 |
| FILE PHOTO: Μέλη των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Δαδιά Σουφλίου Έβρου, Σάββατο 23 Ιουλίου 2022. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΕΕΘΑ, STR |
Η ιστορία με τους 38 άμοιρους πρόσφυγες, απ’ ότι φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού, και εξετάζοντας κανείς τα γεγονότα και τις πληροφορίες που έχει ενώπιον του, ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Το παγόβουνο ήταν η προβοκάτσια που οι Τούρκοι προσπάθησαν να στήσουν στα σύνορα, για πολλοστή φορά εφέτος, χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες, και δημιουργώντας έτσι θέμα συνόρων. Ευτυχώς, χωρίς επιτυχία.
Η τουρκική πλευρά έχει στήσει από την περασμένη άνοιξη μία επιχείρηση μεταφοράς προσφύγων τους οποίους μαζεύει από την κεντρική Τουρκία και τους τοποθετεί πάνω στο σύνορο του ποταμού Έβρου, βάζοντας τους να καλούν την Ελληνική πλευρά για να τους “διασώσει”.
Πολλοί πρόσφυγες παραδέχονται ότι μεταφέρονται εκεί από τους Τούρκους με χρήση βίας, αλλά όπως λένε το αποτέλεσμα στο τέλος είναι θετικό για αυτούς, αφού καταφέρνουν να περάσουν στην Ελλάδα.
Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν, ότι στις ομάδες αυτές οι Τούρκοι φροντίζουν να υπάρχουν κάθε φορά κάποια ευάλωτα άτομα (π.χ έγκυοι, παιδιά, νεφροπαθείς και ηλικιωμένοι) για να δικαιολογήσουν το επείγον αίτημα της “διάσωσης” και σχεδόν κάθε φορά διαδίδουν ότι κάποιος ή περισσότεροι πρόσφυγες πέθαναν ή πνίγηκαν εξαιτίας της Ελλάδας που “δεν τους έσωσε”. Είδαμε όλοι τα ψεύδη του Ταγίπ Ερντογάν στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Για όλα αυτά βεβαίως δεν υπάρχει ποτέ καμία απόδειξη, αλλά είναι μία επαναλαμβανόμενη κατάσταση, οργανωμένη από τους Τούρκους σε κάθε της λεπτομέρεια.
Ολα τα περιστατικά από την αρχή της χρονιάς είναι πανομοιότυπα και οι πρωταγωνιστές που κινούν τα νήματα πάντα οι ίδιοι.
Οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες και η τουρκική στρατοχωροφυλακή από την απέναντι πλευρά. Και από την ελληνική πλευρά, η ΜΚΟ 360 Human Rights, η ίδια δικηγόρος που τους αναλαμβάνει πάντα, και μία συγκεκριμένη ομάδα που διαδίδει τις καταγγελίες στα ΜΜΕ χωρίς να τις διασταυρώνουν ή να τις επαληθεύουν. Δέχονται τις καταγγελίες ως γεγονότα και τις δημοσιεύουν. Δεν πρέπει…
Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, την υπόθεση των 38 προσφύγων “ανέδειξαν δημοσιογραφικά με πρωτογενή έρευνα το γερμανικό περιοδικό Spiegel και ο ανταποκριτής του στην Ελλάδα Γιώργος Χρηστίδης, όπως και ο βρετανικός τηλεοπτικός σταθμός Channel 4, που αφιέρωσε δύο ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, και ο τηλεοπτικός σταθμός Al Jazeera, όπως και η «Εφ.Συν.».
Την υπόθεση χειρίστηκαν νομικά η οργάνωση HumanRights360 και η δικηγόρος της Ευγενία Κουνιάκη, όπως και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, που προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ. Σημαντική συμβολή στην έρευνα και την ανάδειξη της υπόθεσης είχαν οι οργανώσεις Borders Violence Monitoring Network και Alarm Phone.”. Η ΕΙΔΗΣΗ ΕΔΩ
Κάποιες από τις ΜΚΟ που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκονται στην δικογραφία που έχει σχηματιστεί από τις ελληνικές αρχές εδώ και δύο χρόνια με κατηγορίες για κατασκοπεία.
Στα μέσα του περασμένου Μαρτίου οι Τούρκοι είχαν στήσει μία ακριβώς παρόμοια ιστορία στον Εβρο, και πάλι με “νεκρό παιδάκι”, η οποία όμως δεν πήρε μεγάλη δημοσιότητα.
Στα μέσα Μαρτίου η δικηγόρος της οργάνωσης Human Rights 360 Ευγενία Κουνιάκη είχε προσφύγει πάλι κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Στρασβούργου, με κατεπείγουσα διαδικασία για μία ομάδα 30 προσφύγων που είχαν αφήσει οι Τούρκοι πάλι πάνω στο όριο στον Εβρο και ζητούσαν την “διάσωσή” τους, παρότι δεν αποδείχθηκε ότι κινδύνευαν από κάτι.
Πάλι οι πρόσφυγες είχαν δώσει γεωγραφικό στίγμα, πάλι κατήγγειλαν ότι πέθανε ένα 4 ετών προσφυγόπουλο.
Η απόφαση του Δικαστηρίου (που έχει περισσότερο χαρακτήρα σύστασης), σύμφωνα με δημοσιεύματα που είχαν πηγή τη δικηγόρο, υποχρέωνε την Ελλάδα να κρατήσει σε ελληνικό έδαφος τους πρόσφυγες, «αν βρίσκεται σε ελληνική κυριαρχία η νησίδα».
https://www.radioevros.gr/h-
Στις 18 Μαρτίου 2022 το ΚΕΕΡΦΑ, μέλος του οποίου είναι η δικηγόρος Ευγενία Κουνιάκη, βγάζει την εξής ανακοίνωση με τίτλο: “Πόσους μικρούς Αϊμάν θα πνίξετε ακόμη στον Έβρο και στο Αιγαίο;”
Στην ανακοίνωση το ΚΕΕΡΦΑ καταγγέλλει ότι “ξεχειλίζει το ρατσιστικό μίσος και η δολοφονική μανία στην αντιμετώπιση των προσφύγων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη” και καταλήγει σε πρόσκληση συγκέντρωσης: “Για ανοιχτά σύνορα για ΌΛΟΥΣ τους πρόσφυγες, για να πούμε ένα ηχηρό ΌΧΙ στον πόλεμο. Για να μην θρηνήσουμε άλλους μικρούς Αϊμάν!”
Η παραπάνω περίπτωση του Μαρτίου δεν ήταν η μόνη που προηγήθηκε της υπόθεσης των 38 προσφύγων. Ολη την άνοιξη και όλο το καλοκαίρι οι Τούρκοι κάνουν αυτή την δουλειά και οι ΜΚΟ και όλοι όσοι συνεργάζονται μαζί τους επίσης. Ομάδες προσφύγων πάνε και έρχονται, υπό την καθοδήγηση των Τούρκων.
Πολλές φορές δεν περνάνε, κάποιες περνάνε. Το μοντέλο είναι πάντα το ίδιο. Γιατί όμως οι προηγούμενες περιπτώσεις δεν πήραν τόση δημοσιότητα; Ενας λόγος είναι ότι αυτή τη φορά μπήκε δυνατά στο επικοινωνιακό πουσάρισμα και η Αξιωματική Αντιπολίτευση, χωρίς βεβαιως, πιστευουμε, να γνωρίζει το ρόλο των Τούρκων.
Κάποιοι, ίσως, θεώρησαν ότι καθώς πλησίαζε ο Δεκαπενταύγουστος, η ιστορία αυτή προσφερόταν για να συνδυαστεί με το θρησκευτικό συναίσθημα, την μικρή Μαρία των προσφύγων κ.ο.κ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ειδικά πρέπει να ερευνήσει το θέμα για να ανακαλύψει πως βρέθηκε μπλεγμένος σε αυτή την περίεργη ιστορία.
Φαίνεται όμως ότι αυτή η ιστορία που στόχευε στην επίκληση του συναισθήματος, δεν ήταν το πιο σημαντικό μέρος του σχεδίου των Τούρκων. Το σημαντικό (και επικίνδυνο) ζήτημα ήταν τα σύνορα στα οποία κάποιοι προσπαθούν να ανοίξουν μία “τρύπα”. Οι Τούρκοι για τους δικούς τους λόγους και οι διακινητές για τους δικούς τους.
Οι τελευταίοι από την στιγμή που η φύλαξη των συνόρων έχει αυστηροποιηθεί (μετά και τις απειλές του Ταγίπ Ερντογάν) καθίσταται όλο και δυσκολότερο το παράνομο πέρασμα των συνόρων. Ετσι οι Τούρκοι τους αφήνουν πάνω στο όριο και καλούν τις ελληνικές αρχές κάθε φορά να πάνε να τους πάρουν. Για να δικαιολογήσουν το αίτημα, λένε ότι εγκλωβίστηκαν και κινδυνεύουν και για αυτό πρέπει η Ελλάδα να πάει να τους σώσει.
Το σημείο στο οποίο τους αφήνουν οι στρατοχωροφυλακες σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνήθως στη μέση του ποταμού, με μία αμμονησίδα, πάνω στο όριο. Λίγα βήματα πάνω δηλαδή είσαι στην Τουρκία και λίγα βήματα κάτω είσαι στην Ελλάδα.
Το σημείο αυτό είναι το τέλειο περιβάλλον για μία προβοκάτσια, όπου οι Τούρκοι θα μπορούσαν να επιτεθούν π.χ. σε ελληνικά σώματα ασφαλείας αν πήγαιναν στο μέρος που βρίσκονταν οι πρόσφυγες, λέγοντας τους ότι μπήκαν σε τουρκικό έδαφος.
Αλλωστε σύμφωνα με όσα κάποιοι πρόσφυγες έχουν πει, μετακινούνταν και άλλαζαν σημείο κάθε τόσο με οδηγίες των Τούρκων. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς εύκολα, τι θα μπορούσε να έχει προκληθεί.
Να πούμε εδώ ότι ακόμα και το γεωγραφικό στίγμα που έδωσαν οι καθοδηγούμενοι από τους Τούρκους πρόσφυγες, δεν αποδεικνύει τίποτα, καθώς ο καθένας μπορεί να δώσει ψεύτικο γεωγραφικό στίγμα μέσω του WhatsApp.
https://www.unictool.com/
Παρόλα αυτά, σύμφωνα με τις ελληνικές αρχές, που επικαλούνται την Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού, αλλά και πηγές του Στρατού, οι πρόσφυγες βρίσκονταν σε τουρκικό έδαφος.
Η Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού (ΓΥΣ) είναι η μόνη αρμόδια αρχή για τα σύνορα, αλλά κάποιοι, όπως ο βουλευτής Χρήστος Σπίρτζης, επικαλέστηκαν το Κτηματολόγιο (άλλοι το Google map) για να πουν ότι οι πρόσφυγες ήταν σε ελληνικό έδαφος και η κυβέρνηση μη διασώζοντας τους, το παραχώρησε στην Τουρκία. Ο κ. Σπίρτζης, με όλο το σεβασμό, έσφαλλε.
Κατηγορίες δηλαδή πάρα πολύ βαριές μέσω των οποίων αμφισβητείται όχι μόνο η κυβέρνηση και οι ελληνικές αρχές, αλλά και η ΓΥΣ. Το Κτηματολόγιο πάντως, ούτε ολοκληρωμένο είναι (παραμένει ανοιχτό με χιλιάδες ενστάσεις), ούτε αξιόπιστο και ακριβές θεωρείται, ούτε αρμοδιότητα για τα σύνορα έχει.
Υπήρχαν και αυτοί που είπαν ότι αν οι ελληνικές αρχές επιμένουν ότι είναι σε τουρκικό έδαφος οι πρόσφυγες και δεν μπορούν να πάνε να τους “διασώσουν” για να μην προκληθεί ελληνοτουρκικό επεισόδιο, τότε να διεθνοποιήσουν το θέμα καλώντας τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Αυτό το είπαν αγνοώντας ότι με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα δημιουργούσε de facto ζήτημα συνόρων και θα καλούσε άλλους να διαχειριστούν τα σύνορά της που είναι στον πυρήνα της κυριαρχίας.
Οι Τούρκοι πιθανά να ήταν ευχαριστημένοι και με τις δύο εκδοχές που ζητούσαν κάποιοι “ανθρωπιστές”, αλλά οι ελληνικές αρχές δεν έπεσαν στην παγίδα αυτή την φορά, οπότε και η προβοκάτσια αποφεύχθηκε (μέχρι βεβαίως να ετοιμάσουν την επόμενη οι Τούρκοι).
«Γιατί δεν διεθνοποίησαν το θέμα, αν οι πρόσφυγες στον Έβρο ήταν εκτός Ελλάδας;»
https://twitter.com/g_
Στις 12 Αυγούστου ο συντάκτης του Spiegel εγραφε στο twitter:
“Οι ελληνικές αρχές πρέπει να απαντήσουν:
– Είναι το νησάκι ελληνικό; αν ναι, είναι διατεθειμένες να παραχωρήσουν έδαφος στην Τουρκία μόνο και μόνο για να αποφύγουν τη διάσωση 40 προσφύγων; Αν είναι τουρκικό, γιατί καθυστέρησαν το αίτημα για SAR & γιατί το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε εντολές διάσωσης προς την Ελλάδα; Δεν μπορούν να διαβάσουν χάρτες στο Στρασβούργο;”
Η ερώτηση αυτή είναι μάλλον ρητορικη για την δημιουργία εντυπώσεων σε όσους δεν γνωρίζουν ότι το δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο δεν διαβάζει χάρτες και δεν ασχολείται με την εξέταση των πραγματικών περιστατικών.
Το δικαστήριο έλαβε την προσφυγή των 38 προσφύγων κατά της Ελλάδας που ισχυρίζονται ότι ήταν σε ελληνικό έδαφος και εξέδωσε μία απόφαση- προσωρινά μέτρα με τα οποία ζητούσε από την Ελλάδα να τους φροντίσει σαν όσα αναφέρονται στην προσφυγή τους να ισχύουν. Δεν εξέτασε δηλαδή το δικαστήριο αν ήταν πραγματικά σε ελληνικό έδαφος ή όχι οι πρόσφυγες, γιατί δεν είναι στην αρμοδιότητα του.
Αν η δικηγόρος προσέφευγε κατά της Τουρκίας, τοτε το δικαστήριο του Στρασβούργου θα έβγαζε απόφαση κατά της Τουρκίας. Αλλά η δικηγόρος προσέφυγε κατά της Ελλάδας και το δικαστήριο δέχθηκε όσα λέει η προσφυγή χωρίς να τα εξετάσει.
Αυτό το νομικό κενό στη λειτουργία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο είναι που αξιοποιουν οι Τούρκοι και οι συνεργάτες τους, συστηματικά πλέον, με την βιομηχανία προσφυγών που βάζουν τους πρόσφυγες που κουβαλάνε στα σύνορα να κάνουν εναντίον της Ελλάδας.
https://twitter.com/
Ένα μήνα τους παρακολουθούσε και τους κατέγραφε λέει ο συντάκτης του Spiegel Χρηστίδης
https://twitter.com/g_
Οπως ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί υπάρχουν πολλά ερωτηματα ακόμα που πρέπει να απαντηθούν κυρίως για το πως όλοι αυτοί οι πρόσφυγες που μεταφέρουν οι Τούρκοι στα σύνορα έρχονται σε επαφή πάντα με την ίδια οργάνωση και την ίδια δικηγόρο που προσφεύγει κατά της Ελλάδας και δίνει στη δημοσιότητα πληροφορίες που χωρίς να διασταυρώνονται φιλοξενούνται σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ. Δεν κατηγορούμε κανένα. Δεν είναι πρόθεσή μας, διότι ξέρουμε τι σημαίνει προσφυγιά. Απλά εκφράζουμε τη δικαιολογημένη απορία μας.
- Βρήκαμε και μία παλιά συνέντευξη του διευθυντή και ιδρυτή της ΜΚΟ 360 Human Rights, Επαμεινώνδα Φαρμάκη, στα Παραπολιτικά και στον Χρήστο Ζαμπούνη, στις 02.06.2015 που νομίζουμε ότι αξίζει να διαβαστεί:
Ο γενικός διευθυντής του φιλανθρωπικού δικτύου «Αλληλεγγύη-Solidaritynow» μιλάει για την μόνη λύση για το Μεταναστευτικό
Οι περισσότεροι τον γνωρίσαμε ως εκτελεστικό διευθυντή του Ιδρύματος Νιάρχου, αλλά είναι με την καινούργια του ιδιότητα που του ζήτησα να παραχωρήσει συνέντευξη στη στήλη.
Από τον Ιανουάριο ο Επαμεινώνδας Φαρμάκης διευθύνει την «Αλληλεγγύη – Solidarity Now», ένα νέο δίκτυο ανθρώπων και οργανισμών, που οραματίστηκε ο Τζορτζ Σόρος, αλλά σε αυτό συμμετέχουν επίσης η κυβέρνηση της Νορβηγίας και άλλοι δωρητές.
«Η οικογένειά του ήταν μετανάστες από την Ουγγαρία, γι’ αυτό έχει ευαισθησία στο θέμα», απαντά στο σχετικό ερώτημα.
Ο τόπος της συναντήσεώς μας είναι το δημοφιλές «Colibri» της οδού Εμπεδοκλέους, πίσω από το Καλλιμάρμαρο. Παρ’ ότι το εστιατόριο είναι φημισμένο για τα burgers του, παραγγέλνουμε μια σαλάτα με ντοματίνια, μοτσαρέλα ντι μπούφαλα, μια πράσινη σαλάτα με μαρούλι, άισμπεργκ, λόλα, ρόκα, άνηθο, ντοματίνια και αγγούρι, σπαγγέτι ναπολιτέν και μία πίτσα μαργαρίτα.
Εκείνος συνοδεύει το γεύμα του με Green Cola, ενώ εγώ δοκιμάζω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί «Νεμέα» του Λαφαζάνη.
Ο συνομιλητής μου σπεύδει να διευκρινίσει ότι τα Κέντρα Αλληλεγγύης, που δημιούργησε ο οργανισμός του στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, απευθύνονται σε όλους όσοι πλήττονται από την κρίση, αν και στην πράξη κατακλύζονται κυρίως από πρόσφυγες, όπως τους χαρακτηρίζει.
«Υπάρχει μια διάκριση ανάμεσα στον μετανάστη και τον πρόσφυγα. Ο πρόσφυγας είναι θύμα πολεμικών συγκρούσεων, όπως συμβαίνει τώρα στη Συρία, το Ιράκ και τη Λιβύη».
Ζητώ να μου περιγράψει από τη δική του σκοπιά την κατάσταση των πραγμάτων γύρω από το Μεταναστευτικό, που απορροφά το 80% των πόρων του «Solidarity Now».
«Τους πρώτους τρεις μήνες του 2015, ήρθαν στην Ελλάδα 30.000 μετανάστες, τρεις φορές περισσότεροι από την ίδια περίοδο πέρυσι. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, ο καθένας έχει δαπανήσει κατά μέσο όρο 5.000 ευρώ για να φτάσει έως εδώ. Πολλαπλασιάζοντάς τα, έχουμε 150.000.000 ευρώ. Στη συνέχεια, για να καταλήξουν στον επιθυμητό προορισμό, που είναι κυρίως τρεις χώρες, δηλαδή η Γερμανία, η Σουηδία και η Νορβηγία, πληρώνουν περίπου 10.000 ευρώ έκαστος. Ο τζίρος της λαθρομετανάστευσης στην Ευρώπη, σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, αγγίζει ετησίως τα 16.000.000.000 ευρώ και, παρά τα μέτρα, αυξάνεται».
Τον ρωτώ γιατί δεν είναι αποτελεσματικά τα μέτρα που λαμβάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση και γίνονται αυστηρότερα από σύνοδο σε σύνοδο.
«Νομίζω ότι το κίνητρο του κέρδους είναι ανίκητο. Δεν αναφέρομαι μόνο στους διακινητές, αλλά και στις Αρχές των διαφόρων χωρών από όπου περνάνε. Η διαδρομή είναι γνωστή: Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το τρένο, Θεσσαλονίκη-Ειδομένη και μετά στα Σκόπια, τη Σερβία, την Ουγγαρία ή την Αυστρία. Οπως γίνεται αντιληπτό, ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι των ανωτέρω χωρών, που υπηρετούν σε κομβικές θέσεις, χρηματίζονται για να κάνουν τα στραβά μάτια».
Το επόμενο ερώτημα έχει σχέση με τον φράχτη του Εβρου.
«Ο φράχτης δούλεψε, αλλά όσο δημιουργούνται δυσκολίες στην πρόσβαση τόσο αυξάνονται οι τιμές της μαύρης αγοράς διαχείρισης ανθρώπων. Η μόνη λύση είναι να καταπολεμηθεί το πρόβλημα στην πηγή, δηλαδή στο κέρδος του διακινητή. Επίσης, καλό θα ήταν να δημιουργηθούν ποσοστώσεις μεταξύ των χωρών εισαγωγής και των χωρών αφίξεως».
Ζητώ τη γνώμη του για τη μεταναστευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
«Θεωρητικά και ιδεολογικά, τα μέτρα της νέας κυβερνήσεως είναι σωστά. Όμως, στην πράξη το να ανοίγεις τα κέντρα κράτησης, όπως της Αμυγδαλέζας, και να αφήνεις ελεύθερους ανθρώπους που έμεναν εκεί έως και 24 μήνες, χωρίς να έχεις προβλέψει πού θα πάνε και πώς θα επιζήσουν χωρίς χρήματα, ενέχει κινδύνους. Εμείς προσφέρουμε στα δύο κέντρα μας, στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, νομικές συμβουλές, ψυχολογική και κοινωνική στήριξη σε οικογένειες και παιδιά και τούτο, επαναλαμβάνω, όχι μόνο σε ξένους, αλλά και σε Ελληνες. Μέχρι στιγμής έχουμε εξυπηρετήσει πάνω από 20.000 ανθρώπους».
Την ώρα του καφέ, η συζήτηση μεταφέρεται στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
«Χάθηκε πολύς χρόνος τους τελευταίους τέσσερις μήνες, με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κατάσταση στις ευάλωτες ομάδες με τις οποίες ασχολούμαστε. Εχει προκληθεί μεγαλύτερη ύφεση και το καλύτερο σενάριο, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν να γίνει μια μικρή συμφωνία μέχρι να βγει το καλοκαίρι και στη συνέχεια να κοιτάξουμε για τη μεγάλη συμφωνία».
Προς το παρόν μένουμε εδώ. Κι σίγουρα θα επανέλθουμε… Με τη σημείωση ότι νοιώθουμε το πόνο των προσφύγων. Των ανθρώπων που από τη μία στιγμή στην άλλη χάνουν τα πάντα και τρέχουν να σώσουν τα παιδιά τους και τους εαυτούς μας. Και γνωρίζουμε πολύ καλά, ότι χώρες όπως η Τουρκία εκμεταλλεύονται την απόγνωση τους και τους μετατρέπουν σε “πιόνια” για την υλοποίηση των σχεδίων τους.
Οι Ευρωπαίοι, μαζί και η Ελλάδα, πρέπει να βρουν τον τρόπο να λύσουν αυτό το τεράστιο πρόβλημα, που αναμένεται τους επόμενους μήνες να γίνει ακόμα μεγαλύτερο. Διότι η Τουρκία έχει σχέδιο και το υλοποιεί. Περιμένουμε από τις διάφορες ΜΚΟ και από τα ξένα μέσα ενημέρωσης να φερθούν με σοβαρότητα και να καταλάβουν ότι η Ελλάδα απειλείται στον Έβρο και στο Αιγαίο.
Ο Ταγίπ Ερντογάν και οι αξιωματούχοι του καθεστωτος του δεν θα μπορούσαν να το πουν πιο καθαρά: Αμφισβητούν την κυριαρχία της Ελλάδας από τον Έβρο μέχρι και το Καστελόριζο.
