παράλληλα, η δομική τους κατάσταση είναι εξαιρετικά επιβαρυμένη, όπως διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια εφαρμογής ενός σχετικού προγράμματος αξιολόγησης αυτής (Service Life Assessment Program). Εξαιτίας των δύο αυτών παραγόντων αλλά και του υψηλού κόστους συντήρησης (περίπου 2.500.000 $ ετησίως για ανταλλακτικά/επισκευές), προέκυψε η απαίτηση για την κατάρτιση ενός προγράμματος πρόσκτησης πέντε (5) + ενός (1) ως προαίρεση (option) νέων αεροσκαφών, για κάλυψη των επιχειρησιακών απαιτήσεων του ΠΝ. Η τελευταία εργοστασιακή συντήρηση αεροσκάφους P-3 του ΠΝ έγινε στην ΕΑΒ τον Νοέμβριο του 2006.
Η λύση του εκσυγχρονισμού των ανωτέρω αεροσκαφών δεν προκρίθηκε επειδή θα απαιτείτο εκτέλεση εκτεταμένων αναβαθμίσεων και το κόστος θα προσέγγιζε την αγορά ενός νέου αεροσκάφους.
Κατόπιν των ανωτέρω, ανελήφθησαν καθ΄αρμοδιότητα οι απαιτούμενες ενέργειες για την υλοποίηση του προγράμματος πρόσκτησης νέων αεροσκαφών, με την προκήρυξη διεθνούς μειοδοτικού διαγωνισμού την 16η Μαρτίου 2009, που όμως ματαιώθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 2009 και ακυρώθηκε τον Δεκέμβριο 2009, καθόσον απορρίφθηκαν οι προσφορές όλων των συμμετεχόντων στο διαγωνισμό προμηθευτών.
Τον Δεκέμβριο 2009, το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο γνωμάτευσε υπέρ του άμεσου παροπλισμού των έξι (6) αεροσκαφών Ρ3Β του ΠΝ.
Στην παρούσα φάση, δεδομένης της υφιστάμενης δημοσιονομικής κατάστασης, εξετάζονται επιτελικά με τεχνικοοικονομικά και επιχειρησιακά κριτήρια διάφορες εναλλακτικές προτάσεις ακόμη και προσωρινές με χρήση υφιστάμενων αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας.”
Αξίζει να σημειωθεί ότι προσωπικό του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού (TDK) μετέβη πρόσφατα στη Γαλλία όπου και ολοκλήρωσε εκπαίδευση στο κέντρο ναυτικής εκπαίδευσης του St. Mandrier και στην αεροπορική βάση της Nîmes-Garonne. Συνολικά δύο ομάδες των έξι ατόμων πραγματοποίησαν εκπαίδευση σε ανθυποβρυχιακές αποστολές, επιχειρώντας από αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας Atlantic 2 του Γαλλικού Ναυτικού.
www.strategyreport.gr
