Μιλώντας για την 25η Μαρτίου και την Επανάσταση του 1821, μας αρέσει, συνήθως, να λέμε λόγια φανταχτερά, γεμάτα θριαμβολογίες και επαίνους. Σπάνια ακούγεται λόγος, που να ελέγχει και να προβληματίζει.
*Η επέτειος, όμως, της 25ης Μαρτίου* δεν είναι μόνον μια επέτειος ηρωϊκών αγώνων και πολεμικών κατορθωμάτων. *Είναι ταυτόχρονα και μια πολύ καλή αφορμή, να κάνουμε όλοι μας μιαν άσκηση αυτοκριτικής* και να αναρωτηθούμε:
*Τι είναι αυτό, που μετράει περισσότερο για τους ήρωες του ’21;* Είναι τα λόγια μας τα μεγάλα, οι παρελάσεις και η κατάθεση στεφάνων; Ή μήπως οι ψυχές τους λαχταράνε από εμάς άλλα πράγματα και *κυρίως να τους μιμηθούμε στην πράξη, και η ζωή μας να είναι σύμφωνη με τα πιστεύω τους και τα ιδανικά τους;*
*Περιφρονήσαμε την Φιλοκαλία των πατέρων μας και προτιμήσαμε τα ξυλοκέρατα του πάπα και των προτεσταντών.* Τυφλωθήκαμε από τα ψεύτικα και πλάνα ’’φώτα’’ των δήθεν πολιτισμένων της εσπερίας, και στο τέλος παγιδευτήκαμε για τα καλά.
Με δική μας, βεβαίως, υπαιτιότητα *δώσαμε δικαιώματα στους σατανοκίνητους ευρωπαίους ’’σωτήρες’’ μας και στους ιθαγενείς συνεργάτες τους να μας εμπαίζουν, να μας τρομοκρατούν, να μας περιφρονούν και να μας εκμεταλλεύονται.*
Και η αιτία ποιά είναι γιά όλη αυτή την παρακμή;
*Λένε οἱ πατέρες μας: Αιτία είναι τά πάθη μας και η αμετανοησία μας.*
Δώσαμε πολύ μεγάλα δικαιώματα στόν πονηρό καί μας χορεύει στο ταψί.
*Μέχρι πότε, όμως;*
Αναρτήθηκε από τον Φ.Μ
