*Αἱ πλάναι τοῦ παπισμοῦ* ἀπετέλεσαν ἀνέκαθεν, ἀποτελοῦν δέ καί σήμερον, τόν μεγαλύτερον φραγμόν πρός τήν ποθητήν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν.
*Ὅταν προδίδεται ἡ ἀλήθεια ἐν ὀνόματι τῆς ἀγάπης*, τότε πᾶσα ἀπόπειρα ἑνώσεως τῶν ἐκκλησιῶν καταδικάζεται ἐκ τῶν προτέρων εἰς *πλῆρες ναυάγιον.*
*Ἡ ἀγάπη ὅταν τίθεται εἰς τήν ὑπηρεσίαν τῆς σκοπιμότητος καί ὄχι τῆς ὀρθοδόξου ἀληθείας, μεταβάλλεται εἰς κακέκτυπον ἀγάπης,* οὐδεμίαν σχέσιν ἔχουσα μέ τήν «καινήν ἐντολήν» τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ.
*Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι μία: Νά παραμείνῃ ὁ ἀμετακίνητος δείκτης τῶν ὁρίων τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, τά ὁποῖα ἐτέθησαν ἐφάπαξ ὑπό τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῆς Ἀποστολικῆς Παραδόσεως*, τῆς διαφυλαχθείσης ὑπό τῆς ὁμοφώνου μαρτυρίας τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων καί τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.
------------------------------------------
Ἀντιγραφή ἀπό τό βιβλίο τοῦ ἀρχιμανδρίτου Σπυρίδωνος Μπιλάλη ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ καί ΠΑΠΙΣΜΟΣ.
Φ.Μ.
